nieuws

'Iedereen kan in een tbs-kliniek terechtkomen'

Lucas woont en werkt in Rotterdam. Tot voor kort verbleef hij in Poortugaal. In een kliniek. In tbs-kliniek de Kijvelanden. Lucas had namelijk zijn vrouw gedood.
Maandagavond om 19:00 uur vertelt Lucas in een uitgebreid gesprek op Radio Rijnmond hoe het drama zich heeft voltrokken. Wat eraan vooraf ging, de gebeurtenissen op de fatale dag en het leven in de tbs-kliniek. Zijn conclusie: "Iedereen kan in een tbs-kliniek terechtkomen."
In zijn woning, ergens in Rotterdam, gaat Lucas er eens goed voor zitten. Hij formuleert zeer weloverwogen. Opvallend: hij draagt nog altijd een trouwring. "Ik mis mijn vrouw nog dagelijks. We hadden 25 jaar zo'n mooi leven samen."
Tot de bewuste dag dat alles misliep, was het een goed huwelijk, zonder geweld. Lucas zag het als zijn levensdoel een goede echtgenoot en vader voor zijn zoon te zijn. "Ik raakte mijn baan kwijt en zag mijn leven als een kaartenhuis in elkaar storten. Ik werd depressief, suïcidaal."

Levensangst

Op een dag nam hij een overdosis pillen. "Helaas kwam mijn vrouw erachter en wilde de ambulance bellen. Toen ontplofte er iets in mijn hoofd. Een kortstondige psychose. Ik had geen doodsangst, ik had levensangst. Zij wilde mij terugwerpen in een leven dat totaal ondraaglijk was."
Lucas gebruikt een metafoor. "Ik zag mijn leven als een brandend huis. Ik wilde eruit springen, maar mijn vrouw duwde mij terug. Het vuur in. Daarom heb ik haar aangevallen. Als dit gebeurd was bij mijn ouders, of bij een GGZ-instelling, dan was ik hen te lijf gegaan. Het had er niets mee te maken dat ze mijn vrouw was."
Lucas belde zelf 112, werd opgepakt, belandde in en cel en kwam daarna in een tbs-kliniek. Het besef dat hij zijn vrouw had gedood, drukte zwaar op hem. In beide instellingen merkte hij dat hij geen doorsnee gedetineerde en bewoner was. "Vrijwel iedereen ging luchten om te roken, maar ik bleef op cel om te lezen."
Een anekdote uit de Kijvelanden illustreert dat hij een buitenstaander was. "We hadden een bingo-avond en ik speelde ook een kaart van een andere bewoner die moest koken voor de groep. Op zijn kaart viel de hoofdprijs en die ging ik hem brengen. Daar snapte hij niets van: ik had die prijs toch zelf kunnen houden? Ik had toch net kunnen doen dat het mijn kaart was? Dat is dus het verschil tussen een criminele geest en mijn brein."
Een ander moment was Lucas getuige van een groot drama binnen de kliniek in Poortugaal. Een bewoner stak met een schaar een medewerker van de Kijvelanden dood. "Ik stond er bovenop en heb nog alarm geslagen."

Porno-dvd's

Zoals elke tbs-bewoner ging Lucas na verloop van tijd op verlof. Een keer met een bijzondere missie. "Binnen de kliniek was discussie ontstaan over de dvd-bibliotheek. Als de bewoners die voor geweld zijn veroordeeld naar horrorfilms mochten kijken, waarom de zedendelinquenten dan niet naar porno? De VN-regels over de mensenrechten werden er bijgehaald en ze zijn in het gelijk gesteld."
Lucas ging met een begeleider op pad. In een zaakje in Rotterdam-Zuid stelden zij een bescheiden erotheek samen. "Als je er goed over nadenkt, is dat natuurlijk ook verstandig. Het zou niet goed zijn als een zedendelinquent ineens, als hij weer buiten komt, na vele jaren naar porno gaat kijken. Je kan er beter eerst in een gecontroleerde setting mee leren omgaan."
In de kliniek leerde Lucas in de spiegel te kijken en de achtergronden van zijn geweldsexplosie te doorgronden. Hij kwam er ook achter dat hij een genetische afwijking heeft waardoor medicijnen niet door zijn lichaam worden afgebroken, maar zich opstapelen. Met alle gevolgen van dien, zeker als het anti-depressiva zijn. "Maar dat is geen excuus. Ik ben zelf verantwoordelijk geweest."
Na verlof (begeleid en onbegeleid) en begeleid wonen buiten de kliniek woont hij nu zelfstandig. Nog dagelijks gekweld door het gemis van zijn vrouw. En het gemis van zijn zoon. "Ik heb contact met hem gehad toen ik in de kliniek zat, maar dat is verbroken.Ik schrijf hem nog wel brieven."
Lucas heeft ook weer werk. In dezelfde branche als waar hij eerder zijn brood verdiende. "Ze zeiden daar:'We weten wie je bent en wat je kan. Die Lucas van die ene dag, dat was jij gewoon niet'."
Natuurlijk botst hij regelmatig op het cliché in de buitenwereld dat tbs'ers 'toch vooral klootzakken zijn die moeten verrotten'. "Dat snap ik, maar ik hoop door mijn verhaal te doen dat mensen inzien dat er een heel verhaal achter zit. Dat het tbs-systeem goed werkt. Ik wil dat uitdragen, als een soort ambassadeur voor de tbs."
Niet in de gelegenheid om maandagavond te luisteren naar Radio Rijnmond of schakelde je te laat in? Luister wanneer je wilt door de afbeelding naar links te swipen en op het audio-icoontje te klikken. Of luister via de podcast: zoek dan op 'De Verdieping met Ruud de Boer'.

💬 WhatsApp ons!
Heb jij een tip voor de redactie? Stuur ons een bericht, foto of filmpje via WhatsApp ons of Mail: nieuws@rijnmond.nl