Quarantaine-experts tips

Burn-out
Ik heb zelf twee jaar thuis gezeten vanwege een ernstige burn-out. Ik kon praktisch niets meer. Al mijn energie was verdwenen. Mijn lichaam zei STOP, maar mijn geest wilde allesbehalve stoppen. Ik stond midden in het leven, had veel vrienden en was vaak op feestjes. Misschien iets té vaak.

Het probleem was vooral dat ik geen rust nam. Ik ben ervan overtuigd dat je alles kunt en dat wij ook heel veel aankunnen. Maar niet zonder rust te nemen. Dit is precies waar ik de fout in ging. Ik nam geen rust. Een film kijken vond ik heel, heel, heel erg saai.

Doodmoe
En toen kwam ik thuis te zitten. Mijn lichaam zei letterlijk; als jij niet je rust neemt, zorg ik er wel voor dat jij je rust neemt.
Ik was opgebrand. Hoe ziet zoiets eruit? Hier een voorbeeld:
Ik werd tijdens mijn burn-out vaak midden in de nacht wakker, terwijl ik sliep, door mijn vermoeidheid. Dat is raar en vooral erg schikken. Ik kon ‘s nachts bijna niet meer ademen, een soort paniek aanval. Ik was zo ontzettend moe, zelfs terwijl ik sliep. Ik schrok dan wakker vanwege mijn uitgeputte lichaam die dit op zijn eigen manier uitte. Ik zag daarnaast alles draaien. Gelukkig woonde ik thuis en kon ik mijn vader bellen, want roepen was te vermoeiend, hij kon mij geruststellen. Dood en doodmoe was ik.

Aan huis gekluisterd
Gelukkig kwam ik uit mijn burn-out, maar een moeilijke periode brak aan. Ik kreeg meer energie maar zat nog wel aan huis gekluisterd, want alle prikkels die ik op straat kreeg, zorgden ervoor dat ik een week nodig had om hiervan bij te komen. Ook al ging ik maar 1 uur de deur uit. Dus moest ik mijzelf vermaken, alleen, terwijl iedereen midden in zijn of haar leven stond. En dit was moeilijk. Dit zorgde voor depressieve gevoelens, maar gelukkig was ik mentaal sterk genoeg om mijzelf hieruit te praten.

Het is makkelijk om bij de pakken neer te zitten. Natuurlijk mogen deze gevoelens er zijn, want wij zijn het niet meer gewend om een saai en prikkel loos leven te hebben. Maar blijf positief. Hoe doe je dat?

Wat mij op de been hield was om vanuit het puntje van mijn teen te geloven dat het goed komt en vooral te geloven dat ik er wel kom. Wanneer ik er echt doorheen zat en ik zelf niet meer geloofde dat het ooit goed zou komen, ging ik voor de spiegel staan en zei ik hardop tegen mijzelf “het komt goed” plus allerlei varianten hierop. Soms kon ik alleen hierdoor al weer lachen, want zie mij nou staan, dacht ik dan. Een hoopje verdriet voor de spiegel die zichzelf de hemel inprijst. Maar toch, het hielp.

Geloof in jezelf
En deze mindset, het geloven in mijzelf, is nooit meer weggegaan. Ik ben nu zzp’er en geniet maximaal van mijn leven, maar dit keer mét rustmomenten. In deze gekke coronasituatie is het geloven in jezelf en elkaar super belangrijk. Het geeft hoop en hoop doet leven. Alleen helpt hoop niet tegen verveling. Je kan wel heel de dag gaan lopen te hopen, maar je moet ook doen. Dus geniet alvast van de dingen die je nu wél kan doen én kijk uit naar de dingen die je straks kan doen. In de twee jaar dat ik thuis heb gezeten heb ik zo’n tien bedrijfsplannen gemaakt, ben ik gaan schrijven, via youtube aan yoga begonnen en zo kan ik nog wel even doorgaan. Maar het vraagt wel om discipline, die je overigens ook hartstikke goed jezelf aan kan praten in de spiegel.

Geloof in elkaar
Bespreek met de mensen die je mist, dat je elkaar mist. Maak plannen voor alles wat je over een tijdje mag inhalen. Want inhalen is geweldig, inhalen klinkt als een extraatje dat jij verdient. En geloof mij, zo voelt het ook wanneer je de juiste mindset gebruikt. Neem nu de tijd voor jezelf en pak na quarantaine met beide benen dat extraatje aan, maar wel mét rustmomenten!

Heb jij of ken jij iemand met een gouden quarantaine tip?
Mail dan naar: nina.van.steijn@rijnmond.nl