'Je probeert ze een beetje levend te houden, anders ga je helemaal kapot'

Er branden kaarsjes in het huis van de familie Frederiksz in Ommoord. Dat gaat al vijf jaar zo, elke dag. Een lichtje voor Bryce. En een voor Daisy. Een hoekje van de kamer is ingericht als herinneringsplek. Bij de lichtjes staan bloemen en foto's. Het ruikt naar wierook.

Rob is deze woensdagochtend aan het tuinieren. Net na de ramp met de MH17 gaf hij wel eens interviews. Maar de laatste tijd doet hij dat niet meer. Silene is er beter in, vindt hij. Zij kan makkelijker onder woorden brengen hoe het voelt, het gemis en de 17de juli.

Silene: "Het is de lastigste dag van het jaar. Andere dagen zijn ook heftig. De feestdagen, de verjaardagen, noem maar op. Maar deze dag.... je herbeleeft het allemaal, als een film in je hoofd."

"Ik heb meegewerkt aan een onderzoek naar rouwverwerking na de vliegramp met de MH17. Het verslag daarvan heet 'In mijn leven is iets kapot'. Ik zei gelijk: dat klopt, mijn hart is gebroken. De scherpe randjes zijn er vanaf. Maar voor de rest voelt het nog hetzelfde. Eigenlijk is het gewoon ondraaglijk. Maar ja, je moet."

"Daisy had vlak voor de vliegramp haar moeder verloren. Ze ging met Bryce op vakantie om er even uit te zijn. Het was een heel onzeker meisje, ze moest nog gaan bloeien. Ze had zoveel verdriet om haar moeder toen ze wegging. Dat beeld blijft me altijd bij. De blik in haar ogen, de wanhoop."

"Bryce was een doerak. Maar hij had een heel klein hartje. Als er iets was met zijn familie dan stond hij vooraan. Altijd gek doen, lachen, gieren, brullen. Hij voetbalde en had hordes vrienden. Toen Daisy in beeld kwam, zag ik een heel andere Bryce. Toen was hij heel zorgzaam. En ontzettend verliefd. Hij deed alles voor Daisy."

"Je probeert ze een beetje levend te houden. Je moet wel, want anders ga je helemaal kapot. Al hun spullen zijn hier nog, hun kamer is nog precies zoals hij vijf jaar geleden was. We praten ook heel veel over ze. Dat zeggen we: 'oh, dat vond Bryce ook altijd leuk'. Of: 'dat deed Daisy ook altijd'. Anderen doen gelukkig hetzelfde. Het voelt goed dat dat niet vermeden wordt."

"Samen met mijn man Rob ben ik weer op vakantie gegaan. We zijn zelfs wezen vliegen. Naar Indonesië. We gaan af en toe wel uit. Maar niet meer zoals vroeger. Toen gingen we naar salsa-feesten en salsa-les. Dat hebben we niet meer kunnen oppakken. Maar we doen nog leuke dingen, ook met vrienden. Mensen om je heen is fijn. Hoewel.... soms ook niet."

"Woensdag gaan we naar de herdenking. We verzamelen bij ons thuis. Met Daisy's aanhang en onze aanhang zijn we met meer dan dertig mensen. Na het eerste jaar dachten we: het zal wel minder worden. Maar vorig jaar, het vierde jaar, was het nog steeds zo. Dat is wel hartverwarmend en doet je heel erg goed."

"Iedere dag steekt Rob de kaarsjes aan voor Daisy en Bryce. Ik praat tegen ze. Altijd. Vanochtend heb ik goedemorgen gezegd, in hun kamer. Straks ga ik ze vertellen wat we straks gaan doen. En dat ik hoop dat ze ons een tekentje sturen..."
Lees meer: Nabestaanden herdenken slachtoffers van MH17