EC 50 jaar: Romeijn scoort tegen de amateurs van Reykjavik

Enigszins opgelucht nam Feyenoord (toen nog Feijenoord) in de zomer van 1969 kennis van de loting. Uit de koker kwamen de amateurs van KR Reykjavik. Hoewel de stadionclub in het voorgaande seizoen de dubbel had gepakt, was er vaak scepsis over het vertoonde spel. Die onvrede van de suppporters had in maart zelfs geleid tot de beslissing om trainer Ben Peeters te vervangen, hoewel hij twee maanden later de kampioensschaal en de KNVB-beker omhoog kon houden.

“Het viel in het toch zo glorieus verlopen seizoen op de tribunes te beluisteren”, schreef de befaamde Jen Vlietstra in zijn Sportkiekje van Zamora. “Het is te hopen dat ze Reykjavik loten, want anders liggen ze er na een ronde alweer uit.” En zo beschikte het lot. “Een zwakke tegenstander, waarvan we thuis ruim moeten winnen”, oordeelde Cor Veldhoen. “Het had niet beter gekund”, sprak doelman Eddy Treijtel. “Ik hoop dat ik mee kan doen, want een duel in de Europa Cup is iets sensationeels.”

Feyenoord snakte naar Europees voetbal. Sinds 1965 stond de club aan de kant in de Europa Cup I en II, terwijl Ajax in 1969 tot de finale van de EC I reikte. De legendarische manager Guus Brox sprak van een droom die in vervulling ging: “Hier hebben we jaren naar toe geleefd. De Europa Cup is een fascinerend toernooi. We willen roem vergaren en laten zien dat we kunnen voetballen. Maar de tegenstander had wel iets aantrekkelijker gekund voor het publiek.” Daarvan wilde voorzitter Guus Couwenberg weinig weten. “Ach, de Rotterdammer komt toch wel”, zei hij. “Bij Feyenoord denken we nooit eerst aan geld. Winnen staat voorop.”

De krant Het Vrije Volk was toen al bezig om vliegreizen te organiseren naar IJsland, waar veel supporters de eerste wedstrijd wilden zien. Zo ver kwam het niet. Al snel lieten de IJslanders weten dat ze geen lichtmasten hadden, de wedstrijd dus eigenlijk niet in de avond kon worden gespeeld en eigenlijk ook niet in de middag omdat spelers en supporters in IJsland tot 19.00 uur moesten werken. Of Feyenoord misschien in augustus nog een vrije zondagmiddag had om naar IJsland te komen...

Na uitvoerig brief- en telegramverkeer en overleg met de UEFA kwamen de clubs eruit. Voor 47.000 gulden verkocht KR het thuisrecht aan Feyenoord. En zo vlogen de amateurs - studenten, juristen, ambtenaren, accountants, ingenieurs, advertentieverkopers, elektriciens en een tuinier - in september 1969 richting Rotterdam, waar ze in een tijdsbestek van dertien dagen twee wedstrijden moesten spelen die ook uitgelegd konden worden als een door Feyenoord goed betaalde vakantie.

Hoewel berichten doorsijpelden dat de IJslanders van voetballen nog weinig benul hadden, nam Feyenoord onder leiding van de nieuwe trainer Ernst Happel het duel serieus. De selectie reisde af naar Zeist voor een trainingskamp. Op de dag van de wedstrijd was er koffie en appeltaart bij de wedstrijdbespreking, werd om half een diner geserveerd met soep, kalfsoester, aardappelen, groenten en fruit en verorberden de spelers kort voor vertrek naar De Kuip nog een halve kip met puree en toast.

Eenmaal aangekomen in Rotterdam-zuid zag Feyenoord dat liefst ruim 55.000 supporters de gang naar het stadion hadden gemaakt. “Het was mijn allereerste wedstrijd van Feyenoord die ik zag”, herinnert de Rotterdamse journalist Robert van Brandwijk zich. “Ik was zes en vond het een magische avond die ik nooit zal vergeten. De lichtmasten waren aan en iedereen had er zin in. Voor mij kwamen helden als Kindvall, Van Hanegem en Jansen voor het eerst tot leven. En toen werd het nog 12-2 ook. Die avond heeft me voor eeuwig supporter gemaakt.”

Samen met collega Ellen Mannens werkt Van Brandwijk aan een boek over het historische jaar, waarin aan de hand van memorabilia en persoonlijke herinneringen van spelers en supporters het verhaal van de Europa Cup wordt verteld. “Volgens mij kon ik die nacht na de wedstrijd niet slapen, zo vol was ik van wat ik had gezien”, zegt hij. “Maar als je verslagen en commentaren terugleest, verdwijnt toch een beetje de jongensheroïek.”

Volgens een toonaangevende journalist uit die tijd was de wedstrijd tegen KR “een schertsvertoning”, omdat het krachtsverschil zo groot was. Reservekeeper Eddy PG mopperde zelfs dat de IJslandse opponent zwakker was dan een ‘eersteklasser, het leek nergens naar’. Een krant plaatste een kritisch fotobijschrift. ‘De IJslanders zetten slechts vier man bij een muurtje. Dat is toch echt te weinig.”

Feyenoord ging flink gehavend van het veld af, niet zozeer omdat KR zo bikkelhard speelde maar wel primitief, waardoor de IJslanders wat onbeholpen reageerden op schijnbewegingen die ze volgens Happel nog nooit hadden gezien. De Oostenrijker had zijn ploeg fel aangespoord doelpunten te blijven maken, omdat sommige mensen liefst 22,50 gulden hadden betaald voor een kaartje, drie keer de prijs van een competitieticket voor de eretribune.

De weergaloze 12-2 - met vier doelpunten van invaller Ruud Geels - ging niettemin de boeken in als een record voor de Europa Cup en een recordscore voor Feyenoord in het betaalde voetbal. De IJslanders, luid toegejuicht door de Feyenoordsupporters toen ze zich van 10-0 naar 10-2 knokten, waren diep onder de indruk. Trainer Jonsson loofde Feyenoord als een van de beste ploegen van Europa. En aanvoerder Schram vertelde dat hij een zo sterk elftal als Feyenoord in twaalf Europese duels nog nooit had ontmoet. “Jammer dat onze doelman dan ook nog eens niet op dreef was.”

—————-

Rijnmond is samen met de journalisten Ellen Mannens en Robert van Brandwijk op zoek naar Feyenoorders die mooie herinneringen of voorwerpen hebben uit het historische Europa Cup-jaar 1969/1970. Heeft u iets dat de moeite waard is om te delen, mail dan naar sport@rijnmond.nl en wellicht benaderen we u om uw verhaal te vertellen.