ARCHIEF RIJNMOND 12 jan 2019 - Kleine moord

Nou ja, iemand.
Een muis.
Een klein muisje.

Al een maand of zo zagen mijn vrouw en ik het beestje soms ’s avonds opeens door de achterkamer trippelen.
Dan zaten we op de bank, met een boek of bij de tv, had ik het gevoel dat er iets bewoog in een ooghoek, ging ik opletten, en ja hoor, na een tijdje zag ik ‘m. Een klein muisje dat schichtig voorbij rende onder de eettafel.

Op zich wel lollig.
Ik gun zo’n diertje natuurlijk ook het leven, maar niet hier.
In de huiskamer staan heel wat boeken en platen, en ik wil niet vandaag of morgen een lp uit de kast trekken en dan zien dat de hoes aan de achterkant helemaal is aangevreten.

Het probleem is ook dat je uiteindelijk nooit maar één muis hebt. Ze planten zich voort.
En aan onze hond hebben we als muizenjager hoegenaamd niets.

Dus: bij de bouwmarkt een paar ouderwetse muizenvallen gehaald. Die bijna niks kosten.

Ik had ook kunnen kiezen voor een ‘muisvriendelijke’ muizenval. Zo’n ding waarin een muis niet doodgaat maar alleen wordt opgesloten. Maar dat is – zo weet ik – ook niet zaligmakend.

Van de stress van het opgesloten zijn, kan zo’n beestje alsnog doodgaan. En je moet ‘m minimaal 800 meter of zo van je huis loslaten anders is ie eerder thuis dan jij.
Het is ook wel zo sociaal om zo’n muis niet voor andermans huis de vrijheid terug te geven, anders verplaats je het probleem alleen maar naar iemand anders.
En als je het diertje echt in de vrije natuur uitzet kon ie wel eens een makkelijke prooi zijn voor roofvogels. Als ie het al redt.

Dus: de ouderwetse muizenval.
Twee stuks. Met wat pindakaas erop.
Langs de route die ik van ons muisje had gezien.

De tweede nacht al was het raak.

Ik sta vaak eerder op dan mijn vrouw.
Mijn biologische wekker gaat vroeg af.
Ik kwam ’s ochtends vroeg de zitkamer binnen en daar zag ik ‘m liggen, in de val. Dat ijzeren ding dat dichtklapt had ‘m precies in zijn nekje geraakt. Het was volgens het boekje gegaan. Het beestje zal op slag dood zijn geweest.

Het was voor ons een succesvolle actie.
Maar blij kon ik niet zijn.

Zoals sommige andere mensen zonder scrupules op afstand een Iraanse generaal elimineren, zo ging ik postuum van dit diertje houden.
Ik vond ‘t mooi, en kwetsbaar, met z’n grijze vachtje, dat spitse snuitje en die nu hulpeloos bengelende pootjes.
Het had ook niks misdaan.
Niks anders dan gewoon muis te zijn.

Had ik maar subtieler kunnen communiceren met dit schepseltje. Had ik maar kunnen uitleggen dat ie echt ergens ánders heen moest gaan. Dat al die platen en al die hoezen nou eenmaal een bijzondere betekenis voor me hebben.

Ik kreeg het gevoel onderdeel te zijn van een soort, tja, misverstand. Van een falende communicatie. Zoals je ook nog wel eens ziet tussen mensen onderling.

En daarmee kreeg deze kleine dood in meerdere opzichten iets existentieels.

Ik had de neiging om me te verontschuldigen.
Iets in mij wilde in alle oprechtheid tegen het dooie diertje in de onbarmhartige val zeggen: ‘Sorry, muis. Ik was je graag onder andere omstandigheden tegengekomen.’

SPEELLIJST

DE TUNE
1. Ik mis je – John Verkrosst

COVERS
2. Sleep walk - Ger Smit
3. Sheila – Ricky Hill
4. Buona sera – Meteoor Kwartet met José Marcello

LIEDJES OVER ROTTERDAM
5. Rotterdam – Loes Luca
6. Wie gaat er nou aan Rotterdammers vragen - Arie van der Krogt
7. Fout, fout, fout – Arie van der Krogt
8. Een echte Rotterdammer – Arie van der Krogt
9. Botlekblues – Albert Gerlofsma
10. Euromoord – Jaap Fischer
11. La Chanson de Van Horst - Jacques Brel

AANKONDIGINGEN
12. Americanas – Metropole Orchestra Big Band

13. Wonderful land – Ger Smit