ARCHIEF RIJNMOND 22 april 2018 - Bedverhaal

Op een avond van de week ging ik wat vroeger naar bed dan mijn vrouw. Zíj wilde nog haar boek uitlezen op de bank, voor míj was de energie van deze dag op. Dus dan maar het patroon doorbreken van gelijktijdig het echtelijk bed in stappen.
Ik sleurde mezelf het lege bed in, viel snel in slaap, en merkte er niks van dat mijn vrouw later aanschoof.

Ergens in het holst van de nacht voelde ik wèl wat bewegen naast me.

In een gedeeltelijk ontwaken zag ik mijn vrouw halfnaakt van iets terugkomen, en hoorde haar iets zeggen in de trant van: ‘Heb je dat niet gehoord? Er is zo’n lijst met artiestenfoto’s gevallen in het trapgat. Helemaal aan gruzelementen. Ik schrok me rot.’
Ik heb geloof ik als antwoord gegromd dat ik niks had gehoord, en de volgende ochtend wel zou kijken.

De volgende ochtend zag ik inderdaad de ravage die mijn vrouw ’s nachts al een beetje had opgeruimd.
Versplinterd glas en hout.
Aan de muur, aan een spijkertje, het ijzerdraad waaraan tot de avond ervoor een lijst had gehangen.
En verderop een zielig tafereeltje van de nu opkrullende half op elkaar geplakte foto’s van artiesten uit de variété-tijd.

Jaren geleden heb ik uit de nalatenschap van de Rotterdamse goochelaar Jan Op ’t Hof een heel stel van dat soort panelen gekregen. Panelen van deels uitgeknipte artiestenfoto’s, achter glas.
Veel van die artiesten betekenen iets voor me. Sommige van hen heb ik ontmoet. Andere ken ik van platen en verhalen.
En al die voor mij betekenisvolle panelen heb ik opgehangen op mijn werketage thuis, en in het trapgat naar die etage.
Alles bij elkaar een mooie herinnering aan een verdwenen amusementswereld.

Het moet inderdaad een klap hebben gegeven, dat ene paneel.
Met aardig wat glasgerinkel ook.
Wonderlijk dat je daar dan helemaal doorheen slaapt.
Ik zat op dat moment vermoedelijk in het diepere gedeelte van mijn slaapcyclus.
Er had misschien wel een bòm kunnen afgaan zonder dat ik wakker was geworden. Of ik had het geluid van zo’n bom vrolijk verwerkt in het verhaal dat ik lag te dromen. Dat kan ook.

Eenmaal goed wakker gingen mijn gedachten naar een collega bij Radio Rijnmond.
Die was jaren geleden tijdens een of ander Rijnmond-feestje, nog in het pand aan de Mathenesserlaan, weggeslopen om op de bank in de belendende redactieruimte even haar ogen te sluiten. Ze was moe. Even een tukkie doen, dacht ze, en dan verder met het feest.

Toen ze haar ogen weer opendeed wees de klok vijf uur aan.
Ze liep terug naar de feestruimte, die ze aantrof gehuld in complete duisternis. Iedereen was al lang en breed naar huis.
Haar man en kind zouden zich misschien ook wel afvragen waar ze bleef.
Ze was uren lang van de wereld geweest.

Ergens wel mooi.
Dat vermogen om door alles en iedereen heen te slapen.
Je volledig af te sluiten van alle onrust om je heen.
De wereld even de wereld laten.

Soms, als ik in bed lig en nog niet slaap, of langzaam wakker word, koester ik dat vermogen om helemaal van de wereld te zijn.
Dan denk ik ook weleens over de gelijkenis tussen slapen en dood zijn. In beide gevallen ‘ben je er niet’.

Bij slapen is dat een prettig, gewenst effect.
Je hebt het ook nodig om overdag te kunnen functioneren.
Maar er permanent niet meer zijn, waar de dood toch voor staat, is voor menigeen problematischer.

Wat moet je je daar ook bij voorstellen?
Nou, niks natuurlijk. Want je bent er niet meer om je nog iets voor te stellen.
Wat toch wel een beetje jammer is.

Eigenlijk, zo denk ik weleens, zou je heel bewust dood moeten kunnen zijn.

Dat je in je bed ligt, in de wetenschap dat dìt het is.
Dat je misschien ergens in de verte wel een lijst met dooie artiesten van de muur hoort kletteren, maar dat je hooguit denkt: ach ja, laat maar vallen, ik lig hier goed.
Of dat je dat geluid ook nu níet hoort, maar naderhand tegen je vrouw kunt zeggen: ik heb er niks van gemerkt.

Dat lijkt me wel wat.

SPEELLIJST

DE TUNE
1. Ik mis je - John Verkroost

2. Sneeuwwitte lakens - An & Jan

YVONNE TOLENAAR & FERRY CORSTEN
3. Quand le soleil dit bonjour aux montagnes - Yvonne Tolenaar
4. Anahera - Ferry Corsten
5. Als je ooit alleen bent - Yvonne

SONOPRESSE
6. The Lucy Sugar Show - Peter junior
7. Je me champs-elysé - Zizi Jeanmaire
8. Onze zoon moet professor worden - Kennemer Cabaret
9. Wij zijn het Kennemer - Kennemer Cabaret

10. Alle ogen zijn gericht op Kwatta - Alex de Haas & The Ramblers

AANKONDIGINGEN
11. Americanas – Metropole Orchestra Big Band