Dansende voeten van 7,5 meter hoog op de Binnenrotte: 'Iedereen is dood behalve wij'

De ene voet komt bij de centrale bibliotheek, de andere bij het veldje naast de Markthal. De titel, Iedereen is dood behalve wij, moet een statement van de stad zijn: een oproep aan iedereen om er samen iets van te maken.

De Rotterdamse kunstenaar Ben Zegers maakte het beeld naar model van de voeten van een ander beeldkunstwerk: Veertienjarige Danseresje van Edgar Degas uit de collectie van Museum Boijmans Van Beuningen.

Woensdagochtend worden de voeten op een betonnen fundament met schroefdraden geplaatst, zodat de voeten gelijk met de grond staan. Dat moet precies in de goede richting, zodat de houding van de voeten klopt.

Het plan voor het kunstwerk stamt al uit 1993. Het comité Rotte-Dam diende toen een burgerinitiatief in voor een grotere herkenbaarheid van de dam in de Rotte als plek waar Rotterdam is ontstaan. Pas in 2007 kwam er een budget beschikbaar en in 2015 werd het werk van Ben Zegers uitgekozen. De voeten zijn woensdagochtend in alle vroegte vanuit de gieterij in Cuijk naar het centrum van Rotterdam vervoerd.

Anne-Marie Klaassen van de gemeente Rotterdam is blij dat de voeten eindelijk op hun plek komen. "Waar we staan was ooit het eerste begin van Rotterdam zoals we dat nu kennen." Klaassen vertelt dat bij het ontwerp van de vernieuwde Binnenrotte al rekening is gehouden met de voeten.

Kunstenaar Ben Zegers is trots, maar ook gespannen. "Het is een belangrijk moment, het moet in één keer goed." De inspiratie vond de maker in Boijmans van Beuningen, een kleibeeldje door Edgar Degas van een dansend meisje. "Een van mijn lievelingsbeelden. Ik dacht: hoe ga ik die voeten neerzetten? Toen keek ik weer even naar de voeten van dat danseresje. Dat heb ik als uitgangspunt genomen."

Het gaat letterlijk over ontstaan, over staan, zwaartekracht, het ontstaan van Rotterdam, met de sluizen erin hieronder. De voeten staan dermate ver uit elkaar dat het geen gewone stand is maar een sprong, dat is de link met oorsprong. De oersprong.

De titel vindt de kunstenaar zelf absoluut niet somber. "Maar het is ook geen grap. Het is de meest nuchtere constatering die we met z'n allen kunnen doen. Er valt niets aan toe te voegen! We lossen elkaar af, in generaties. En daar gaat dit ook over. Over de loop der tijd, mensen die er niet meer zijn, historie, dat is allemaal gelinkt."

Dat Rotterdammers naar alle waarschijnlijkheid zelf een andere naam bedenken, vindt de kunstenaar geen enkel probleem. "Ik mag het hopen, want de Rotterdammer verzint altijd voor elk beeld in de openbare ruimte of gebouw een geweldige titel. Ik kijk ernaar uit!"