nieuws

ARCHIEF RIJNMOND 21 okt 2018 - Opgetogen fotograaf

Tekening Herman Schouwenburg
Tekening Herman Schouwenburg
Afgelopen week heeft zich een vreemd soort opwinding van mij meester gemaakt. Een opwinding die je misschien niet zou verwachten bij iemand die al zo’n 34 jaar actief is in allerlei media. Ik heb het even uitgerekend.
Ik was van de week nogal opgetogen dat meerdere foto’s van mij op de site van Rijnmond zijn gebruikt bij nieuwsberichten die ik zelf had aangeleverd.
Hoezo opgetogen?
Daar is toch niks bijzonders aan?
Nou ja, zo lijkt het misschien niet voor de buitenstaander, maar mijn gevoel zei iets anders.
Denk even mee.
Dat ik geregeld voor de microfoon zit en op de radio te horen ben, dat is iets heel vanzelfsprekends geworden. Dat heeft iets alledaags gekregen. Daar ben ik totaal niet zenuwachtig voor. En ik ben er ook helemaal aan gewend dat die ene stem die ik dan weleens terug hoor, dat, nou ja, dat ‘ik’ dat ben.
Ik weet dat de meeste mensen de eerste keren schrikken als ze zichzelf via een opname horen. Dat is voor mij al zo lang geleden dat ik me niet eens meer kan herinneren hoe dat op me overkwam.
Voor mijn verschijning in beeld geldt iets vergelijkbaars. Ik vind het weliswaar heel lastig om me een accuraat beeld te vormen van hoe ik fysiek overkom, maar ik heb zo vaak programma’s en items voor tv gemaakt met mezelf in beeld, dat ik helemaal vertrouwd ben met de aanblik van die forse meneer die mijn naam draagt.
Dat is ook weer niks dat mijn hartslag opstuwt.
Mijn naam in de krant: het klinkt enorm blasé, maar ook daar ben ik aan gewend. Ik heb zo vaak zelf verhalen geschreven met naamsvermelding, en ben zo vaak gebeld of aangesproken voor het een of ander dat ook dat ‘gewoon’ is geworden.
Ja, en ik haast me erbij te zeggen dat dat alles ‘gewoon’ is zonder dat ik daardoor nou denk dat ik geweldig ben, en dat al die aandacht voortkomt uit bijzondere intrinsieke kwaliteiten van mij als persoon. Ik zie het vooral als een voorbeeldje van hoe de dingen toevallig lopen.
En op wereldniveau, of kosmisch niveau, gaat het natuurlijk helemaal nergens over.
Maar nou die foto’s.
Al zolang als ik me kan heugen fotografeer ik. Ik had vroeger ook een doka thuis. En ik heb er ook weleens over gedacht om - althans voor een deel - beroepsmatig die kant op te gaan. Maar daar is het niet van gekomen. Ik ben een amateur. Met een klein en relatief goed cameraatje dat ik altijd bij me heb en waarmee ik op de automatische stand elke dag kiekjes maak.
Ik maak kiekjes tijdens het uitlaten van de hond. Vooral wanneer iets door de lichtval een bijzondere glans krijgt. En ik pak het toestel erbij als ik weer eens bij een of andere muzikale aangelegenheid ben. Het resultaat zet ik op Facebook, waar ik niet zelden enthousiaste reacties krijg.
Die foto’s van Facebook hebben de aandacht getrokken van een uitgeverij. Ik kreeg eerder dit jaar de vraag of daar niet een kalender in zat. Ik had wat aarzelingen. Ik bedoel: wie koopt er een kalender? En: ik ben toch helemaal geen professioneel fotograaf? Ik heb wel een redelijk gevoel voor kadrering en detail, en ik kijk altijd om me heen, maar ik doe niks met diafragma, sluitertijd, scherptediepte of bijzondere belichting. Ik kijk alleen maar, en klik.
Maar goed, die kalender ligt een dezer dagen in de winkel. Wat ik ergens een beetje vreemd vind. Ik vrees ook het oordeel van échte fotografen. Maar stiekem vind ik ‘m wel geslaagd.
In de foto-jour-na-lis-tiek heeft de democratisering - of: het verval, zoals professionele fotografen wel zullen vinden - ook toegeslagen.
Menig verslaggever bij een krant maakt zelf even een foto bij z’n stukkie. En voor lui die iets voor internet doen, lijkt me dat inmiddels helemaal de regel: zelf de bijbehorende foto schieten.
Zo ook bij Rijnmond.
Nieuwsverslaggevers bedienen meestal zowel de radio, de tv als de Rijnmond-site, en een kiekje is zo gemaakt.
Dat had ik zelf nog niet zo vaak gedaan, maar afgelopen week kwam het er door omstandigheden meerdere keren van.
De onthulling van een gedenkplaat voor de schrijver van De Fabeltjeskrant: klik.
Een presentatie bij de Centrale Discotheek: klik.
Een gesprek met een vroegere studiobaas: klik.
En bij het zien van die foto’s op de site van Rijnmond, voelde ik van binnen iets gloeien. Dat waren toch maar mooi míjn foto’s. Mijn min-of-meer nieuwsfoto’s.
Dat gloeien zal wel overgaan, maar zo lang als het duurt geniet ik maar even van. Ik denk ook: de opwinding die zoiets teweegbrengt is precies wat mensen ertoe aanzet om steeds aan iets nieuws te beginnen.
SPEELLIJST
DE TUNE
1. Ik mis je - John Verkroost
2. Routine - Mike Boddé
COVERS VAN NIEUWE CD’S
3. Hoge gebouwen - Goslink
4. Life on Mars – Agnes Gosling
5. If you could read my mind - René van Broekhoven
6. Protesteer - Drs.P
GESCHIEDENIS
7. Stem op mij - ‘t Asoosjale Orkest
8. De eerste vrouw in de Tweede Kamer - De Dames Penotti
9. Emigratieliedje - De Clema’s
AANKONDIGINGEN
10. Americanas – Metropole Orchestra Big Band

💬 WhatsApp ons!
Heb jij een tip voor de redactie? Stuur ons een bericht, foto of filmpje via WhatsApp ons of Mail: nieuws@rijnmond.nl