nieuws

ARCHIEF RIJNMOND 14 okt 2018 - Verval

Tekening Herman Schouwenburg
Tekening Herman Schouwenburg
Afgelopen week heb ik het verval in actie gezien. Het lichamelijke verval. Bij mezelf.
Ik ben 59. Sommigen zullen dat als ‘jong’ zien, vooral mensen die zelf al een stuk ouder zijn. Voor mensen die veel jonger zijn, zal dat vast oud lijken, 59.
Feit is in elk geval dat niet alles aan mij meer in puike conditie is.
Zo heb ik steeds vaker last van mijn knieën. En afgelopen week, afgelopen weken eigenlijk, nam die last nu en dan echt vervelende vormen aan.
Dat ik bij het opstaan van een stoel of van de wc me met een hand ergens tegen moet afzetten, dat ken ik al een tijdje. Maar ik had – en heb – nu ook geregeld echt pijn.
Bij het opstaan soms, aan het begin van een wandeling met de hond, of nu en dan bij een nauwelijks waarneembare misstap. Dan kan er zo een enorme pijnscheut door een knie schieten. Vooral mijn linkerknie.
Als ik een tijdje heb gelopen ebt het ongemak meestal weg, maar je kunt er natuurlijk donder op zeggen dat er een dag komt dat het ongemak blíjft. Want dit klinkt als: versleten knieën. Slijtage aan het kraakbeen in mijn knieën.
En dan ga je denken.
Waar komt dit door?
Nou ja, aanleg, leeftijd en: overgewicht.
Ik heb jarenlang 120 kilo gewogen. Inmiddels is het minder, maar nog steeds te veel. En ik zie de huidige opspelende pijn mede als de tol die ik daarvoor betaal.
Wat doen we eraan?
Afvallen, ik hoor het u denken. Blijven bewegen, ook. Een paracetamolletje als het acuut vervelend wordt. En uiteindelijk, als niks anders meer helpt: een nieuwe knie. Een kunstgewricht.
Tot zover mijn verstandelijke reactie.
Nu de gevoelens.
Je hoort weleens mensen die een of andere ernstige ziekte oplopen en die dan iets jammeren in de trant van: waarom ik?
Daar ben ik niet zo toe geneigd.
Ik denk eerder bij allerlei onheil: waarom ik niet?
Mijn vader is op zijn 86e gestorven aan hartfalen, mijn moeder op haar 51e aan kanker, wat akelig jong is. Maar goed, ik weet dat als je maar oud genoeg wordt je vanzelf ergens kanker krijgt, en meestal hart- en vaatproblemen erbij. Dus ja, dat is je toekomst. Als je zover komt, tenminste.
Maar aan zo’n versleten knie kleeft voor mij iets dat ik lastiger vind.
Denk even mee.
Dat kraakbeen in zo’n gewricht is zoiets als een schokdemper in je fiets, of een rubbertje in een kraan. Als zo’n rubbertje - om me maar even daartoe te beperken - als zo’n rubbertje versleten is, zet je er een nieuw rubbertje in. Dan ga je niet meteen de waterleiding afzagen om die hele kraan te vervangen.
Nee, maar dat is wel wat er gebeurt bij een ‘versleten’ knie, als ik het goed zie. Dan wordt het hele gewricht eruit gezaagd. Terwijl het alleen maar om het kraakbeen gaat.
Ik probeer me de wereld nog weleens voor te stellen over pakweg honderd jaar. Hoe zullen mensen van dan terugkijken op allerlei verschijnselen die wij nu als ‘gewoon’ of ‘onvermijdelijk’ ervaren?
Knetterende motoren die door woonstraten rijden, benzinedampen die je inademt, files, stemmen met een papieren formulier, het verzet tegen een dna-bank waar iedereen in zit, moeilijk afbreekbaar verpakkingsmateriaal, hopelijk ook de bio-industrie en onze omgang met vluchtelingen, de overvloedige consumptie van suiker, allerlei ziektes, en ja het slopen van een volledig kniegewricht voor het vervangen van – eenvoudig gezegd – een leertje. Hoe zal daar over honderd jaar tegenaan worden gekeken?
Van zo’n in mijn ogen technologisch paardenmiddel als een ‘nieuwe knie’ zou ik intussen niet graag het lijdend voorwerp worden.
Dat maakte het accepteren van de pijn in mijn knieën er afgelopen week niet makkelijker op. Ik dacht toch een beetje: godsamme, heb ik dat. En een beetje eigen schuld ook nog. Stom stuk vreten dat je d’r bent.
Van de week vertelde ik over mijn pijn aan iemand die ik verder niet kende. Het kwam toevallig zo ter sprake.
‘O,’ reageerde hij luchtigjes. ‘Dat zal de wisseling van het seizoen zijn. Dan hebbie dat weleens.’
Ik keek hem aan.
En knikte bedachtzaam.
Het klonk te aantrekkelijk om hem te gaan tegenspreken.
SPEELLIJST
DE TUNE
1.Ik mis je - John Verkroost
2. Zeg het maar weerman - Trio Hasjee
MARIJKE HOFLAND & BEAT VAN ZUID
3. ’t Is mijn party - Marijke Hofland
4. Orbit - The Hurricane Strings
5. Every little thing - The Starliners
6. De dunne man - Cornelis Pons
NAAR AMERIKA!
7. Naar Amerika! - Dieuwertje Blok & Arie van der Krogt
8. Sweet Carolina - Arie van der Krogt & Iris van der Lee
ECHT WAAR ?!? DE FABELTJESKRANT TOUR
9. Onthulling plaquette & Hallo meneer de Uil - Sjaak Hartog
10. Vonder - Sjaak Hartog
11. Dierenstemmen Feyenoord - Sjaak Hartog & Gerard Olthaar
12. Harry-Jan Bus bedankt de makers

💬 WhatsApp ons!
Heb jij een tip voor de redactie? Stuur ons een bericht, foto of filmpje via WhatsApp ons of Mail: nieuws@rijnmond.nl