nieuws

ARCHIEF RIJNMOND 29 sept 2019 - Reeshond

Tekening Herman Schouwenburg
Tekening Herman Schouwenburg
Afgelopen week heb ik de wereld in een vreemd licht gezien, op voor mij ongebruikelijke tijden. Bij herhaling ben ik in het holst van de nacht door de wijk gelopen waar mijn vrouw en ik wonen.
En de oorzaak daarvan lag bij ons hondje, Mees.
Mees zat ’s avonds al te piepen dat ze naar buiten moest.
En toen we dan gingen bleek al snel wat er aan de hand was.
Mees was aan de rees.
Dat deed het ergste vrezen voor de nacht.
En ik wist ook: als Mees vannacht wéér gaat piepen, mag ík eruit.
Het maakte dat ik al moeite had met in slaap komen.
Om kwart voor drie werd ik inderdaad wakker van gepiep naast het bed. Slaapdronken opstaan, kleren aan en naar buiten met dat beest.
Daar leek het of ik in een soort droomwereld terecht was gekomen.
De straatlantaarns waren natuurlijk aan, echt donker was het niet, en doordat er iets van een nevel hing, werd het licht van die lantaarns zo verspreid dat er een diffuus licht over alles hing. Het deed aan als een soort dag, als een uitgestorven, rare dag.
Terwijl Mees zich in de middenberm van de Bergselaan verloste van wat haar dwars zat, dreven mijn gedachten weg naar andere nachten. Naar echt donkere nachten. In Nederland heb je die nauwelijks. Bijna overal is wel – wat je zou kunnen noemen – lichtvervuiling. Bijna overal is ’s nachts kunstlicht. Van de stad, of van kassen.
Wat is de donkerste nacht die ik ooit heb meegemaakt?
Misschien wel die ene nacht in Brazilië.
Ik woonde samen met een Braziliaanse in São Paulo en we gingen de stad uit voor een weekendwandeling van een of andere natuurvriendenclub. Twee dagen trokken we door een stuk ongerept bos, een overblijfsel van het eens veel grotere Mata Atlântica. We sliepen ook in dat bos. In een tent of in een huisje, dat weet ik niet meer.
Vlak voor het slapen gaan wilden we nog even buiten kijken. Maar ik geloof dat we niet ver kwamen. Van de omgeving zagen we niks. Het was aardedonker. Nergens een lichtje. Het dichtstbijzijnde dorp lag vermoedelijk achter de horizon, of achter een berg.
Toen we de blik naar boven richtten, zagen we wél licht. Of beter gezegd: lichtjes. De sterrenhemel die zich boven ons ontvouwde was zo indrukwekkend dat je ter plekke zou besluiten om je verdere leven aan de astronomie te wijden. Het was magisch.
Tien minuten later lag ik weer in bed. In Rotterdam.
Mees was weer rustig. Maar of ze me tot de morgen zou laten liggen, ik had er een hard hoofd in.
Om kwart over vier stond ze weer te piepen naast mijn bed.
Ik dacht: zullen we proberen of ze in de tuin wil poepen?
Dat scheelt mij weer aankleden en gedoe.
In mijn onderbroek ging ik Mees voor, de trappen af, opende de tuindeur, werd weer getroffen door de sprookjesachtige sfeer van deze nevelige nacht, en probeerde het beestje naar een stukkie onbegroeide aarde te leiden waar ze hopelijk haar behoefte kon doen. Mees is niet gewend om iets in de tuin te doen, maar ik dacht: misschien breekt nood wetten.
Op mijn aanwijzingen drentelde ze naar het plekje dat mij geschikt leek ... en ging daar braaf op haar kontje zitten, mij in verwarring aankijkend.
Dit werd niks.
Ik wist het meteen.
We moesten nóg een keer langs de de Bergsingel.
Dus: kleren aan en op herhaling, in het holst van de nacht.
Zou ze het hierna wel redden tot een beetje christelijke tijd van opstaan? Helaas. Al voor zevenen werd ik opnieuw wakker van gepiep. En volgde opnieuw een reesrondje door de wijk, waar de betovering van de nacht al was verbroken door mensen op weg naar hun werk. Fietsers en automobilisten.
Met mijn energieniveau is het de dag na die gebroken nacht niet meer goed gekomen. Ik was kapot.
Maar ach, dat vergeet je ook weer. Ik merk nu al dat die vervreemdende ervaring van zo’n nachtelijke lichtnevel veel sterker blijft hangen.
Nog even en ik ben de hond dankbaar.
SPEELLIJST
DE TUNE
1. Ik mis je – John Verkroost
2. Als sterren fonkelen - Waikiki Hawaiians
DE TUNES
3. Lekker mokken – De Tunes
4. Jammer dan – De Tunes
5. Ons ma – De Tunes
6. Zit er maar niet mee – De Tunes
DE AIMABELE SCHOFTEN
7. Au me kop – De Aimabele Schoften
100 JAAR DRS. P
8. Goed nieuws – Kabaret Ivo de Wijs
9. Het Trapportaal – Fay Lovsky
10. Allerlei ontucht & Orgaan – Erik van Muiswinkel

💬 WhatsApp ons!
Heb jij een tip voor de redactie? Stuur ons een bericht, foto of filmpje via WhatsApp ons of Mail: nieuws@rijnmond.nl