Rotterdammer Ferry schrijft boek over terreuraanslag op Bataclan: 'Het heeft me ook veel moois gebracht'

Met drie vrienden is Ferry die avond in november bij het concert van de Amerikaanse band Eagles of Death Metal. Op het moment dat de terroristen binnenkomen is hij even alleen. Hij kan zich vooral de doodse stilte tussen de knallen van de kogels herinneren. Op handen en voeten weet hij te ontsnappen. 89 concertgangers hebben dat geluk niet. Zij worden door de terroristen vermoord.

Ferry vindt uiteindelijk zijn toevlucht in een café in de buurt, waar de Franse Veronique zich over hem ontfermd. Bij haar thuis kan hij douchen en slapen. Zij helpt hem uiteindelijk de gaten in zijn geheugen - en het boek - op te vullen, want van de periode direct na de aanslag kan hij zich weinig herinneren.

Lang heeft hij psychisch last van de gevolgen van Parijs. "Het duurt een jaar of twee en half, drie voordat je het een beetje uit je lijf krijgt", vertelt hij. "Posttraumatische stress krijg je natuurlijk; je hebt last van herbelevingen, paniekaanvallen en nachtmerries. Dat je gewoon iedere ochtend kapot wakker wordt, ondanks dat je acht of negen uur hebt geslapen, doordat je zo aan het dromen bent. Het breekt je echt op."

Hij praat er veel over; met mensen om zich heen en psychologen. Het helpt met het verwerkingsproces. Hij geeft nu lezingen in de hoop anderen een beetje te kunnen helpen en hij zet zich in voor slachtoffers van terroristische aanslagen.Lees meer: Rotterdammers gaan slachtoffers terrorisme helpen

Ook lichamelijk verandert er voor de inmiddels 41-jarige Rotterdammer veel sinds Bataclan. Waar hij voorheen slechts een paar "hele lelijke tribals uit de jaren '90" had, staan zijn armen en rug nu vol tatoeages.

"Ik wilde altijd al een sleeve (een arm vol tatoeages, red.), maar ik dacht ik ga dat niet doen als fysiotherapeut. Na de aanslag kreeg ik een berichtje van een wildvreemd meisje uit Rotterdam. Ze heeft een eigen tattooshop. Ze zei: ik wil je een aandenken geven aan die avond. Dat werd een backpiece; mijn hele rug staat vol."

En inderdaad, het is een indrukwekkende tekening; een boom met een gezicht en een zon op de achtergrond. "Het staat voor het leven."

Ferry heeft daarna de smaak te pakken. "Ik ben helemaal los gegaan op mijn armen." Queens of the Stone Age, The Goonies, Jack Nicholson uit The Shining; het is een kleurrijke collectie.

De gebeurtenis in Bataclan heeft Ferry's liefde voor muziek niet bekoeld. "Ik was na een week al bij een concert. Normaal gesproken - nu natuurlijk even niet door corona - probeer ik wel drie à vier keer per maand een groot of klein optreden te pakken."
Lees meer: Slachtoffer Bataclan oog in oog met terreurverdachte

Ook Bataclan zelf ontwijkt hij niet. Hij gaat er met enige regelmaat naartoe. "Het is juist een fijne plek om te zijn", legt hij uit. "Dat zal persoonlijk zijn, maar ik denk dat het goed is voor je verwerking om naar zulke plekken terug te gaan en om daar ook goede herinneringen te maken."

En de laatste maanden is hij dus vooral erg druk geweest met het boek, dat 'Souvenirs' gaat heten. Op 13 november komt het uit, op de dag dat het precies vijf jaar geleden is dat zijn leven veranderde. Die transformatie gunt hij anderen ook.

"We hebben natuurlijk allemaal tegenslagen in het leven. Vaak zijn dat dingen die buiten je zone van beïnvloeding liggen, zoals de coronacrisis. Je kunt daar zelf niks mee, maar je bepaalt altijd zelf hoe je ermee omgaat", zegt Ferry. Hij vervolgt: "Dat is iets wat ik vroeger niet snapte. Ik kroop heel snel in de slachtofferrol. Je kunt je focussen op wat allemaal niet meer kan, maar er zijn altijd nog dingen die nog wel kunnen."

Zijn belangrijkste tip? "Kijk eens een week door een roze bril naar de wereld; alleen naar de positieve dingen. Dan denk je vast: wat heb ik eigenlijk een leuk leven en leuke mensen om me heen."