'Baggeraars graven het graf voor scheepswrakken'

Zo zonk op 6 november 1952 in de monding van de Nieuwe Waterweg de Faustus, een Panamees vrachtschip waarvoor tot tweemaal toe een spectaculair baggerwerk nodig was om het wrak naar grotere diepte te laten afzinken.

De 91-jarige Dick Kamsteeg stond er destijds in Hoek van Holland met zijn neus bovenop. Hij was er speciaal voor uit Hardinxveld naartoe gereisd. Voor deze tentoonstelling maakte hij een maquette van de berging- en baggeroperatie.

Kamsteeg: "De motor van het schip was in een storm uitgevallen en raakte daardoor onbestuurbaar. Iedereen dacht dat het schip zou zinken. Maar de golven slingerden het schip eerst op het strand en later dwars door de pier. De kapitein en de bemanning werden gered met reddingsboot de Jan Lels. Uiteindelijk zonk het schip alsnog en brak het in drie stukken. Daar in die put ligt het nu nog steeds. En daar ligt het goed."

Want zolang wrakken ander scheepvaartverkeer niet hinderen, mogen ze blijven liggen of worden ze dieper de zeebodem in gebaggerd. Het komt ook voor dat schepen wel worden geborgen, omdat ze de druk bevaren scheepvaartroute blokkeren. Autocarrier Baltic Ace zonk op 5 december 2012 en nam 1400 gloednieuwe auto's mee naar de zeebodem. Het schip kwam uit België en was op weg naar Finland.

Samensteller Remco van de Ven: "De Baltic Ace kwam tijdens een storm voor de kust van Goeree in aanvaring met een containerschip en zonk vrijwel direct naar 35 meter diepte. Elf van de 24 bemanningsleden kwamen om. Smit Salvage heeft het schip daarna in acht stukken gezaagd en in Vlaardingen op de kant gelegd. Daar is het verder ontmanteld."

'Scheepswrakken, bergen of baggeren' is de titel van de tentoonstelling in het museum. Het brengt zes verschillende manieren van bergen van scheepswrakken in beeld. En daar hoort het baggeren onmiskenbaar bij. Van de Ven: "In feite zou je kunnen zeggen dat baggeraars een graf voor een verzonken zeeschip maken."