ARCHIEF RIJNMOND 25 augustus 2019 - Doolhof

Ik had een paar mensen iets gemaild waarop ik snel antwoord verwachtte. Maar wat kwam er? Niets.
Normaliter staat er ’s morgens een hele sliert nachtelijke mails voor me klaar als ik achter de computer kruip. Wat zag ik nu? Niets van dat alles.
Gewoonlijk krijg ik elk uur wel een paar mailtjes, al was het maar van veilingsites die me een seintje geven als er iets wordt aangeboden dat ik zoek, maar nu drong er maar mondjesmaat wat door als ik eenmaal achter het apparaat zat.

Als ik een mailtje aan mezelf stuurde, kwam dat wel binnen.
Dus in essentie functioneerde het allemaal wel.
Maar mijn gevoel zei me dat ik heel veel miste.
Het stond niet meer op de server van de provider waar ik bij zit, zo bleek. Van daaruit was alles doorgestuurd, maar ik zag het niet.
Waar konden die – mij onbekende - mails gebleven zijn?

Ik werd er een beetje gek van.

Ik denk soms ook: als je iemand goed wilt frustreren, confronteer ‘m dan met een systeem dat het nu en dan wél en nu en dan níet doet, zonder dat daar enig patroon in zit. Want als mens blijf je maar zoeken naar dat patroon, naar een aanwijsbare oorzaak.

Allerlei lui van wie ik een mailtje verwachtte heb ik op de hoogte gesteld van mijn ontvangst-perikelen, ik heb mijn probleem neergelegd in het forum van de provider en ik heb zitten piekeren wat het nou in hemelsnaam kon zijn.

Ik denk dat de malaise alles bij elkaar zo’n twee weken heeft geduurd.

En toen stootte ik per ongeluk tegen het toetsenbord van mijn ‘oude’ computer, die ook nog op mijn bureau staat. Het scherm ervan lichtte op en daar zag ik óók een geopend mailprogramma.

Vreemd.
Ik keek eens goed.
Daar stonden alle gemiste mailtjes!

Ik was gered.

Maar ik ging me natuurlijk ook afvragen hoe dit nou kon. En toen drong tot me door wat er is gebeurd.

Op mijn bureau staan twee computers. De computer waarop ik werk, en mijn oude computer. Die staat daar vooral omdat er een database in zit, een doorzoekbaar overzicht, van al mijn archief cd’s en mini discs. En die database hangt aan een programma dat niet werkt op de nieuwere computer.

Omdat dat oude ding toch op mijn bureau staat, heb ik allerlei oude correspondentie daar ook maar in laten staan. En daarin heb ik laatst, een week of twee geleden, iets opgezocht voor een verhaal dat ik aan het schrijven was. Ik wilde letterlijk kunnen citeren uit stokoude mails. Die ik trouwens niet heb gevonden. Maar aan het eind van die zoektocht heb ik die computer plus het mailprogramma erin aan laten staan. En op momenten dat mijn computer-voor-dagelijks-gebruik in de sluimerstand terugzakte, is alle mail naar die oude, verkeerde, computer gegaan, die ook nog steeds verbinding heeft met internet.

Kunt u het nog volgen?

Nou ja, ik was blij. Ik had alles tóch gewoon binnengekregen.
Ik moest me wel even door al die gemiste mail van twee weken heen werken. Ook weer zo wat.

De antwoorden waar ik op zat te wachten zaten erbij. Die eerst maar even lezen. En daarna de gemiste berichten van diverse veilingsites. Hé, er zat een berichtje bij van eBay dat er iets was aangeboden met de term Dutch Light Music erin.

Ik zoek al een tijd een box van Radio Nederland Wereldomroep, en box van zeven 10 inch lp’tje vol zogeheten Dutch Light Music met één hele plaatkant gevuld met nummers van Laguestra, artiestennaam van Willy Langestraat, oorspronkelijk uit Schiedam.

Ik klikte op de mail en schouwde de advertentie onderzoekend aan. De hoes klopte niet, maar die platen waren precies van de box die ik zocht. Met Laguestra. En de vraagprijs was belachelijk laag. Een kleine tien euro. Ik weet dat die hele box wel voor meer dan 150 euro van eigenaar is gewisseld.
Een buitenkansje.

Er was alleen één probleem.
De aflooptijd van de advertentie had ik op een dag gemist.
Iemand anders had de platen de dag ervoor gekocht.
Voor tien euro.
Hij was de enige bieder geweest.

Tja, wat zal ik zeggen?

Ik zie de computer en het internet echt als een verrijking van mijn leven. Maar soms voel ik me achter het toetsenbord van het digitale doolhof ook als de proefpersoon in een test.
Een test in frustratietolerantie.

SPEELLIJST

DE TUNE
1. Ik mis je – John Verkroost

2. Het Grote Klutslied – Shantykoor De Hoeksche Waard
3. Bejaardenhuis – Spoor
4. Betalen – Jop Pannekoek
5. Facebookpagina – Hans den Outer

OMMOORDS LIEDJESFESTIVAL
6. Diep in mijn hart – Louis Windzak
7. Mijn Rotterdam – Rob Hartman
8. Ik meen het – Margot van Tilborg

OUDJAAR SS ROTTERDAM
9. Tearoom tango – Het Groot Niet Te Vermijden
10. Lee Towers – Simon Stokvis

DRS P
11. Gelach – Drs. P
12. Andijvie – Drs. P

AANKONDIGINGEN
13. Americanas – Metropole Orchestra Big Band