ARCHIEF RIJNMOND 16 augustus 2020 - Inzicht

In de loop van de dag is het daar al gauw te vol, en ’s avonds hangen er jongeren rond met auto’s, harde muziek, drank en nog zo het een en ander, maar als je ’s morgens vroeg gaat, is het er geweldig.

Van de week stonden wij een keer om half zeven ’s morgens op na een plakkerige tropennacht, schoten in onze kleren en togen nog vóór het ontbijt naar dat idyllische strandje.

Waar ons een beetje een teleurstelling wachtte.

Al vanuit de verte hoorden we het gebonk van veel te harde, opdringerige muziek. En uitbundige stemmen. Bij het strandje stonden twee auto’s met daaromheen een groepje donkere half dansende jongens met drankflessen en zwarte ballonnetjes in de hand.
In het voorbijgaan wensten ze ons weliswaar op vriendelijke toon ‘goedenavond’ - ze hadden vermoedelijk de nacht doorgehaald - maar de sfeer die we hier zochten zouden we dankzij hen niet vinden, dat was wel duidelijk.

Wat te doen?

We gingen toch gewoon naar het strandje, toch gewoon zwemmen, herrie of geen herrie. Al bleven we iets minder lang dan we anders zouden hebben gedaan. Je gaat niet rustig een appeltje zitten eten als keihard de Braziliaanse electro je om de oren suist.

Jammer, jammer, jammer.
Tikkie asociaal ook.
Iets zei me dat mensen in de flats aan de overkant van de rivier de bassen moesten horen.

Maar toen kwam mijn vrouw.

Eenmaal weer in de auto op weg naar huis na dit half geslaagde ochtenduitje, zei ze: ‘Het valt ook niet mee om te ontspannen. Het is ook niet makkelijk om verlost te raken van je bewustzijn terwijl je wakker bent.’

Juist.
Dat was natuurlijk precies waar die jongens mee bezig waren.
Even verlost raken van zichzelf.

Die constatering van mijn vrouw bood opeens veel meer identificatiemogelijkheden dan het gevoel dat ik aanvankelijk had bij dit tafereel. Aanvankelijk had ik er vooral leegte in geproefd. Jezelf verdoven met alcohol en lachgas, harde teringmuziek opzetten en dan een beetje met je vingers in de lucht wijzend staan meedeinen. Hersenloos.

Maar als je het ziet als een poging om aan jezelf te ontsnappen, krijgt het iets universeels.

Ik ken dat zelf natuurlijk ook maar al te goed ken. Ik probeer zoiets ook steeds te bereiken, zij het op een andere manier, constateerde ik hardop terwijl we rustig naar huis tuften.

Het komt nogal eens voor dat ik thuis heel ingespannen achter de computer geluid zit te monteren en daar zo in opga dat ik mezelf als het ware kwijtraak. Ik raak dan verlost van dat zelfbewustzijn dat om je heen kan hangen als een warme jas tijdens een hittegolf.

Helemaal opgaan in een bezigheid is heel fijn.
Met een goed boek in een luie tuinstoel kan het ook gebeuren. Dat je bijna het boek wórdt dat je aan het lezen ben. Of tijdens een lange wandeling met de hond. Dat je wegzweeft op de stroom van je gedachten.

Iedereen worstelt op de een of andere manier met het leven.
Iedereen zoekt naar manieren om aan zichzelf te ontsnappen.

Het is prettig als je ontsnappingspogingen gepaard gaan met zo min mogelijk overlast voor anderen, maar als je eenmaal inziet dat het een gezamenlijke worsteling is, kijk je al anders naar de medemens die een andere weg bewandelt dan jij zou doen.

En met die gedachte waren wij voor negenen alweer thuis.
We hadden gezwommen in de Maas, andermans muziek getrotseerd en een inzicht opgedaan.

Dat kon de warmte ons allemaal niet meer afpakken.

(Foto en speellijst komen.)