nieuws

ARCHIEF RIJNMOND 3 feb 2019 - Foto’s

Tekening Herman Schouwenburg
Tekening Herman Schouwenburg
Afgelopen week heb ik een nieuwe blik op mijn leven gekregen door een berg oude foto’s. Ik ben iets gaan inzien bij het doornemen van jaren en jaren aan opgeslagen digitaal fotomateriaal.
Hoe kwam ik erbij om me in te graven in oude foto’s?
Hoe kóm ik überhaupt aan bergen vastgelegd verleden?
Nou, ik maak vrij veel foto’s. Soms wel tientallen op een dag.
Ik vind het leuk om mooie taferelen vast te leggen.
Dat was al zo in het analoge tijdperk. Maar toen hield ik me nog een beetje in vanwege de kosten van een filmpje en het ontwikkelen en afdrukken. Nu, met digitale fotografie, is er welbeschouwd geen drempel meer. Ik kiek er lustig op los als iets me raakt of als ik iets meemaak waar ik op de een of andere manier over wil berichten.
Op Facebook doe ik zo’n beetje verslag van mijn leven. En dat gaat vergezeld van een miniem deel van alle foto’s die ik schiet.
In een ideale wereld zou ik de rest opschonen en de paar die ik wil bewaren een naam geven. Maar de eerlijk gebiedt te zeggen dat de hele zooi in één uitpuilende foto-map op mijn computer staat waar alleen sprake is van een automatische rangschikking op datum.
Ik heb voor de aardigheid eens gekeken. Er staan ruim 63.000 ongesorteerde foto’s in die map, allemaal gemaakt in de afgelopen tien jaar.
Van de week ben ik in die enorme berg gaan grasduinen, op zoek naar wat illustraties voor bij een verhaal dat ik heb geschreven voor een marginaal tijdschriftje. Ik dacht aanvankelijk: o, ik ga wel even door de foto’s van de afgelopen tien jaar, dan kom ik wel wat tegen.
Had ik me toch even deerlijk vergist in de hoeveelheid.
Drie uur verder was ik net op de helft.
En dan had ik nog maar heel globaal gekeken.
Gaandeweg drong het besef door hoe dat zo kan oplopen, al dat achterstallige uitzoekwerk. Dat komt natuurlijk door uitstelgedrag. Je denkt: ‘Ach, dat sorteren doe ik straks wel’. Maar in de praktijk komt daar weinig van. Want tegen de tijd dat je eraan zou kunnen toekomen, is er al weer iets anders dat je aandacht vraagt.
Met emails heb ik hetzelfde. Ook daar heb ik eens naar gekeken. In mijn inbox staan bijna 13.000 mails, waarvan ruim 4000 niet gelezen.
Zijn er mensen die hun digitale leven wel op orde hebben?
Vast wel.
Ik moet bijvoorbeeld geregeld denken aan een reportage die ik ooit zag over Harry Mens, makelaar en tv-presentator. Als ik me de reportage goed herinner, staat Harry vroeg op en handelt hij meteen alle mails en fysiek post af, waardoor er niks meer aan zijn hoofd zeurt en hij met onbezwaard gemoed de verdere dag te lijf kan.
Bewonderenswaardig, ergens wel. Maar het moet bij je passen. En op de een of andere manier past een zekere mate van rommel bij mij, denk ik. Want hoe ik bijvoorbeeld ook mijn best doe om mijn archief op te ruimen - mijn werketage met platen en boeken en van alles daaromheen - voor de buitenstaander blijft het eruit zien alsof er net iets is ontploft.
Weet je wel waar alles staat? Dat wordt me weleens gevraagd.
Redelijk. Als ik iets zoek, vind ik het meestal wel.
Zo ook van de week, toen ik foto’s zocht ter illustratie van dat verhaal.
Het aardige is zelfs dat ik allerlei dingen tegenkwam waarvan ik niet eens wist dat ik ze had. Ja, en de véélheid ervan deed me iets realiseren over hoe mijn leven verloopt.
Ik word dit jaar zestig. Dat betekent dat ik eerder tegen het eind van mijn arbeidsbestaan loop dan nog aan het begin ervan sta, hoezeer ik ook het gevoel heb dat ik nog maar net ben begonnen.
Ze zeggen wel eens: ‘In elke oudere, zit een jonger iemand die zich afvraagt: wat is hier in vredesnaam gebeurd?’ Dat gevoel heb ik ook weleens. Dat ik denk: ik, zestig? Idioot. Wat raast de tijd voort. Je drinkt twee keer een kop thee en laat drie keer de hond uit en je bent tien jaar verder.
Nou, bij het diagonaal doorkijken van nog maar de helft van die 63.000 foto’s van de afgelopen tien jaar werd ik me er heel erg van bewust dat het toch een beetje anders ligt. In tien jaar doe je juist véél, héél veel. Maar het ‘nu’ verschuift zo ongemerkt, dat je zelden goed zicht hebt op de veelheid aan bezigheden, verplaatsingen en ontmoetingen die je dagen, maanden en jaren vullen.
Voor anderen mag dan lijken dat ik me door mijn uitstelgedrag omring met rommel, hier en daar ligt daar toch echt een inzicht in verborgen.

SPEELLIJST
DE TUNE
1. Ik mis je – John Verkroost
DE TIJD
2. Gisteren – De Berini’s
3. Februari – Carmenkata
4. Ik ben gek – Derek Otte & The New Rotterdam Jazz Orchestra
5. Liefde – Ivo Stuivenberg
JOKE BRUIJS – CAFE DU MONDE
Montage van liedjesprogramma van Joke Bruijs & Música Extrema, met daarin:
6. St Anna Gasthuis (St. James Infirmary) – Joke Bruijs
7. Wat moet ik nou (Et maintenant) – Joke Bruijs
8. Dans me eindeloos (Dance me to the end of love) – Joke Bruijs
9. Liefde van mijn leven (La foule) - Joke Bruijs
10. Gek hè? – Joke Bruijs
11. Als een wilde orchidee – Joke Bruijs
AANKONDIGINGEN
12. Americanas – Metropole Orchestra Big Band

💬 WhatsApp ons!
Heb jij een tip voor de redactie? Stuur ons een bericht, foto of filmpje via WhatsApp ons of Mail: nieuws@rijnmond.nl