Daisy (74) werd slachtoffer van bankpasfraude, rekening voor duizenden euro’s geplunderd

“Heb je al gegeten?”, vraagt Daisy* met een vriendelijke glimlach. Haar huis ruikt naar exotisch eten door al de pannetjes op het vuur. De 74-jarige staat altijd in de keuken om te koken, voornamelijk voor anderen. Vandaag is ze maiskoekjes aan het bakken. Terwijl ze het beslag in de olie laat zakken, begint ze met het verhaal wat haar leven veranderde.

Twee jaar geleden werd ze slachtoffer van bankpasfraude. Een man belde haar op en deed zich voor als medewerker van de bank. Op dreigende toon vertelde hij dat haar spaarrekening werd leeggehaald. “Ik ben erin getrapt. Hij articuleerde zo goed en zijn verhaal was zo geloofwaardig”, vertelt Daisy terwijl ze de eerste maiskoekjes uit de olie haalt. 

De man aan de telefoon was constant op Daisy aan het inpraten. Een strategie die vaker wordt gebruikt, volgens wijkagent Theo Denie. Hij geeft voorlichting in ouderencomplexen over babbeltrucs en bankpasfraude. “Ik heb een zwak voor ouderen”, zegt Theo. Hij werkt vijftien jaar bij de politie, waarvan de laatste twee jaar als wijkagent in Ommoord. “Ouderen zijn weerloos. Het is triest dat zij door deze laffe criminaliteit worden benaderd.” 

De laatste jaren ziet Theo door de digitalisering meer bankpasfraude, vooral in zijn wijk Ommoord waar veel senioren wonen. Rond 2019 zien we een stijging en sinds 2020 is het een speerpunt van de politie en schakelen we forensische opsporing in. Er wordt dan gekeken of ze aan spullen in huis hebben gezeten en dna-sporen hebben achtergelaten.” 

Terug naar het moment waarop Daisy door de man aan de andere kant van de lijn overstag ging. “Het voelde of ik gehypnotiseerd werd en alles deed wat de man vroeg.” Er werd naar haar pas en code gevraagd. Een handlanger, verstopt achter een mondkapje, stond vervolgens aan de voordeur. “Nadat ik mijn pas en code gaf en de man aan de telefoon ophing, besefte ik pas dat het foute boel was. Toen werd ik pas wakker.” 

Daisy heeft daarna een telefoontje gekregen van haar echte bank: er waren verdachte opnamen gedaan bij een pinapparaat. Daarna werd haar pinpas geblokkeerd, maar het kwaad was al geschied: er was 6.000 euro van haar rekening geplunderd. “Uit onmacht heb ik het toen uitgeschreeuwd in de woonkamer. Waarom gebeurt het bij mij?”

Wijkagent Theo Denie heeft vaak bij slachtoffers zoals Daisy in huis gestaan na de misdaad. Ze zijn vaak alleenstaand en ouder dan zeventig. “Hun gevoel van veiligheid en vertrouwen in de mensen wordt aangetast. Als ik bij ze thuis kom, rollen de tranen over hun hangen van verdriet.” Volgens Theo worden slachtoffers gemiddeld voor twee tot tienduizend euro opgelicht. De oplossing? Theo kan het niet genoeg benadrukken: “De bank belt niet voor een pinpas en pincode. Dat zeggen we elke keer en moet je er ook een beetje inrammen. Zit je al in een gesprek en heb je iets door. Bel de politie.”

Daisy heeft aangifte gedaan en is daarmee naar de bank gegaan. Een bankmedewerker vertelde haar dat er veel van dit soort bankpasfraudezaken voorkomen. ”Uiteindelijk heb ik wel al mijn geld terugkregen van de bank. “Dat was een moment dat ik het weer uitschreeuwde, maar nu van blijdschap. Ik had niet verwacht dat ik het zou terugkrijgen. Ik voelde me weer compleet en heb het nu achter me kunnen laten.”

Een telefoontje van een vreemde neemt Daisy niet meer zo snel op. “Ik heb mijn lesje geleerd.” Ze heeft onder andere haar sociale media afgeschermd en controleert de deur dubbel als ze het huis uit gaat. ”Het heeft mijn leven veranderd. Ik vertrouw vreemden niet altijd meer en ben nu meer voorzichtig.”