Zorgmedewerker spreekt zich uit: Corona verpleging is zwaar en maakt veel indruk

De coronapatiënten wonen in meerdere locaties van Laurens in Rotterdam, Barendrecht en Langsingerland. Om te voorkomen dat het coronavirus zich verder verspreidt in de verzorgingstehuizen, worden ze daarom overgebracht naar de speciale zorglocaties zoals de Laurens cohortafdeling Stadzicht in Rotterdam-Overschie. Een cohortafdeling is een afdeling waar in één ruimte meerdere patiënten worden vepleegd die mogelijk met het coronavirus zijn besmet.

De speciale cohortafdeling bestaat uit 24 bedden, verdeeld over meerdere kamers. Er zijn mensen die met zuurstof worden beademd. Maar er zijn er ook patiënten die rondlopen, in de huiskamer zitten of wat activiteiten doen.

"De bewoners die hier komen zijn ziek dus hebben extra zorg nodig," vertelt teamleider Truus Martens van de cohortafdeling. "Deze ouderen zijn sowieso kwetsbaar, zeker mensen met enige vorm van dementie. Dan krijgen ze er corona bij, dat maakt ze dubbel kwetsbaar. We geven deze bewoners extra aandacht en zoeken contact met familie door met ze beeldbellen. Aan de zijkant van de afdeling zijn grote ramen waar bewoners via het raam contact met kunnen hebben met familie."

Lees verder onder de afbeelding

Op de verpleegafdeling loopt het personeel helemaal ingepakt in beschermende kleding, vertelt Mertens. "Voordat je hier naar binnen gaat zet je een mondkapje op, een bril op, een schort aan, schoenen aan en dan mag je de afdeling op. Die uitrusting hou je aan. Iedere twee uur wordt het mondkapje verwisseld, iedere vier uur krijg je nieuwe beschermende kleding."

"Er wordt goed voor het verzorgend personeel gezorgd, dat ze voldoende drinken en rust nemen. want de hectiek op zo’n afdeling is groot . Er wordt veel van hen gevraagd."

"Je bent continue aan het handelen, want de patiënten hebben zuurstof nodig of medicatie; daar ben je veel mee bezig," vertelt Martens over de zorgtaken. "En dan krijg je de situatie dat bewoners hun familie niet zien, dat is heel lastig voor bewoners en familie. Daartussen word je een koppelstuk. Waarbij je probeert de familie er zo veel mogelijk bij te betrekken."

Lees verder onder de afbeelding

Martens werkt al heel lang in de zorg, maar ziet dit als een nieuwe fase. Het is iets wat niemand eerder heeft meegemaakt. "De mensen hebben zorg nodig, maar het personeel heeft ook hulp nodig. Het werk is zwaar, door de vele zorg die je levert. Als mensen overlijden, dan komen weer nieuwe bewoners. Die cyclus herhaalt zich steeds. Daarom is er ook zorg voor medewerkers, ze krijgen hulp van psychologen en geestelijk verzorgers zodat ze hun verhaal kwijt kunnen."

Het is loodzwaar maar stoppen is voor zorgmedewerkers geen optie. Juist niet. "Dit werk maakt veel indruk. En het laat zien dat we samen sterk staan. Dat we het kunnen volbrengen. Deze tijd verbroedert heel erg. We zijn dankbaar dat we dit werk mogen doen. Je hebt een zorghart of niet. Daar heb je voor gekozen en daar ga je voor."