nieuws

'Pastoor Ricardo' steunt zeelieden in coronacrisis, zelfs nu hij met pensioen is

Pastoor Ricardo, zo noemen ze Rijk van Lent het liefst. Dertig jaar lang was hij de steun en toeverlaat van zeelieden in de haven van Rotterdam. Woensdag ging de diaconaal medewerker stilletjes met pensioen, terwijl juist nu, in coronatijd, de bemanning op de schepen hem het hardst nodig heeft. En dus blijft hij gewoon contact met ze zoeken, want elk gebaar - hoe klein ook - telt.
Van Lent is verbonden aan de Stichting Diaconaal Havenpastoraat Rotterdam namens de Protestantse Kerk Nederland. "Ik zoek mensen op in de haven, die in problemen zijn, en probeer ze dan zo goed mogelijk te helpen. Dat kunnen zieken zijn, mensen die niet uitbetaald worden, aan de ketting liggen of zeevarenden met problemen thuis of aan boord", zegt de pastoor.
Het werk van de zeemansmissie bestaat al 150 jaar en is gebaseerd op hoop. Taal of geloofsachtergrond speelt geen rol, wat het pastoraat betreft. "Het maakt niet uit of je moslim of hindoe bent. We verstaan elkaar toch wel. Als ik zeg dat ik van de kerk ben, is het vaak al goed."
Hij heeft in zijn werkzame jaren meer dan tienduizend schepen bezocht en zit vol verhalen. "Ik begon in de jaren '90, toen veel schepen aan de ketting lagen en de bemanning geen eten of warme kleding had. Er was nog geen voedselbank. Samen met het Leger des Heils hebben we toen honderden mensen geholpen."

Baltic Ace maakte diepe indruk

Later maakte ook de gebeurtenissen rond het gezonken autoschip de Baltic Ace een diepe indruk. "Dat schip verging op sinterklaasavond 2012 voor de kust van Zeeland, elf bemanningsleden verdronken. De drenkelingen zijn toen hier in Rotterdam aan land gebracht. We hebben ze kleding gegeven, een schouder en luisterend oor om ze te bemoedigen. Een aantal van hen houdt nog steeds contact met ons."
Ook deze coronatijd ervaart hij als heel bijzonder, want het gewone werk is niet meer mogelijk. Normaal gesproken stappen de diaconaal medewerkers aan boord van de schepen en spreken met de bemanning. Door de coronamaatregelen is dat nu ten strengste verboden.
"Scheepsbezoek kan alleen in uiterste noodgevallen en pas als de zeelui er zelf om vragen. De kapitein is als de dood voor besmettingen op zijn schip. Daarom houdt hij liever de bemanning aan boord en de rest buiten boord. Gelukkig kunnen we nog wel digitaal contact onderhouden via Facebook of WhatsApp", zegt 'pastoor Ricardo'.

Sommigen al een jaar op een schip

In de gesprekken met de zeevarenden hoort hij de hun klachten aan. "Ze willen graag naar huis, maar kunnen niet. En dat frustreert, want sommigen zitten al meer dan een jaar op een schip omdat er geen vlucht naar huis gaat. Anderen zitten juist te wachten tot ze aan boord mogen en zitten zonder geld thuis."
De zeelui mogen inmiddels zelfs al niet meer op het haventerrein rondlopen. "Even niet meer het getril van de zware motoren voelen. Dat is een verademing normaal gesproken, maar kan dus ook niet meer."

'Je bent niet vergeten'

Hij pakt zijn telefoon en toetst het nummer van een van de zeevarenden in. "Hij ligt in het Havenziekenhuis, omdat hij niet naar huis kon vanwege een gecompliceerde operatie. Ik mag niet bij hem komen, omdat ze ook daar bang zijn voor besmettingen. Zodoende hou ik contact met hem via de telefoon."
De telefoon wordt niet aangenomen. Ook een volgend belletje met een zeevarende aan boord van een offshore-schip blijft stil aan de andere kant. "Nou ja, ze hebben gezien dat ik gebeld heb en bellen me dan vast nog wel terug."
En anders probeert hij het zelf nog wel een keer, want "ze stellen het kleinste berichtje al op prijs. 'Fijne Pasen! Hoe gaat het met je?' Het idee dat er aan ze gedacht wordt, dat telt. Je bent geen nobody, je bent niet vergeten."

Lees meer

Volg alles over het coronavirus in ons speciale dossier

💬 WhatsApp ons!
Heb jij een tip voor de redactie? Stuur ons een bericht, foto of filmpje via WhatsApp ons of Mail: nieuws@rijnmond.nl