50 jaar later: het zelfgebouwde vliegtuigje dat landde op Zestienhoven

Het was een feestelijke zaterdagmiddag op (toen nog) Zestienhoven. Op het vliegveldterrein werd een nieuwe hangar geopend van de Vliegclub Rotterdam (VCR). David Booster, toen 21 jaar, was een van de aanwezigen. “Ik liep als luchtvaartenthousiasteling eigenlijk elk weekend wel bij het vliegveld”, legt hij uit. “En toen zag ik daar in de verte een toestelletje aan komen vliegen.”

Booster maakte in die tijd veel foto’s van vliegtuigen. En hij had eigenlijk wel meteen door dat hier iets heel raars aan de hand was. “Je had in die tijd allemaal boekjes waarmee je vliegtuigen kon herkennen. Hoe zien ze er van de zijkant uit, van de voorkant. En dit toestel zag er compleet anders uit. Dit moest wel zelfgemaakt zijn.”

De piloot van het toestel wist zonder problemen de zelfgemaakte kist op de grond te zetten. Daar reed het rustig naar het opgekomen publiek, dat de piloot met verbazing en opwinding opwachtte. “En daar stapte Jac van Ham uit”, vertelt Booster verder. “En die kenden we allemaal wel, want hij was ook lid van de vliegclub.”

Van Ham mocht meteen mee met de luchtvaartpolitie, want het vliegen met een ongekeurd toestel is absoluut verboden.

Maar hoe kwam zo’n zelfgebouwd toestel nou in Rotterdam terecht? Waar kwam het vandaan? En wie had het gebouwd? Het antwoord op die vraag ligt enkele tientallen kilometers verderop. De broers Dijkman uit Beverwijk hadden het toestel in elkaar gezet. Cor was timmerman en Leen was bankwerker.

In hun vrije tijd hadden ze een houten toestel in elkaar gezet. Als motor werd een DAF-motor gebruikt. Op 13 september 1969 besloten ze om het toestel uit te proberen op het strand van Wijk aan Zee. Daar kwamen ze Jac van Ham tegen, die wel bereid was om het toestel te besturen. Het was de bedoeling om het toestel alleen over de grond te laten rijen, maar dat liep even anders.

“Ik taxiede en zag plotseling een geul voor mij. Ik gaf gas en toen zat ik ineens een paar meter hoog. Er waren teveel mensen en kinderen om weer te landen. Dan maar over de duinen heen en een stukje gras zoeken. Maar het vloog fantastisch en daarom koos ik meteen een echt vliegveld.” (Jac van Ham, De Volkskrant – 15-09-1969)

Het toestel met een vermogen van 30 pk vloog met 85 tot 90 kilometer per uur richting Rotterdam. “Ik snap wel dat hij voor Rotterdam koos”, blikt Booster terug. “Hij was hier lid en hij kende daardoor de landingsbaan. Je moet natuurlijk wel weten dat het toestel natuurlijk geen radio had. Dan is het fijn om op vertrouwd gebied te landen.”
Van Ham was erg onder de indruk van het vakwerk dat de broers Dijkeman hadden afgeleverd. “Je kun zo die knuppel loslaten en het vliegt gewoon door”, zei de piloot in De Volkskrant. “Er is geen trillinkje te voelen.”

Was dit nou de meest bijzondere landing die Booster in al die jaren als luchtvaartenthousiasteling (‘ik hou niet zo van het woord spotter’) had gezien. “Voor die tijd zeker”, lacht hij. “In de jaren later had je natuurlijk nog de grote toestellen en de militaire vliegtuigen, maar toen was dit zeker heel bijzonder.” Booster wijst erop dat het toestelletje van de gebroeders Dijkman zorgde voor een verandering in Nederland. Daarna begonnen meer mensen hun eigen toestel te bouwen, die in veel gevallen net zo vliegwaardig waren als de PH-COR.

De PH-COR kreeg uiteindelijk toestemming om te mogen vliegen. Dijkman heeft er ook mee gevlogen op meerdere evenementen. Ook bouwde hij daarna nog meerdere toestellen. De originele PH-COR mag tegenwoordig niet meer de lucht in. Het toestel hangt nu in een museum op Texel.