ICOON

Laatste eerbetoon aan de lachgasman van Rotterdam: veegwagentjes langs de rouwstoet

Een laatste eerbetoon
Een laatste eerbetoon © Rijnmond
De 'lachgasman' Eric Alblas, is woensdag gecremeerd. Langs de rouwstoet richting de Maeterlinckweg stonden medewerkers van stadsbeheer met hun veegwagens, mensen van de RET en van verschillende zorginstellingen. Zij brachten zo een laatste groet aan de Rotterdammer. Eric Alblas wordt de lachgasman genoemd, omdat hij in de hele stad op zijn scootmobiel rondslingerende gaspatronen opruimde.
"Als hij nu op een wolk zit, moet hij vast wel lachen om al deze formaliteiten. Maar stiekem in zijn hart, vindt hij het vast ook mooi," zegt Ellen Leter van zorginstelling Laurens. Zij brengt een eerbetoon aan Eric Alblas, net als vele andere Rotterdammers zoals de medewerkers van Stadsbeheer en hun vuilwagentjes van Stadsbeheer en de wijkagent.
De uitvaart van Eric Alblas
"Betrokken, is het toverwoord. Fijne man. Hart voor iedereen, maar vooral hart voor Rotterdam," zegt wijkagent Maurice Schnitker. Bianca Schotte van Stadsbeheer kan het bevestigen: "Geweldig dat we zulke burgers hebben, die zó betrokken zijn bij de wijk." Hans Goeree, de verpleger die hem tien jaar heeft verzorgd, vertelt over zijn oud-patiënt: "Doordat hij met opruimen bezig was, had hij een doel in zijn leven. Daar ging hij volledig voor, dat was iets wat hij kon en waarom hij gewaardeerd werd."

Eric was een icoon in de stad

Eric veroverde de harten van veel Rotterdammers en behoorde jarenlang tot het straatbeeld van de stad. Vrijwel elke dag, door weer en wind, ging hij op pad om de rommel van anderen op te ruimen. In de eerste jaren prikte hij met een magneetstok rondslingerende lachgascapsules van straat. Later ging hij zich meer richten op algemeen zwerfvuil.
Alblas besloot vorige week om uit het leven te stappen via euthanasie, omdat hij de pijn van zijn bloedstollingsziekte, hemofolie, niet meer kon verdragen. Lopen ging nauwelijks en hij had altijd pijn. Daarover zei hij: "'Tussen de 1 en 10, wat voor score geef je de pijn', vroeg de dokter twaalf jaar geleden. Nou dokter, zei ik, ik zit op cijfer 25." Ondanks de pijn bleef Eric altijd zijn opruimrondes maken. Alleen als het écht niet ging, sloeg hij over.
Terugkijkend was hij positief over zijn leven. “Ik heb een goed leven gehad, ondanks de pijn. Ook door alle aandacht en steun die ik kreeg, soms van wildvreemden. Ik hoop dat ik wat heb losgemaakt, dat jullie er wat mee doen.”

💬 WhatsApp ons!
Heb jij een tip voor de redactie? Stuur ons een bericht, foto of filmpje via WhatsApp ons of Mail: nieuws@rijnmond.nl