Yvonne en Bert werden met hun caravan gevolgd in We zijn er Bijna! Wat maakt dat tv-programma zo leuk?

Yvonne staat naast presentatrice Martine van Os terwijl haar man Bert de caravan op z'n plek zet. "Mijn huisarts zei vroeger al: twee weken vakantie? Dat is te kort. Je moet minimaal vier weken weg. Eén week om te kunnen gaan ontspannen, twee weken om vakantie te vieren en één week om eraan wennen dat je weer terug gaat."

En zo geschiedde, ook dit jaar weer. Yvonne en Bert gaan met de caravan mee op een 30-daagse groepsreis naar Corsica en Sardinië. Samen met 37 andere ouderen. En een cameraploeg van Omroep MAX.

Om mee te mogen met de We zijn er Bijna!-rondreis, moet je geluk hebben. Je kunt je namelijk niet aanmelden, legt Yvonne uit aan Rijnmond. "We hadden ons ingeschreven voor een groepsreis en een maand of twee van tevoren hoorden we dat de cameraploeg mee zou gaan. Er waren ook vrienden van ons die daardoor annuleerden. Die zaten daar echt niet op te wachten. Maar ons maakte het niet zoveel uit, of er nou een camera bij zou zijn of niet."

Dat maakt het programma ook zo leuk, denkt ze. "Niemand doet mee omdat ze graag op televisie willen komen. Iedereen wil gewoon lekker vakantie vieren. Er hangt een ongedwongen sfeer. Niets moet: je hoeft niet mee te doen met de excursies of een interview als je geen zin hebt. Er zijn geen verplichtingen."

Waarom kijken mensen daar dan zo graag naar? "Niets wordt opnieuw opgenomen. Het staat erop zoals het erop staat. Je kunt niet even terug naar de caravan lopen en je haar gaan kammen voor een interview. Dat maakt het ook leuk. Het is allemaal heel echt. Ze filmen doodgewone mensen, gewoon zoals ze zijn."

"Ik denk ook dat het programma een succes is, omdat veel kijkers zichzelf herkennen in de dingen die ze in het programma zien", oppert ze. "Gewoon lekker de afwas doen, de tent opzetten. Dat doet iedereen die vaker op de camping staat."

"Home is where... het kleed buiten ligt en het zakkie vuil aan de knop hangt!", grapt Yvonne in aflevering drie, terwijl het echtpaar de caravan weer installeert op een volgende camping.

Het is duidelijk dat ze zich helemaal kan ontspannen tijdens de reis. Op de beelden is te zien hoe ze op haar gemak in de stoel zit, grapjes maakt en geniet van de vogeltjes. Ze lijkt geen moeite te hebben met de televisieploeg in haar kielzog.

"Dat was in het begin wel anders", bekent ze. Toen was het even wennen om constant een camera in de buurt te hebben. "Dan zag ik ze door het raampje van de caravan en dacht ik toch: 'oeps, ik blijf even binnen!' Maar na een paar dagen verdwijnt dat helemaal en wen je eraan. Dan gaat het heel natuurlijk."

"De cameraploeg is ook heel aardig. Er is één cameraman aanwezig op de camping overdag. En die is echt overal bij." Yvonne herinnert zich daar meteen een voorbeeld van: "Wij hadden op een gegeven moment wat modder op het buitenkleed. Op die manier konden we 'm natuurlijk niet meenemen. Nou hup, even oprollen om hem bij de spoelplek uit te kloppen. Meteen stond de cameraman bij ons. 'Wat gaan jullie doen?', vroeg hij." Ze lacht. "We zeiden elke keer tegen elkaar: het is alsof 'ie de leuke shots kan ruiken!"

En gaat het er na draaitijd 's avonds dan nog weleens wild aan toe? "Nee", grinnikt de Barendrechtse. "De hele dag zijn we op pad. Iedereen is goed ter been, dus het is leuk om dan zoveel mogelijk plekken te zien. 's Avonds is iedereen moe. Om half elf is bij alle deelnemers het licht wel uit. Nachtbrakers heb ik niet gezien. Wij zijn allemaal op leeftijd, dan heb je daar geen behoefte meer aan."

Toch is het niet elke avond stil op de camping, zo blijkt uit de beelden. In aflevering drie is te zien hoe een onbekende vogel de vakantiegangers op een camping op Corsica nachtenlang wakker houdt. Althans, niet iedereen, want "wij zijn al een beetje doof", grapt Rien, één van de deelnemers. Na wat speurwerk van deelnemer Japik komt het verlossende antwoord: het zijn twee dwergooruilen. "Die hebben een gezellige avond dan", concludeert Niek.

De deelnemers hebben het altijd gezellig gehad met elkaar, benadrukt Yvonne. "De hele groep kon goed met elkaar overweg. We hadden één echtpaar erbij dat nog nooit zo'n reis had gemaakt. Ze vonden het wel spannend of het iets voor ze zou zijn. Ik ook, want wat als die mensen buiten de groep vallen?"

"Maar tijdens de vakantie bloeiden ze allebei helemaal op. Het was heel mooi om te zien. Ze hadden het zo naar hun zin. Op de laatste avond pakte die vrouw mijn arm tijdens een wandeling en zei ze: 'Yvonne, moet je luisteren', toen vertelde ze me een heel persoonlijk verhaal. Dat vond ik bijzonder, dat ze dat met mij wilde delen. Dat laat zien wat voor band je opbouwt tijdens die weken."

Er is geen minimumleeftijd om mee te mogen met zo'n groepsreis. Toch zijn het in de praktijk vaak pensionado's: die kunnen makkelijk langere tijd op pad, legt Yvonne uit. Zelf heeft de Barendrechtse al vijfentwintig jaar een eigen uitvaartbedrijf, samen met haar zoon en schoondochter. Dat maakt dat ze flexibel is om langere tijd met vakantie te gaan. Wanneer presentatrice Martine van Os een dag met het echtpaar meerijdt in de caravan, vertelt Yvonne erover.

"Het is een beroep waarbij het altijd een uitdaging is om er wat moois van te maken. Ik doe het voor de nabestaanden, om ze een fijn gevoel te geven."

Het lukt haar aardig om haar baan na werktijd los te laten. Tijdens de reis is ze dan ook niet bezig met haar bedrijf. "Het is als een jas die ik uittrek bij thuiskomst en weer aantrek als ik naar mijn werk ga, zeg ik altijd."

En wat maakt dan dat mensen graag een uitvaart laten verzorgen door Yvonne? Bert maakt een lovend gebaar en wijst naar zijn vrouw. "Ja, dat is het wel", beaamt Yvonne. "Ik denk dat het komt door mijn persoonlijkheid."

"Stoppen met werken, dat ga ik nooit doen. Ik doe wat de huisarts me aanbeveelt: blijven werken en lange vakanties."