Dordtse stadsdichter brouwt cider in eigen achtertuin

"We kopen appels die afgekeurd zijn voor de supermarkt", legt Juno uit. "De cider gaat in lege champagneflessen, die we verzamelen bij restaurants of die we zelf leegdrinken."

Maar voor het spul gebotteld kan worden, moeten de appels geperst worden. Dat gebeurt met de hand, in een pers waar zo'n zes liter in past. Bij de appelsap wordt vervolgens gist toegevoegd en drie weken later heb je een alcoholische versnapering.

Het hele proces speelt zich af in de achtertuin van Juno, zonder dat daar elektrische apparaten bij aan de pas komen. Het is hard werken. "We proberen dertig tot veertig liter per week te maken. We geven het weg aan mensen, maar proberen het ook te ruilen voor andere producten. Als we een vast recept hebben waar we honderd procent achter staan, willen we het ook gaan verkopen."

Maar de nodige flesjes worden ook voor eigen gebruik ingezet." Want heeft een gedicht niet pas pit, als er alcohol in zit?", vraagt verslaggever Thijs Blom zich af. "Dat is zeker waar", zegt Juno. Het spul geeft hem in ieder geval inspiratie voor zijn gedichten. "Vooral als het je eigen appelcider is. Die overwinning, van zelf iets maken vanuit het niets. Je koopt appels en gist en maakt het product helemaal zelf. Dat is een enorme bevrijding en geweldig om te doen."

Voorgaande stadsdichters hebben eigen dichtregels op muren in Dordt staan. Dat zit ook in het verschiet voor Juno. "Ik wil daar graag invulling aan geven, maar het heeft nogal wat voeten in de aarde. Je wil niet zomaar iets neerzetten. Een gedicht op een papiertje schrijven of op Facebook slingeren kan iedereen. Ik wil er iets meers van maken, iets extra's. Er moet over gesproken worden."

Voorlopig richt hij zich vooral op de cider. "We hebben nu een kleine pers, maar aangezien we groter willen worden, zijn we aan het kijken om te investeren in een grotere." Bij het eindproduct zal in ieder geval één ding niet ontbreken: "Op het etiket van de cider gaan we zeker weten een gedicht zetten."