Luidkeels meezingen met The Amazing Stroopwafels op het Binnenwegplein

Het is zaterdag 10.30 uur als zanger/bassist Wim Kerkhof in zijn onafscheidelijke oude Volvo stationwagen het plein oprijdt. Hij wordt goedkeurend toegefloten en krijgt applaus als hij de versleten turquoise-roze contrabas uit de auto haalt.

Ook gitarist/accordeonist Rien de Bruin stapt uit, maar bescheiden als altijd blijft hij op de achtergrond. Wim kiest de plek, schudt handen, zoent wat fans en belt ondertussen zoon Merlijn: "Waar blijf je nou? Ze staan op je te wachten!"

Merlijn blijkt vast te zitten in de trein, maar weet uiteindelijk een groot deel van het optreden mee te maken. Hij doet qua enthousiasme niet onder voor de rest van het publiek, en lacht en klapt net zo hard mee als de andere fans.

Stuk voor stuk weten de bezoekers te vertellen dat de groep eigenlijk om de hoek - op de Lijnbaan - had moeten staan, als het echt helemaal net als vroeger had moeten zijn. “Voor warenhuis Ter Meulen stonden ze. Ik ging altijd in mijn lunchpauze op woensdagmiddag luisteren.”
Lees meer: The Amazing Stroopwafels terug op plek van allereerste optreden

Het optreden vindt plaats naar aanleiding van het boek dat Merlijn Kerkhof heeft geschreven over 40 jaar The Amazing Stroopwafels, Oude Maasweg kwart voor drie. Het leek ons bij RTV Rijnmond aardig om de schrijver en de band hierover te interviewen op de plek waar het ooit allemaal begon. Wim Kerkhof en Fred Piek hadden immers hier hun allereerste optreden op 21 maart 1979. De groep wisselde later regelmatig van samenstelling. Maar steeds keerden ze terug naar het centrum van Rotterdam, steeds een paar meter opschuivend, als dat noodzakelijk bleek.

‘’Fantastisch,” vindt Wim het om weer terug te zijn. Ook Rien geniet van het optreden op deze plek en de nostalgie die erbij hoort.

Schrijver Merlijn vertelt ondertussen vol trots dat de band al bijna 7 duizend keer heeft opgetreden, en daarmee de meest optredende nog actieve band in Nederland is. Waarom ze dan nooit een hit hebben gehad? “Het is een band zonder merchandise, zonder marketingmachine en zonder contract bij een groot platenlabel. Ze hebben het spel niet echt volgens de regels van de muziekindustrie gespeeld.”

Na een eerste korte set stoppen de muzikanten even om met fans herinneringen op te halen en handtekeningen uit te delen. Maar al snel klinkt de roep om Oude Maasweg en Ome Kobus. De mannen pakken hun instrument weer op. Camera’s klikken, mobieltjes leggen het optreden vast. “Konden ze maar weer elk weekeinde hier optreden,” verzucht een van de dames in het publiek.