Alex verloor zijn vader aan corona: 'Het afscheid was mensonterend'

De vader van Alex had al onderliggende gezondheidsproblemen toen hij op 23 maart met symptomen van het virus naar de spoedeisende hulp van het Franciscus Gasthuis werd gebracht. "Ik mocht al niet mee in de ambulance. En eenmaal op de spoedeisende hulp werd het hele protocol in werking gesteld."

De situatie van zijn vader verslechterde snel en de familie kreeg te horen dat hij zou gaan overlijden: "Een arts vertelde ons dat maar één iemand van de familie afscheid mocht komen nemen. Dat was mensonterend. Ik heb een tweelingbroer en tot aan de deur van de afdeling wisten we niet wie van ons twee naar binnen zou gaan. Na heel veel praten mochten we uiteindelijk om de beurt afscheid nemen. Eerst mijn broer, toen ik."

Zijn vader werd slapend gehouden en Alex zat naast zijn bed: "Maar je hebt helemaal geen huidcontact. Je hebt een mondkapje voor, dus je wilt een kus op zijn voorhoofd geven, maar dan zit er iets tussen. Je hebt latexhandschoentjes aan, dus als ik over zijn hand wreef, zat er toch iets tussen. Zo wil je geen afscheid nemen van iemand van wie je houdt."

Alex bleef ruim vijf uur aan het bed van zijn vader zitten: "Je bent aan het wachten op het moment dat 'ie komt te overlijden. Ik kon niet naar buiten, want dan mocht ik niet meer terug. Het was heel zwaar. Ik kon het mentaal niet meer aan. Na vijf uur heb ik in overleg met mijn moeder, broer en een arts besloten om toch weg te gaan. Iedereen had er begrip voor."

De vader van Alex werd via een camera in de gaten gehouden door het verplegend personeel. De volgende dag is hij overleden, alleen: "Maar daar probeer ik maar niet te lang bij stil te staan."

Volgens Alex is nog steeds niet helemaal zeker of zijn vader ook wel echt aan corona is overleden: "De testen waren negatief, maar hij had wel de verschijnselen en de artsen gaan er toch vanuit dat het virus uiteindelijk de doodsoorzaak was. Ze zeiden dat die tests niet altijd even betrouwbaar zijn."

Ook de uitvaart was niet het afscheid wat zijn vader verdiende, vervolgt Alex: "We waren met vijftien man, dat was het maximale. Maar als het straks allemaal voorbij is, gaan we mijn vader alsnog op waardige manier herdenken."

Alex wil tot slot mensen waarschuwen die zich niet aan de regels houden: "Je kunt wel heel stoïcijns door blijven gaan met je leventje en denken 'het overkomt mij niet'. Maar als het je wel overkomt en je gaat dood, dan heb je er zelf geen last meer van, maar je nabestaanden wel."