Achter de deuren van een IC: 'Als ik groepen jongeren zie rondlopen, kan ik wel boos worden'

Nadat hun dienst op de intensive care erop zit, komen IC-arts Anna Schut, IC-zaalarts Jesse Slob en IC-verpleegkundige William Boer van het Ikazia Ziekenhuis (Rotterdam) in de buitenwereld. Daar krijgen ze veel lof, als 'zorghelden'. Maar ze zien ook dat niet iedereen de voorschriften even strikt naleeft.

Over de lof zijn ze eensgezind. Anna: "Het is hartverwarmend om te merken dat iedereen meeleeft. Maar ik doe waarvoor ik ben opgeleid. Het is een uitzonderlijke situatie, maar ook voor corona en na corona doe ik mijn werk met hart en ziel."

Ook Jesse heeft veel aan de steun die hij krijgt. "Het doet me wel deugd dat mensen die je totaal niet kent opeens voor je juichen en klappen. Het is een van de dingen die mij door de crisis heen helpen."

William vindt de dankbaarheid ook vleiend. "Het is leuk. Ik ben als IC-verpleegkundige trots op mijn vak. De waardering is vleiend, maar ik zie mezelf niet als een held. Ik doe mijn werk zo goed mogelijk."

Anna roept mensen op om echt oog voor elkaar te hebben. "Er komt een dag dat jijzelf bescherming nodig hebt en dat je moet vertrouwen op het gedrag van anderen. Je blijft niet altijd jong en dit soort epidemieën gaan vaker komen. Houd daarom rekening met elkaar. Denk ook aan je ouders en je opa en oma en houd daarom alsjeblieft afstand."

Juist hun ervaringen met de ernst van de ziekte, maken het storend dat niet iedereen die ernst serieus neemt. "Soms maakt het me boos als ik zie dat mensen zich niet aan de regels houden of er heel laks mee omgaan", zegt William. Jesse woont in Rotterdam-Zuid, vlakbij het ziekenhuis. "Daar zie ik vaak groepen jongeren rondlopen. 'Denk niet alleen aan jezelf', wil ik dan tegen hen zeggen. Jongeren lopen het minste risico, maar ze gaan wel naar de ouders die kwetsbaarder zijn. Het is lastig voor jongeren om het risico te zien."

Anna: "Een reality check zou voor sommige mensen niet verkeerd zijn. Er zijn best veel mensen die gewoon doorleven alsof er niets aan de hand is. Alsof ze denken: dit passeert mijn deurtje wel. Maar dat is niet terecht."

Bekijk hier de vorige twee afleveringen:
Lees meer: Via een tablet afscheid nemen van je zieke moeder; zo ziet het leven op een IC eruit
Lees meer: IC-arts in coronatijd: 'Ik huil niet aan het bed, maar in de artsenkamer'