Van Tinkebell tot Taghi: dit weten we over de opvallende Rotterdamse strafpleiter Inez Weski

Vrijwel iedereen begint erover in interviews: het opvallende uiterlijk van Inez Weski. Verkopers van oogpotloden hebben een goeie aan haar. De ogen zijn sinds haar jonge jaren pikzwart omrand. Een fleurige blouse of een rood mantelpakje zul je haar nooit zien dragen. "Mijn kledingkast is een diep zwart gat."

De kleur van de Porsche waarin ze jarenlang reed? Zwart. En de gordijnen van haar werkkamer bij Weski Adocaten? Idem. Aan haar vingers zitten een grote ringen. Een daarvan is een doodskop. Het levert haar de bijnaam 'gothic advocaat' op. Een titel waar ze smakelijk om moet lachen.

Over haar privéleven houdt ze de lippen het liefst stevig op elkaar. Dat anderen - om wat voor reden dan ook - hun hele ziel en zaligheid blootleggen in de media, ergert haar. “Ik heb niet de neiging om, zoals helaas velen, de eigen ingewanden op tafel te leggen voor inspectie.”

Janine Abbring heeft het als presentator van Zomergasten dan ook best moeilijk als ze in 2020 urenlang live met Weski aan tafel zit. “Inez, we zitten hier geen RTL Boulevard te maken”, verzucht Abbring. “Ik ben niet benieuwd naar met wie je in bed ligt, maar wel naar je wereldbeeld en waar dat vandaan komt.”

Weski weidt liever uit over onderwerpen als de afbrokkelende rechtsstaat, privacyschending door de overheid en de mens als kuddedier. Ze vindt het al heel wat dat ze in de uitzending prijsgeeft dat ze thuis vijf katten heeft.

Met een fragment over Ossip Zadkine zet ze de deur naar haar privéleven in Zomergasten toch een beetje op een kier. De Wit-Russische kunstenaar is de maker van het beeld De Verwoeste Stad, dat verwijst naar het bombardement op Rotterdam in mei 1940. Weski heeft getwijfeld over haar keuze voor deze filmbeelden, zegt ze. Want ze is familie van Zadkine. Haar zus zei: doe het maar.

"Het feit dat ik dat erken is voor mij al meer dan genoeg", zegt ze, zichtbaar afwerend.
"Sta je me toe de puzzel verder in te vullen?", probeert Janine Abbring.
"Liever niet", zegt Weski. "Laat dat puzzelstukje maar gewoon liggen."

Abbring laat het er niet bij zitten. Ze haalt de joodse roots van Zadkine aan en verwijst naar het diepgewortelde antisemitisme in Wit-Rusland, inclusief pogroms.
Abbring: "Als dat jouw gedeelde familiegeschiedenis is, moet dat ook doordrukken op jou....."

Weski: "Het is ongetwijfeld ingebed. En maakt misschien ook dat je extra voelsprieten hebt voor al het onrecht."
Abbring: "Je wilt er alleen in de derde persoon over praten en niet in de eerste?"
Weski knikt instemmend: "En nooit zal het anders zijn."

In haar schaarse vrije tijd schildert Weski graag. Een groot doek van haar hangt in het advocatenkantoor, op verzoek van zus Miriam.

Ze is een kunstliefhebber. Met een uitgesproken voorkeur. De zwartgallige Goya is haar favoriete schilder. "Zijn schilderijen laten de systematische gewetenloosheid van de mensen zien. Binnenplaats met Krankzinnigen blijft me daarom raken."

Goya toont volgens haar 'de krochten van de mens', vanuit een gevoel van rechtvaardigheid. 'Hoe mensen aan hun lot worden overgelaten, zoals hier (op het doek Binnenplaats met Krankzinnigen - red), maar ook op zijn schilderijen over de oorlog. Hoe pionachtig de burgerij wordt bejegend, als kanonnenvlees."

Ook de Amerikaanse regisseur Quentin Tarantino kan Weski bekoren. Tarantino, die films maakte al Reservoir Dogs, Pulp Fiction en Inglorious Bastards, staat bekend om zijn expliciete geweldsscènes. Voor romantiek is bij hem weinig plek. Een pre, vindt Weski. "In films vind ik al die rozenblaadjes en geurkaarsen vooral oponthoud."

In 2014 publiceert Weski een boek: De jacht op het recht - over de advocaat en de rest van de wereld. Ze schrijft ook columns voor het feministische tijdschrift Opzij en is jarenlang juryvoorzitter van het Groot Dictee der Nederlandse Taal.

Als strafpleiter heeft Weski talloze grote rechtszaken gedaan. Een 'pitbull in toga' wordt ze wel genoemd. Een kwalificatie waar ze niet blij mee is. Ze houdt niet zo van die 'doorgefokte' vechthonden.

Ex-president Desi Bouterse, in de jaren negentig veroordeeld voor cocaïnehandel, is een van de bekende namen op haar cliëntenlijst. Ook verdedigt ze zakenman Guus Kouwenhoven. Hij wordt wegens onbetrouwbaar bewijs vrijgesproken van illegale wapenhandel en medeplichtigheid aan oorlogsmisdrijven in Afrika.

