Geen spijt ex-baas Lucia de B

Ik werd in 2001 door medewerkers van mijn ziekenhuis attent gemaakt op het onverwachte overlijden van een baby. Verschillende medewerkers spraken het vermoeden uit dat Lucia de B. daar mogelijk bij betrokken was. Na intern onderzoek bleek dat de vermoedens ernstig moesten worden genomen, ernstig genoeg om aangifte te doen bij de politie.

Voor mij, als toenmalig directeur van dat ziekenhuis, stond namelijk slechts één ding voorop: de veiligheid van de patiënten in mijn ziekenhuis. Het vertrouwen in de verpleegkundige Lucia was zodanig beschadigd geraakt, dat ik vanuit mijn functie niet anders kon doen dan haar op non-actief zetten, en aangifte te doen.

Over het feit dat Lucia de B. nu, negen jaar later, alsnog wordt vrijgesproken, heb ik geen mening. In Nederland geldt nu eenmaal de wet dat iemand onschuldig is totdat het tegendeel onomstotelijk is bewezen. Dat laatste blijkt, na twee eerdere veroordelingen, het geval te zijn. Dat zij zo.

Ik was de directeur die zijn patiënten behoorde te beschermen en die te goeder trouw medewerking verleende aan een justitieel onderzoek. Als morgen opnieuw de veiligheid van patiënten in het geding zou komen omdat er ernstige verdenkingen zijn dat verpleegkundigen of artsen de fout in zijn gaan, zou ik opnieuw, vanuit mijn verantwoordelijkheid als directeur, aangifte moeten doen.'