Lucas (18) schrikt wakker van vlammen in zijn kamer en redt broertje en zusje uit brandende boerderij

“Ik voelde schilfertjes op mijn huid. Ik opende mijn ogen en zag overal waar ik keek vlammen en rook. Ik gaf een schreeuw en dacht, wegwezen hier.” Lucas vindt een T-shirt op de grond en houdt het in een prop voor zijn mond. Zo weet hij naar de deur te komen.

Hij rent de trap af naar beneden en maakt zijn moeder en haar partner Edwin wakker en roept dat ze naar buiten moeten gaan. “En toen dacht ik: mijn broertje en zusje liggen nog boven. Je denkt dan heus geen twee keer na, je gaat gewoon naar boven.”

Hij gaat de trap weer op. De vlammen likken nu zijn nek en oren en geven hem brandwonden, maar hij gaat gewoon door. Zijn broertje Bram en zusje Iris (13) zijn wakker geworden door zijn harde schreeuw. Iris is uit haar kamer ontsnapt via het raam, wat toegang geeft tot het platte dak. Maar zijn broertje staat hulpeloos buiten zijn kamer.

“Hij was uit zijn kamer gekomen, maar hij wist niet wat hij moest doen. Overal waren vlammen en dikke, zwarte rook. Ik rende naar hem toe door de hitte en pakte hem beet.” Lucas neemt zijn broertje mee aan zijn arm, terug door de vlammen, wetende dat de grote brand boven is en ze naar beneden moeten gaan, naar buiten.

Als ze eindelijk buiten komen, haalt hij gauw met Bram op zijn blote voetjes een ladder voor Iris en brengt haar ook in veiligheid. Lucas kijkt op naar het brandende huis aan de Molendijk, dat dateert uit 1830. “Je weet niet wat je ziet op zo’n moment. Je kunt je gewoon niet voorstellen hoe het is als er vlammen uit de ramen komen, pas tot je het in echt ziet.”

Aan het huis is een paardenstal gebouwd. Als de wiedeweerga trekt Lucas een overall aan en brengt met zijn familie de achttien paarden en vier biggen in veiligheid. De dieren zijn nog relatief rustig, omdat zich in de stal alleen rook heeft ontwikkeld, maar nog geen vlammen zichtbaar zijn. “Dat is ook niet gebeurd, omdat de brandweer zo snel ter plaatse was en is gaan blussen vanaf dat punt, zodat de brand niet kon overslaan.”

De brandweer, die met vier blusploegen ter plaatse was gekomen, weet de schuur te redden. Ook de schapenstal verderop is ongeschonden gebleven. Het huis is tot op de grond toe afgebrand.

Het gezin is in shock, maar ziet meteen dat het belangrijkste in hun leven vrijwel ongeschonden buiten staat. Lucas: “Het is echt afschuwelijk, maar we hebben elkaar nog. Was het andersom geweest, een gezinslid kwijt en het huis gered, dan hadden we er heel anders in gestaan. ”

De brand is hoogstwaarschijnlijk ontstaan in de kamer van Lucas. Dat is niet zijn schuld, het is waarschijnlijk korstluiting.

Hij slaapt vaak bij zijn vriendinnetje, die ook uit Oudenhoorn komt. “Ik zou eigenlijk die nacht ook bij haar slapen. Maar ik besloot toch thuis te slapen, ik bedacht me opeens dat het handiger was als ik thuis zou blijven. Ik ben nu zo blij dat ik in mijn eigen kamer was, zodat ik wakker werd van de brand die precies in mijn kamer ontstond. Als ik daar niet was geweest, ja daar denk ik nu liever niet over na.”

De burgemeester van Voorne aan Zee en de brandweer nodigen Lucas uit op het gemeentehuis, om hem te huldigen. “Ja, dat was wel mooi. Ik heb wel echt respect voor hen. Ze leverden echt knap werk, ze waren er ook zo snel bij.”

Het commentaar dat ze het vooral doen om hun respect naar hém te tonen, wuift hij weg. “Ik ben niet zo’n aandachtzoeker, voor mij hoef je zoiets niet te doen. Maar als je daar staat, is dat wel even mooi.” Het is tekenend voor de nuchtere jongen, die als hij geen heldendaden verricht, werkt als loonwerker. Het liefst op de tractor in de weilanden.

Lucas slaapt nu tijdelijk bij zijn vriendin. Zijn moeder en haar partner slapen in een caravan op het terrein, de kinderen zijn ondergebracht bij vrienden. De paardenstal is een pensionstal. Verschillende klanten stallen hun paard bij de boerderij en maken gebruik van de faciliteiten. De paardrijders hebben een crowdfunding opgezet om het gezin een steuntje in de rug te geven.

De moeder van Lucas, Lenny, zegt daarover: “Het is echt hartverwarmend wat er hier gebeurt. We zijn zoveel kwijtgeraakt, maar we zien liever wat er allemaal nog is. Al die mensen die komen met tassen met kleding, frisdrank, boodschappen. En dan natuurlijk ook nog die crowdfunding. Iedereen is betrokken. We doen het echt met elkaar.”

Ze is hartstikke trots op haar zoon. “Hij praat erover alsof het niets is, maar het is echt ongelooflijk wat hij heeft gedaan. Iedereen ziet dat.”

Wil je meedoen met de crowdfunding? Dat kan via deze link.