Verzamelwoede van Giessenburgse Arie Boer groeit uit tot unieke winkelervaring

De verzamelwoede van Arie Boer kent een rijke geschiedenis, vertelt Simone van Nes. Zij is gids van de Boertoer, een tocht door de Graanbuurt. Verslaggever Erik Lemmers loopt donderdag met haar mee.

"Het begon hier aan de overkant, in 1960. Arie en zijn vrouw Lena wilden een huis met een smederij. Arie was een zakenman, dus hij kocht en verkocht graag. De mooie spulletjes haalde hij ertussenuit om langer te bewaren."

Hun huis, wat voorheen diende als gemeentehuis en dus al niet bepaald klein van formaat was, stond na verloop van tijd tjokvol. "Fornuizen, oude deuren, kozijnen. Je kon het zo gek niet bedenken, of Arie kon het wel gebruiken. Hij reed de hele polder ook door en kocht hele inboedels op."

Arie en zijn vrouw kwamen dus al gauw ruimte te kort. Uitbreiding mocht van de burgemeester niet, maar hij bood hen wél aan om de tegenovergelegen stoomgraanmaalderij te kopen. "Die fabriek stond leeg."

En zo geschiedde. De verzamelwoede in de fabriek ging door en ze openden zelfs inpandig een museum. "Ze hadden zoveel mooie spullen, dat ze nóg een verdieping op het pand hebben gebouwd. Maar ook die zat op een gegeven moment vol."

Arie is inmiddels overleden. De uitdragerij en het museum in de voormalige graanmaalderij zijn tegenwoordig het hart van wat later De Graanbuurt is geworden.

"Arie's jongste zoon Jan nam de uitdragerij op den duur over en ging met zijn vrouw om de tafel zitten, omdat hij vond dat hier meer moest komen", vertelt Simone. Hij kocht meerdere gebouwen in de directe omgeving op, zoals de graanschuur en de kolenbeurs. "Hij wilde daar allemaal pandjes inrichten, zodat het hier uniek zou worden om te winkelen."

Recreatiedetailhandel, noemde hij dat. "Achter iedere deur hier zit een ondernemer met leuke en unieke dingen. Dat maakt het voor bezoekers leuk om te komen: het is een dag vertier. Leuk voor een ondernemer om zich hier te vestigen en leuk voor een bezoeker om van te genieten."

In de voormalige kolenbeurs zijn zelfs oude gevelpandjes van weleer tot in detail nagebouwd. Die bieden tegenwoordig plaats aan allerlei horecagelegenheden en speciaalzaken.

"Jan heeft allemaal oude foto's opgezocht van pandjes die nu niet meer bestaan, maar waar Giessenburgers wel een warm hart voor hebben kloppen", vertelt de gids. Zo is een oude herberg, die in 1911 is afgebrand, tot in detail nagemaakt. "En dat allemaal met authentieke bouwmaterialen. Zelfs de scheuren in de muur die op de foto's te zien zijn, zijn nagebouwd."