nieuws

ARCHIEF RIJNMOND 18 augustus 2019 - Zestig

Tekening Herman Schouwenburg
Tekening Herman Schouwenburg
Afgelopen week ben ik 60 geworden. Ik was jarig en ben toegetreden tot het domein der zestigers.
Mijn verjaardag probeer ik altijd klein te houden.
Als er een paar mensen langskomen of anderszins iets laten weten, prima, maar een huis vol visite en een van felicitaties overlopende digitale brievenbus probeer ik te vermijden.
En dat is vooral omdat ik ongemakkelijk word van heel veel aandacht die puur op mij is gericht. Het klinkt raar voor iemand die radioprogramma’s presenteert en zijn hele hebben en houwen zowel de ether in slingert als op Facebook uitvent, maar ik sta niet graag in het middelpunt van de belangstelling.
Ik heb liever aandacht voor de dingen die ik doe, dan voor mij als persoon.
Dat ik ouder word vind ik verder niet zo’n probleem.
Je hebt wel mensen die vanonder lillende vellen uitroepen dat ‘leeftijd maar een getal is’, age is just a number, maar dat is tot op vrij grote hoogte natuurlijk lulkoek.
Goed, op de klokslag 12 uur die je van 59 opeens 60 maakt verandert er natuurlijk weinig, er zijn ook mensen die het lukt om altijd geestelijk jong te blijven, er zijn verder mensen die mazzel hebben dat het lichamelijk verval pas heel laat toeslaat, en je kunt van alles doen om ouderdomskwalen zo veel mogelijk op afstand te houden - voldoende bewegen, wegblijven van overgewicht, niet roken, niet drinken en nog zo het een en ander - maar aftakelen zul je.
Het verval slaat uiteindelijk natuurlijk tóch toe.
En ook op je zestigste al een beetje.
Ik ging vroeger geregeld hardlopen.
Gaat niet meer met mijn rug.
Ik ging vroeger nog weleens naar concerten.
Doe ik mijn oren geen plezier meer mee.
Ik werkte vroeger weleens een nacht door.
Daar moet ik nu niet meer aan denken.
Dat kost me twee dagen.
Als je ouder wordt ga je ook al gauw grossieren in pijntjes. Mijn knieën spelen soms op, die rug is dus gevoelig, in beide handen heb ik iets van RSI en de pijn van mijn frozen shoulder is weliswaar gezakt afgelopen maanden, maar vooral in de zin dat de pijn nu láger zit.
Dat werk.
Hoort er allemaal bij.
Je gaat ook vooruit kijken, met de gedachte: hoe veel tijd heb ik nog? Op de dag dat ik 60 werd, van de week, was ook de crematie van een kennis. Hij werd 71. En dan denk je toch: als ik dezelfde pech heb als hij, heb ik nog maar elf jaar te gaan. Elf jaar, dat is niet veel. Elf jaar geleden ontmoette ik mijn vrouw. Dus nog eens zo’n periode en dan zou het avontuur alweer voorbij zijn? Dat is wel akelig afzienbaar.
Ergens heb ik zo’n idee dat ik net zo oud zal worden als mijn vader, 86, maar daar heb je natuurlijk geen enkele garantie op.
Van het concert des levens krijgt niemand een program, wil het cliché. Ja, en je weet ook helemaal niet hoe láng dat concert gaat duren.
Wat wil ik in elk geval nog doen in die onbestemde hoeveelheid tijd die me gegeven is? Dat is een vraag die zich als vanzelf aandient.
Ik ga geen zogeheten bucket-list opstellen, ik kan bijvoorbeeld best leven met de gedachte nooit op de top van de Kilimanjaro te hebben gestaan, maar een paar dingen wil ik toch wel gedaan hebben.
Ik heb net weer allerlei muziekverhalen geschreven en bewerkt voor een boekje dat in november moet verschijnen. Dat is al iets. Allemaal verhalen waarvan ik hoop dat ze onderhoudend zijn, en die ik zelf graag bewaard zie.
En daarna moet ik aan Het Grote Boek, een rijk geïllustreerd boek rond Rotterdams amusement van zo’n beetje de jaren veertig, vijftig en zestig. Het boek dat de weerslag vormt van alles dat ik in de loop der jaren in het kielzog van het radioprogramma Archief Rijnmond heb verzameld aan informatie.
Dat boek moet toch wel klaar zijn voordat over een jaar of zeven mijn pensioen lonkt.
Pensioen!
Dat is vooralsnog toch wel een beetje een belachelijk idee.
Dat ik nu dan zestig ben, oké, dat accepteer ik, maar gepensioneerd?
Ach, ik heb nog een paar jaar om aan het idee te wennen.
En misschien ga ik er ook wel helemaal niet aan meedoen, aan dat zogenaamde ‘pensioen’.
Misschien houd ik mijn verjaardag ook tegen die tijd wel heel stil.
Kijken of ik ermee weg kom, en gewoon door kan gaan.

SPEELLIJST
DE TUNE
1. Ik mis je – John Verkroost
OUDE MENSEN
2. Ballade van ‘t fijne gesticht – Adèle Bloemendaal
3. Oude mensen – André van Duin
4. Klein pathologie van het park deel 1 – Cornelis Pons
5. Gerimpelde handen – Adèle Bloemendaal & Gerard Cox
6. Hij weet precies – Marjolein Meijers Band
VERLEDEN
7. Piggelmee – Kees Korbijn
8. Kralingse Bos – Sjoerd Pleijsier & Herman Douw
9. Van der Takstraat – The Wanklanks
DRS. P
10. De Zusters Karamazov – Drs. P
11. O oude Maasstad - Pierre van Duijl
12. Sneker café - King Fred II
AANKONDIGINGEN
13. Americanas – Metropole Orchestra Big Band

💬 WhatsApp ons!
Heb jij een tip voor de redactie? Stuur ons een bericht, foto of filmpje via WhatsApp ons of Mail: nieuws@rijnmond.nl