Zo kwam Quinten Timber via een omweg toch met Feyenoord in de Champions League terecht

Hij was nog heel jong, toen Feyenoord bij hem en zijn tweelingbroer Jurriën aanklopte om hen naar Rotterdam te halen. Net zeven jaar en al ontdekt bij amateurclub DVSU in Utrecht. Alles deden ze al samen, al vanaf voordat ze geboren waren. Samen voetballen, samen in de klas en tot niet heel lang geleden samen op een slaapkamer. En wat ze ook samen deelden: de droom om profvoetballer te worden.

Twan Lenders was bij de Utrechtse amateurclub DVSU de eerste jeugdtrainer die de broertjes Timber met voetbal kennis liet maken. "Dat talent was meteen duidelijk. Ik heb zelf gevoetbald en lang training gegeven, maar vanaf de eerste oefentraining op vierjarige leeftijd had ik al het idee dat dit wel heel speciaal was. Ze waren veel jonger en kleiner dan de rest, maar zij waren heel speciaal. Zoiets heb ik maar één keer in mijn leven gehad. Zelfs mijn vrouw weet nog dat ik vertelde dat ik iets heel bijzonders had gezien."

In eerste instantie moesten de jonge broertjes nog wachten om te mogen voetballen. "Er was een wachtlijst bij de club, mede vanwege de beperkte ruimte. Maar we hebben toen voor het eerste een oogje toegeknepen, omdat deze jongens zo uitzonderlijk goed waren. Zij moesten gewoon gaan trainen en spelen. We hadden ook al een goede band met de familie, omdat hun oudere broers daar al voetbalden."

Niet alleen bij DVSU viel hun talent op, ook ouders en jeugdtrainers van andere clubs zagen dat. "Bij wedstrijden stonden ouders te kijken van 'wat bijzonder wat die kleintjes al kunnen met een bal'. Ze konden bijvoorbeeld al hooghouden. Ze waren buiten het veld stil en verlegen, maar niet op voetbalgebied. Ze werden ook beide jaren kampioen met de F-jes, dat al op een behoorlijk niveau speelde. Ze gingen alles en iedereen voorbij en scoorden allebei aan de lopende band", zegt Lenders lachend als hij terugdenkt aan die tijd.

"Wat ik altijd fantastisch heb gevonden aan Quinten, is dat als er mooie goals werden gemaakt ze van hem kwamen. Hij speelde weleens een zeven, maar bijna altijd een tien. Hij had ook altijd peper in zijn reet en kon met vuur spelen. Jurriën scoorde ook mooie goals hoor, maar hij was wat gelijkmatiger daarin." Toch is Lenders de rest van het team niet vergeten. "De andere jongens in het team konden ook leuk voetballen hoor, maar de Timbers staken er met kop en schouders bovenuit."

Eenmaal bezig lepelt Lenders de ene na de andere anekdote uit die tijd op. "Er was weleens een tegenstander die dacht een kans te hebben, dan stond het binnen 10 minuten al 6-0 omdat ze het op hun heupen hadden", zegt hij lachend. Dat de broertjes door Feyenoord werden weggeplukt verbaasde Lenders niet. "Het ging al langer rond in de wijken. Moeder Marilyn heeft met me besproken welke keuze ze wilde maken. Niet dat ik er iets over te zeggen had hoor, maar scouts van Feyenoord, Ajax en FC Utrecht stonden langs de lijn. Om de beurt werd er met Marilyn gesproken om hen te bewegen de stap te maken naar de club van de scout. Het werd dus Feyenoord."

Dat de clubs voor haar zoons in de rij stonden, kwam voor Marilyn Timber niet helemaal uit de lucht vallen. "Je zag dat de jongens al op 2 of 3-jarige leeftijd talent hadden in wat ze deden. Spelen met de bal, maar ook met klimmen en klauteren. Toen ze vier jaar waren en begonnen bij DVSU zag je ook het voetbaltalent", zo laat de voetbalmoeder desgevraagd weten.

Ook bij Feyenoord was het talent van Timber goed zichtbaar. "Je zag dat het een groot talent was", begint Damien Hertog. Hij was destijds in de jeugd werkzaam in diverse functies, waaronder die van jeugdtrainer en hoofd van de jeugdopleiding. "Zijn lichting stond bij ons te boek als uitzonderlijk goed met spelers als Quilindschy Hartman, Crysencio Summerville, Marouan Azarkan en Wouter Burger. En dus de broertjes Timber, die dat zeker ook waren. Zij zijn op hele jonge leeftijd, voordat ik bij Feyenoord kwam, al naar de club gehaald. Toen ik er werkzaam was speelden zij in de onderbouw. Daar waren ze altijd vol lof over hem."

Hoewel Hertog Timber dus alleen meemaakte als hoofd van de jeugdopleiding, genoot hij wel van het spel van de aanstormende talenten. "Als dat elftal speelde, dan gingen trainers van de bovenbouw ook graag kijken naar dat team. Daar ging je eerder voor naar de club. Als liefhebber was het echt leuk om hen in actie te zien."

Als Hertog de herinneringen terughaalt, dan weet hij nog goed dat de broertjes Timber altijd samen werden genoemd als erg talentvol. "Quinten had al een bijzonder goede motoriek, was wendbaar, snel, goed aan de bal, dat zag je in die tijd ook al. Specifieke kwaliteiten van een speler kan je vaak op jonge leeftijd er al uit halen, dan verbaast het je niet dat ze het op volwassen leeftijd ook laten zien. Al is het niet zo gezegd dat iedere goede voetballer van dertien het eerste elftal gaat halen."

