Ontvoerde Arjan Erkel begint boksschool: 'Ik heb ook een van die ontvoerders een blauw oog geslagen'

In een loods in Schiemond in Delfshaven zit pal aan het water Maaskracht, de boksschool die Arjan Erkel samen met twee vrienden is begonnen. Arjan Erkel werd bekend toen hij in de zomer van 2002 door Tsjetsjeense rebellen werd ontvoerd tijdens zijn werk voor Artsen zonder Grenzen in Dagestan, een Russische deelrepubliek. Na 607 dagen werd hij vrijgelaten. Hij schreef een boek over zijn gevangenschap, richtte de stichting Free a Girl op en geeft lezingen en workshops. In oktober gaat zijn boksschool officieel open, maar nu al wordt er binnen driftig gebokst.

"Boksen siert je leven. Ik heb al vanaf mijn jeugd gebokst, bij Theo Huizenaar, dat was de trainer van Bep van Klaveren. Sindsdien is het onderdeel van mijn leven. Het is een inspiratiebron en geeft mij zelfvertrouwen en kracht. Je leert omgaan met tegenslag, hoe je uit moet delen, incasseren en ontwijken. Boksen is een mooie metafoor voor het leven."

“Echt uit iedere vezel van mijn lichaam, ik wilde overleven. Denken aan familie en vrienden hielp. Verbeeldingskracht. Muziek in mijn hoofd afspelen. Boksen heeft me daar ook geholpen: opdrukken, schaduwboksen in mijn kamer, allemaal om fit te blijven. Op een gegeven moment wilden mijn ontvoerders ook dat ik tegen hen ging boksen. Dat is super eng, omdat het mensen zijn die je niet vertrouwt en ze zijn met een overmacht. Ik kreeg een blauw oog, maar ik heb ook één van die ontvoerders een blauw oog geslagen.”

“Het leven zit vol lessen, maar uit mijn ontvoering heb ik doorzettingsvermogen gehaald, de verbinding met mezelf en ik ontdekte mijn eigen kracht. Mentale weerbaarheid. Altijd fit blijven. Sturing geven aan je eigen leven. Openstaan voor mensen omdat je altijd mensen nodig hebt om vooruit te komen. Vechten tegen eenzaamheid. Nieuwsgierig blijven naar jezelf en anderen, denken in mogelijkheden. En die veerkracht opzoeken en niet opgeven. Je mag wel even slachtoffer zijn en medelijden hebben met jezelf, maar als je een klap hebt gekregen moet je ook gewoon weer klappen uitdelen.

Natuurlijk is het beter om niet zo’n diep dal door te hoeven om die lessen te leren en daar kan boksen bij helpen. Durf je, heb je lef? Durf je te incasseren en uit te delen?"

“Ik bokste bij een kleine boksschool in Delfshaven, maar die moest dicht vanwege de hoge energierekening. Mijn filosofie is dat als je iets leuk vindt en iets wilt, je het zelf gewoon moet gaan doen. Dus samen met twee vrienden, Mark en Zarija, besloten we om zelf iets nieuws op te zetten hier aan de Schiehaven in Delfshaven. We zijn druk aan het verbouwen en gaan officieel pas in oktober open, maar de eerste mensen doen al mee en we geven al wat trainingen. Vanmiddag gaan we hier verven, we maken er echt onze eigen plek van.

Zo krijgt deze gave plek een tweede kans, net zoals ik na mijn ontvoering een tweede kans kreeg. Wij drieën hopen dat we door mensen mentale en fysieke kracht te geven, zij ook weer nieuwe kansen vinden. En we willen dat dit ook een soort clubhuis wordt waar mensen elkaar ontmoeten, zodat het een mooie plek in de wijk wordt. Deze school heeft echt een eigen identiteit, we zijn toegankelijk. Er bokst hier nu al een super diverse groep mensen. We zijn echt voor iedereen.”

“Tweehonderd meter hier vandaan ligt een boot met vluchtelingen. Zij vroegen of we hen konden helpen en dat doen we graag. Dus er zijn vijftien vluchtelingen die hier twee keer in de week komen boksen en een paar van hen zijn zo goed dat ze met de gevorderden meedraaien. Ik vind dat super leuk, mensen moeten in beweging blijven, fysiek en mentaal. Ik hoop dat ze hier de vrijheid hervinden. Veel mensen laten zich opsluiten in hun eigen gedachten. Wij geven hier de basis om sterk te gaan staan en vooruit te gaan. Een winnaarsmentaliteit te kweken. We heten ook Maaskracht, dat gaat over de rivier die altijd in beweging is en kracht geeft, dat willen wij ook.”