“Dat complexe, dat gevecht dat je aangaat, trekt mij aan", zegt Weski over haar werk. "Het is als een groot internationaal schaakbord. Maar soms denk ik: ik wou dat ik weer eens een simpele politierechterzaak had. Anderzijds: zo’n eenvoudige zaak bevredigt dan weer niet.”

Ze is er duidelijk over. Als ze gaat schaken, is ze uit op 'schaakmat'.

Een van haar kleinere zaken is het proces tegen de Rotterdamse kunstenares Tinkebell. Zij staat in 2011 terecht, omdat ze 95 hamsters lange tijd had laten rondlopen in een zogeheten hamsterbal. "Dierenmishandeling", stelt justitie. Maar de rechter spreekt Tinkebell vrij.

Weski is een harde werker, om niet te zeggen: workaholic. “Ik probeer haar wel eens af te remmen. Maar dat is heel moeilijk”, zegt haar zus Miriam.

"Verslaafd aan werken, daar is volgens mij nog geen ontwenningsprogramma voor" reageert Inez. "Het is ook niet zo dat ik eraan ten onder ga. Maar dat zeggen de meeste verslaafden, hahahaha.”

Of ze gelukkig wordt van strafpleiter zijn? "Dat is niet een variabele die meespeelt in mijn werk. Men kan slechts voort."

Weski benadrukt voortdurend dat ze nooit te close wil worden met een cliënt. "Je moet onafhankelijk zijn en eigenlijk op elk moment kunnen beslissen: ik hou ermee op, ik heb er geen zin meer in, zoek maar iemand anders. Bij wijze van spreken."

Meerijden met een cliënt naar de rechtbank? Dat doet ze niet. En ook een gezamenlijke lunch gaat haar te ver. "Nu ben ik ook geen type dat daarvoor gevraagd wordt", voegt ze daar lachend aan toe.

Een boodschap als 'Fred moet het vlees uit de ijskast halen' (criminele codetaal voor 'haal die coke snel uit de kelder') zal ze nóóit doorgeven, zweert ze.

Inmiddels zit de Rotterdamse raadsvrouw al weken in de cel. Juist vanwege het doorsluizen van berichten. Justitie vermoedt dat haar cliënt Ridouan Taghi dankzij haar vanuit de extra beveiligde gevangenis in Vught kon communiceren met zijn familie en zakenpartners.

Het berichtenverkeer verliep via telefoons, waarmee versleutelde berichten kunnen worden verzonden. Criminelen dachten lange tijd dat de berichten niet te kraken waren. Maar dat bleek een illusie. Ook Weski had zo'n pgp-telefoon.

In een van de door de politie onderschepte berichten schrijft Taghi's zoon aan zijn tante: "Wanneer u met de advo bent, kunt u doorgeven dat ze haar tele aan doet? En kunt u ook vragen of ze misschien kan uitzoeken wat me vader zou willen wat ik doe?"
Die advo(caat) zou Inez Weski zijn.

De berichten laten ook zien dat Weski tegenstribbelt. "Als je haar mailt, houdt zij zich van de domme", klaagt een familielid van Taghi. "Die advo is gewoon gek, nooit mailen of sms'en. Spoort niet, gekke mens."

Weski heeft de verdediging van Ridouan Taghi inmiddels neergelegd. Formeel kan ze hem ook niet meer bijstaan, want ze is door de Raad voor Discipline geschorst als advocaat. Die maatregel zal worden teruggedraaid als blijkt dat zij nooit over de schreef is gegaan.

Weski Advocaten aan de Westersingel in Rotterdam is lange tijd een familiebedrijf geweest. Naast Inez (68) werkte ook haar zus Miriam (70) er. En Guy (41), de zoon van Inez. Op 11 april dit jaar, zo onthult het Financieele Dagblad deze week, hebben de zussen hun kantoor verkocht. Het is Guy die zijn moeder en tante opvolgt als directeur.

Het moment van verkoop is opmerkelijk: tien dagen voordat Inez Weski werd opgepakt. Maar volgens Guy heeft dat 'helemaal niets' met elkaar te maken. Zijn moeder was haar werk al aan het afbouwen, laat hij weten, en zijn tante was al eerder uit de zaak gestapt.

Sigaretten, alcohol, drugs? Weski wil er niks van weten.
"Ik drink wel eens een glaasje wijn bij het eten", zegt haar zus Miriam. "Maar dat mag niet waar Inez bij is."
"Ik hou er niet van dat mensen spullen gebruiken waarmee ze vrijwillig hun hersenen laten beschadigen", zegt de geheelonthouder. "Daar wil ik niet bij zitten. Ik wil zuiver leven."

Vraag is hoe het verder moet met het Marengo-proces, nu Taghi geen advocaat meer heeft. Door alles wat er is gebeurd, staan andere advocaten niet in rijen van tien opgesteld om de verdediging over te nemen.

Vraag is ook of Weski ooit nog terugkeert in de advocatuur. "Mocht ik ooit met pensioen gaan", zei ze een tijdje geleden, "dan vermoed ik dat ik gewoon kluizenaar word. Als ik dat al niet ben."