John loopt door schulden bij de voedselbank, maar is ook zelf een voedseluitdeelpunt begonnen

Met een grote linnen tas wandelt John met zijn karakteristieke glimlach de voedselbank op de Groene Hilledijk binnen. Hij wordt meteen hartelijk verwelkomd door een medewerker. Met andere medewerkers maakt hij ook een praatje. Het is duidelijk, John is geliefd. Elke woensdag doet hij boodschappen in de voedselbank wat tegenwoordig een supermark is en niet meer een uitdeelpunt.  “Vroeger schaamde ik me ervoor dat ik bij de voedselbank liep. Maar het is nu gewoonte geworden.”

John had ooit een eigen zaak. “Dat ging op een gegeven moment niet goed en we stonden op straat.” Hij raakte in de schulden en sinds 2005 loopt hij bij de voedselbank waar hij ook een tijdje gewerkt heeft. “De puzzel om rond te komen maakt het leven zwaar. De inflatie hakt er ontzettend in. Ik pik zelfs lege flesjes van straat op voor het statiegeld. Tegenwoordig is de voedselbank voor een hoop mensen toch niet genoeg.”

Juist voor de mensen die tussen wal en schip vallen is John een voedseluitdeelpunt begonnen. Sinds april vorig jaar deelt hij vanuit het Vreewijkhuis voedselpakketten uit in de wijk. “Ik merkte dat in Vreewijk steeds meer mensen te kort kwamen. Ik ging daarom op zoek naar punten waar ik eten kon ophalen voor mensen.” John zegt dat het aantal cliënten van hem gestegen is van 20 vorig jaar naar soms wel 40 dit jaar. De boodschappen variëren van groente, fruit tot aan houdbare producten die hij krijgt van winkels, instanties en zelfs van mensen die wat overhouden.

Michel Pronk komt met zijn zwarte labrador aan bij het Vreewijkhuis. Hij is slechtziend. Nadat hij is gaan zitten, neemt hij een slok van zijn koffie. John was vergeten om het lepeltje eruit te halen en dat kan heel gevaarlijk zijn. Michel komt er net op tijd achter, maar kan er wel om lachen. Na een praatje komt John met een krat boodschappen aan lopen. Met zijn handen voelt hij wat voor producten hij in zijn trolley stopt. 

Michel heeft geen recht op de normale voedselbank, hij valt tussen wal en schip. “Op papier zou ik recht hebben op de voedselbank. Door mijn beperking maakte ik extra kosten zoals voor mijn blindengeleidehond, maar dat mag ik niet opgeven bij de voedselbank. Het is fijn dat John er is. Het is briljant wat hij doet. Dat zie je niet meer zoveel tegenwoordig. Ik kom in de problemen als John er niet zou zijn.”

John geeft verderop in de wijk een kratje af bij Ger en Maria Meijer. Ze kunnen door medische redenen niet zelf hun kratje ophalen. Ze zijn wat blij als ze John voor de deur zien verschijnen. Ger heeft de longziekte COPD en loopt met een infuus in zijn neus. “Als John er niet is dan gaat het stukken slechter. Dan weet ik niet hoe we het gaan redden.” Zijn vrouw Maria is net hersteld van kanker en vult aan: “We komen in deze tijden moeilijk rond. We zijn heel blij met de hulp van John.”

Ger spreekt zijn bewondering uit voor John. “Hij heeft ook zijn eigen problemen en toch focust hij zich op anderen.” Door deze woorden krijgt John een brok in zijn keel en wordt zichtbaar emotioneel. “Ik heb in het verleden ook veel ellende meegemaakt. Ik kan geen onrecht aanzien en wil er wat tegen doen.” John heeft het plan om andere voedseluitdeelpunten te openen en heeft daar vrijwilligers voor nodig. Hij zegt dat hij nog geen contact heeft gezocht bij de voedselbank voor een samenwerking.