De kampioenswedstrijd van Feyenoord tegen Go Ahead door de ogen van fotograaf Yannick: 'Ik wist: dit moet raak zijn'

Verhoeven is al enkele jaren bij iedere wedstrijd van Feyenoord aan het werk. Het stiftje van Van Persie in de bekerfinale. De goal van Paixão in Rome. Maar ook de teleurstelling na de verloren Conference League finale. Bij elke wedstrijd in de afgelopen seizoenen stond hij langs de lijn en met zijn camera bovenop de actie.

Ook in het afgelopen kampioensjaar legde hij alle succesmomenten vast, inclusief de kampioenswedstrijd tegen Go Ahead op 14 mei. "Het voelt alweer veel langer geleden dan het is", blikt Verhoeven terug.

Sinds het seizoen 2012/2013 is hij actief als fotograaf bij voetbalduels. In de eerste jaren met name bij FC Dordrecht en Sparta, in de eerste divisie. Vanaf 2015 ook steeds vaker bij Feyenoord, al maakte hij geen foto’s van de kampioenswedstrijd tegen Heracles.

"In 2017 heb ik gekozen om dat duel te beleven als supporter. Dus ik zat op de tribune toen Kuijt zijn beroemde goal maakte. Vanaf het seizoen erna ben ik als fotograaf altijd erbij geweest wanneer Feyenoord speelt. Voor de wedstrijd sta ik op het veld, bij de opkomst en voor een foto van de mascotte. Heel bijzonder."

"De sfeer in De Kuip is speciaal, je voelt altijd wel een beetje aankomen wat er gaat gebeuren. Ik hoorde alle fans zingen, keek om mij heen en zag alleen sjaaltjes. Op elke plek waar ik keek zag ik sjaaltjes en supporters. Ik hoefde er niet voor te zoeken."

"Qua beleving merkte ik wel paralellen met 2017, dat je voelde onder de fans dat er iets bijzonders gebeurt. Om dan op het veld te staan, dat is heel bijzonder om te beleven. Het geluid omringt je echt, het dendert het over je heen, alsof het geluid over je heen walst richting het veld."

"Het gaat weleens over veiligheid voor fotografen in het voetbalstadion, maar ik heb mij in De Kuip nog nooit onveilig gevoeld. Ik kom van de tribune, daar word je geduwd en krijg je bier over je heen. Het is niet normaal, maar als mijn apparatuur er geen laat van heeft vind ik het geen probleem. En zeker die middag, je weet dat je kampioen wordt, niemand had het gevoel dat het mis zou gaan. Dus er was een grote feeststemming."

"De foto bij de 1-0 van Oussama Idrissi is vrij breed, gefocust op de speler. Je probeert het beeld te vullen met de actie die plaatsvindt. Je kent Feyenoord en weet hoe ze spelen. Dat maakt het voor mij iets makkelijker. Ik weet wat Idrissi in zo’n situatie wil gaan doen."

"Qua foto is dit beeld eigenlijk helemaal niet zo mooi. Je hebt Idrissi liever in zijn gezicht. De keeper heeft zijn ogen dicht. Maar het is wel een bijzonder moment met de 1-0 die uit dit schot valt natuurlijk."

"Ik probeer zoveel mogelijk door de camera te kijken. Het perspectief wordt daar vrij plat van. Bij een doeltrap kijk ik natuurlijk even op. Of als Trauner/Hancko opstoomt van achteruit. Maar verder probeer ik de bal te volgen door de lens van mijn camera. Soms legt een speler hem onverwachts af, of wordt er met één keer raken gekaatst. Dan ben je hem even kwijt en gaat het te snel. Met dit doelpunt van Idrissi gebeurde dat gelukkig niet."

"Samen met collega fotograaf Tom Bode toss ik altijd wie waar mag gaan zitten. De een zit links achter de goal en de ander rechts, aan de aanvallende kant van Feyenoord. En je wilt natuurlijk zitten waar de spelers van Feyenoord, als ze scoren, naartoe gaat juichen. Dat had ik bij deze wedstrijd."

"Ik had daardoor de luxe van tijd om te blijven zitten bij de 2-0 van Gimenez. De spelers komen naar jou toe. Ik hoefde maar een stukje naar rechts te rennen. Ik pakte de eerste actie, zijn eerste juichmoment, met een langere lens. En daarna snel wisselen voor als ze dichtbij zijn."

"Ik zag ze aan komen rennen en hoopte al dat er eentje overheen zou duiken. In dit geval vielen alle puzzelstukjes in elkaar, toen Mats Wieffer er bij kwam. Dat voel je direct, dat het een topfoto is. Ik kijk volledig door de camera en dan zie ik al meteen in het schermpje dat het qua scherpte en belichting goed zit. Ik zie letterlijk wat er op de foto komt en dan weet je al, dit moet wel raak zijn."

"Het is voor mij een van dé foto’s van deze wedstijd. Deze moest ook zo snel mogelijk door naar alle redacties. Met een router maak ik altijd een internetverbinding en via de camera zet ik de foto op een ftp-server. De editor in De Kuip heeft hem daarna snel aangeboden voor alle websites en kranten."

"Ja deze foto is natuurlijk ‘een moetje’. Dat moment moét je hebben. Ik heb de foto gemaakt met een groothoeklens. Met één hand had ik die camera vast en met mijn andere hand een fotocamera waarmee ik close ging."

"Deze foto vond ik de mooiste, met al die schaaltjes van de supporters er nog bij. Op dit moment ben je voor het eerst écht kampioen, dit symboliseert het. De confetti en de rook zijn net op het hoogtepunt. Alle spelers juichen nog."

"Je probeert het zo te timen dat dit het moment is waar de schaal eigenlijk net omhoog haat. Niet meer onderweg naar boven of terug, want anders mis je de grote ontlading. Dat soort kleine details maken het mooi, die eerste reactie, neem het juichen van de teamarts op de hoek. Dat is pure vreugde."

"Deze foto heb ik gekozen omdat dit voor mij een beetje voelt als de replica foto van Gio uit 2017. Die sprong met de schaal in zijn handen, maar die foto heb ik niet kunnen maken. Dit moment met Kökcü symboliseert voor mij de foto die ik toen mistte."

"Hij is gewoon heel tof, je ziet op de foto hoe blij al die gasten zijn. Ze rennen hier naar de supporters toe om het feest samen te vieren. Het succes was ook een samenwerking met de fans en dit was het moment dat ze net die kant op gingen."

"Deze foto is wel heel bijzonder. Als kleine jongen in ’93 en ’99 zie je het op tv en dan denk je wel: ‘dit soort beelden zijn heel tof’. Nu mocht ik erbij zijn, in het feestgeruis. Ik vind het echt een persoonlijk hoogtepunt dat ik dit mag doen. Het was een voorrecht om deze foto te mogen maken."

"De kleedkamer en het douchegebied is echt het domein van de spelers. Wat er in de kleedkamer gebeurt, blijft daar. Daar mag nooit een buitenstaander komen, hoogstens even voor drie secondes voor een snelle foto. Nu mochten we blijven, er werd gefeest. Je probeert dan een vlieg op de muur te zijn, dat ze geen last van je hebben, maar je wel kunnen gebruiken."

"Ik heb ook foto’s gemaakt die speciaal voor spelers zelf zijn gehouden. Ze staan in hun eigen veilige omgeving. Ik heb bijvoorbeeld een foto gemaakt van Geertruida die poseert met Dilrosun. Die hebben zij eerst zelf gebruikt, voordat andere media hem konden gebruiken. Inmiddels kan hij overal geplaatst worden."