Minder fijne herinneringen heeft Hertog aan het vertrek van de broertjes Timber. Zij vertrokken vlak voor hun dertiende verjaardag naar Ajax. "Dat was intern wel een groot verlies", zegt Hertog. "Je wilt de beste spelers natuurlijk behouden en het gebeurde in de regel niet of nauwelijks dat spelers weggingen naar een andere club in Nederland. Dat was echt een uitzondering en voor ons een gevoelige tik, zeker omdat ze al vanaf hun zevende bij ons waren. We hebben veel tijd en energie in hen geïnvesteerd en ze waren helemaal geïntegreerd in de club."

"Uiteraard ga je dan wel nadenken over wat we zelf beter hadden kunnen doen", blikt Hertog terug. "Je wilt niet dat spelers de club verlaten. We hadden eerder moeten signaleren dat dit speelde, dan kan je het voor zijn. Noa Lang wilde altijd al voor Ajax spelen, maar bij deze jongens betwijfel ik dat. Al had ik wel het idee dat we ze niet meer tegen konden houden toen we aan tafel zaten, ik proefde dat de beslissing om te gaan al genomen was. Twee jaar geleden kwam ik hem tegen en dat bevestigde hij toen ook."

"Ajax had een aantal dingen voor op ons, zoals bijvoorbeeld het spelen van wedstrijden in de Youth League", gaat de oud-speler van Excelsior, RBC en De Graafschap verder. "Daar doe je als opleiding niet zo heel veel aan, al staan beide opleidingen hoog aangeschreven. In 2014 was de opleiding van Feyenoord de beste van Nederland, want je wordt niet voor niets vijf jaar op rij tot beste van Nederland verkozen. Daarom vond ik het moeilijk te verkroppen, omdat onze opleiding destijds beter was dan die van Ajax."

Via Ajax, waar het niet tot een debuut in het eerste kwam, en FC Utrecht (31 eredivisieduels) keerde Quinten Timber vorig jaar na acht jaar weer terug bij Feyenoord. Hertog daarover: "Dat hij het nu heeft gehaald, bevestigt dat het lukt om bij Feyenoord talenten te herkennen en te ontwikkelen. Dat maakt je trots en geeft iedereen in de opleiding voldoening. Idealiter kies je ervoor dat een speler vanuit de jeugd direct Feyenoord 1 haalt, maar ik ben blij voor hem. Want uiteindelijk zijn we er ook om kinderen te begeleiden en hun dromen te verwezenlijken, al is dat wel primair voor onze eigen club."

Moeder Marilyn steekt de trots voor haar zoons terecht niet onder stoelen of banken. "Ik ben super trots op de boys", zegt ze. Jurriën (tegenwoordig speler van Arsenal) speelde voor Ajax al vijftien wedstrijden in de Champions League, daar kwam deze week ook Quinten bij. "Dat Quinten op ook op dit hoge niveau mag spelen, zorgde bij mij echt voor een kippenvelmoment."

Oud-jeugdtrainer Lenders is ook trots op 'zijn' jongens. "Ik vind het fantastisch wat er nu allemaal met Quinten gebeurt bij Feyenoord, dat is echt genieten. Ik volg alle broers, ook hun broer Dylan die bij VVV speelt, nog altijd op de voet."

In zijn eerste seizoen in Rotterdam had Timber te kampen met blessures, al kwam hij toch tot 24 competitiewedstrijden en mocht hij voor het eerst de schaal die hoort bij de landstitel omhoog houden. Het toetje dat hoort bij een landskampioenschap is een hele lekkere, namelijk het spelen in de Champions League.

"Ik stond net in het stadion hier. Het gevoel dat ik hier zit bij een persconferentie voor een Champions League wedstrijd, het is een apart gevoel. Jurrien heeft het al een paar keer tegen mij gezegd: 'Het is speciaal, geniet er van'. Ik reed zaterdag na de wedstrijd met Quilindschy (Hartman, red) terug in de auto. Toen zeiden we ook tegen elkaar: 'dinsdag staan we er jongen. Champions League'."

"We hebben allebei een andere route gehad", gaat Timber verder. "Ik heb vroeger met hem hier gespeeld in de opleiding en we hebben allebei een andere route gehad. Hij heeft het moeilijk gehad (Hartman scheurde in 2021 zijn voorste kruisband af, red), maar nu staan we hier toch samen bij een Champions League wedstrijd. Dat is wel speciaal en nu ik het al zeg, krijg ik er kippenvel van. Alleen maar mooi eigenlijk."

Aanstaande zondag speelt Timber voor het eerst in de ArenA als speler van Feyenoord. De uitwedstrijd in maart, de 2-3 was de eerste overwinning in Amsterdam sinds 2005, moest Timber vanwege een knieblessure laten schieten. Tijdens De Klassieker komt Timber weer oude bekenden tegen, zoals Brian Brobbey, met wie hij in 2017 Europees kampioen onder 17 werd.

Timber zal zich willen laten zien in de tweede grote wedstrijd van deze week. Want dat Timber in Amsterdam nooit tot een debuut in het eerste kwam, zal hem alleen maar motiveren om zichzelf te laten zien.