'Ik zat 52 dagen in een diepvrieskist'

Ottink stond acht weken lang bijna tien uur per dag op ski's bij een gemiddelde temperatuur van -35 graden. “En dat doet pijn aan je lijf. Vooral mijn ribben deden zeer. Aan de linkerkant. Want de koude harde wind komt altijd van links.”

Vorige week donderdag bereikte hij zijn doel. Woensdag keerde Ottink terug in zijn woonplaats Londen. Vrijdag vloog hij voor dit interview op Rotterdam The Hague Airport naar Rotterdam.

Veel tijd om alles te laten bezinken is er nog niet geweest. Hij sliep elke nacht slechts een paar uur. Dat tekort is Ottink inmiddels aan het inhalen.

Terugkijkend op zijn avontuur denkt de Rotterdamse poolreiziger dat het mentale deel een veel groter element is dan het fysieke. “Ik had brieven, berichtjes en foto’s bij me van mijn drie kinderen en vrouw. Die had ik echt nodig om mezelf op te laden en het vol te houden.”

Via zijn satelliettelefoon kon Ottink elke avond een tekstbericht van 160 tekens versturen en ontvangen. “Soms was het moeilijk als je een berichtje over het gezellige kerstdiner thuis krijgt, terwijl ik aan de droge pasta met sneeuwsaus zat.”

Lees meer: Hoogvlieter bereikt hart van de Zuidpool

Een poolexpeditie is volgens de Rotterdammer niet te vergelijken met de Mount Everest, die hij in 2016 bedwong. “Op die berg is gewoon meer comfort en afleiding. Maar de Zuidpool is niet gevaarlijker dan de Everest, met zijn gletsjers en de hoogtes met zuurstofgebrek.”

Wel is het volgens de poolreiziger gevaarlijk om een foutje te maken. “Dat wordt al snel afgestraft bij die -35 graden. Je moet je huid heel goed bedekken. Mijn duim is een beetje bevroren. Dat gebeurde in 30 seconden”.

Maakt Ottink zich zorgen over toerisme op de Zuidpool dat nu toe kan nemen na zijn expeditie? “Gelukkig zijn de regels voor Antarctica heel streng. Eén organisatie regelt alles. Die mensen zeggen gewoon: ‘zoveel personen laten we toe en dat is het’."

Al het afval moet ook worden teruggenomen van de Zuidpool. “Ook je ontlasting. Je doet boven een plastic zak, tegen de wind in, je dagelijkse behoefte. Die neem je mee in de slee. Dat wordt dan later afgevoerd richting Chili.”

Jaco Ottink grinnikt en zegt dat je al snel een knop omzet. ”Je kan ook 52 dagen niet douchen en je hebt maar vier onderbroeken bij je. Een douche was na acht weken dus zeer welkom!”

Maar ondanks de zware fysieke en vooral mentale uitputtingsslag is de expeditie het volgens de Rotterdammer wel waard geweest. “Ook omdat ik geld voor Make-a-Wish-Nederland heb ingezameld. Durf te dromen, is mijn motto. Dat komt mooi overeen met het doel van de stichting om voor kinderen een wens te realiseren.”

Met zijn tocht naar het hart van de Zuidpool volbracht hij als tweede Nederlander de Explorers Grand Slam. Dat betekent dat je de zeven hoogste bergen van de zeven continenten hebt beklommen en dat je de Noord- en Zuidpool hebt bereikt. "Wereldwijd deden het zeventig mensen. Dan sta ik toch op een mooi lijstje..."

Uiteraard blijft de vraag of er na deze prestatie nog uitdagingen overblijven. "Er zijn na de Mount Everest nog dertien van de veertien bergen boven de achtduizend meter over. Maar ga ik die doen? Misschien heb ik mijn grens bereikt in wat ik aankan," peinst de bergbeklimmer en poolreiziger.

"De laatste zes jaar ben ik op vijf expedities geweest. Mijn oudste dochter is pas twaalf jaar geworden. Toen ze jarig was, kreeg ze een telefoontje vanuit Antarctica. Voor nu ligt mijn focus op samen zijn met het gezin. Maar mijzelf kennende, gaat het ooit weer een keer borrelen."