Rotterdamse regels dwingen visvrouw te stoppen: 'Zonde dat we weg moeten'

In 1913 trok haar grootmoeder Sanne Bijster al met haar handkar vol verse vis door de straten van Rotterdam. Daarna hebben de kinderen en kleinkinderen meegeholpen het bedrijf in stand te houden en te laten bloeien. "De laatste jaren heb ik voor mijn ouders gezorgd", laat Simone weten. "Het is hun pensioen, maar dat heb ik uiteraard met veel liefde gedaan. "

Dat ze de kraam niet kan overnemen, vindt ze jammer. Ze hoopt daarom een lans te breken voor toekomstige marktfamilies. "Zelf kan ik dus eigenlijk geen kant op", zegt Simone. "Nu mijn ouders er allebei niet meer zijn, zijn we onze plek kwijt. Daarom zal ik naar iets anders moeten gaan zoeken."

De gemeente Rotterdam laat weten dat er forse wachtlijsten voor een vergunning voor een plaats op de markt is. "Als vergunningen overdraagbaar zouden zijn op kinderen, dan geeft dit een langere wachtlijst voor de aspirant marktkooplieden." De gemeente wil dat iedereen die zich inschrijft voor een plaats op de markt een gelijke kans heeft op een plaats.

Toch maakt Simone zich geen zorgen om haar toekomst. "We zijn in de familie altijd heel harde werkers geweest, echte ondernemers, dus ik kom er wel weer, maar ik hoop dat ze in de toekomst wel iets veranderen aan deze regelgeving. Voor mij kan het niet meer, maar voor de families die het over kunnen doen aan de kinderen, zou het natuurlijk mooi zijn."

Het wrange voor Simone is dat er wekelijks marktplaatsen onbemand blijven. "Ze moeten natuurlijk wel komen opdagen als ze op de lijst staan. In Rotterdam-Zuid staan er op woensdag en zaterdag gewoon twee plaatsen leeg. Dat is erg jammer. Het is zonde dat wij dan weg moeten, want er is eigenlijk plaats genoeg."