nieuws

Zaakwaarnemers in het amateurvoetbal: een zegen of een vloek?

Zaakwaarnemers in het amateurvoetbal: een zegen of een vloek?
Zaakwaarnemers in het amateurvoetbal: een zegen of een vloek?
Vette contracten, avontuurtjes in het buitenland en scheve gezichten bij bestuurders van voetbalclubs. Door de aanwezigheid van zaakwaarnemers in de top van het amateurvoetbal, moeten de amateurclubs steeds meer betalen, maar gaan voor voetballers juist meer deuren open. Een zegen of een vloek?
Een paar jaar terug bij amateurclub Smitshoek konden ze met moeite hun lach inhouden. De toen piepjonge rechtsback Lorenzo Braaf was pas net bij de zaterdaghoofdklasser doorgebroken toen hij tijdens de contractonderhandelingen met zijn club plots met de zaakwaarnemer van Georginio Wijnaldum op de stoep stond.
Nog voor er tijdens de contractonderhandelingen ook maar een slok van de koffie en een hapje van de roze koeken op tafel was genomen, waren de bestuursleden van Smitshoek stijl achterovergeslagen. Braaf moest en zou namelijk het salaris van de hoofdtrainer gaan verdienen, anders konden ze in Barendrecht die handtekening wel vergeten.
Dat verhaal blijkt, na een belletje met Braaf zelf, toch iets opgeblazen. Maar, geromantiseerd of niet, het is een verhaal dat niet op zichzelf staat. Steeds vaker komen amateurvoetballers voor contractbesprekingen aanzetten met een begeleider. Of ze nu naar een nieuwe club gaan of onderhandelen over een nieuwe verbintenis.

Geld

De aanwezigheid van zaakwaarnemers tijdens gesprekken wekt in veel gevallen ergernis van de voetbalclubs op. Steeds vaker gaat het over geld, merkte ook Rob van den Eijnden. Als technische man van Barendrecht haalde hij zestien jaar lang nieuwe spelers binnen en regelde de contracten. In 2019 gooide hij het bijltje erbij neer. Dat de zaakwaarnemers steeds vaker bij hem aan tafel zaten, speelde zeker een rol in zijn besluit te stoppen.
“Ik werd moe van die gesprekken over geld”, zegt hij. "Het was niet altijd een pretje, door de zaakwaarnemer ging het altijd over centen. Je merkt het verschil tussen gesprekken waar wél of geen zaakwaarnemers aan tafel zitten. Het is letterlijk zoveel zakelijker. Maar wij willen dat een speler kiest voor het gevoel en niet voor die laatste vijfhonderd euro.”
Je merkt het verschil tussen gesprekken waar wél of geen zaakwaarnemers aan tafel zitten. Het ging altijd over centen
Rob van Eijnden (voormalig TC Barendrecht)
Regelmatig viel Van den Eijnden bijna van zijn stoel tijdens die contractbesprekingen. “Er werden soms absurde bedragen gevraagd. Vergoedingen per maand die wij hooguit per jaar betalen. En soms werd er dan ook nog een autootje bij geëist. Dat hebben we nooit gedaan.” Er gingen een paar jaar geleden geluiden dat Mahmut Sönmez een auto van Barendrecht had gekregen. “Dat klopt. Die heeft hij via een sponsor geregeld. Dan moest hij dat wel maandelijks afbetalen.”
Hoe gaat dat dan in z’n werk, dat contact met die zaakwaarnemers? Van der Eijnden legt de verschillende scenario’s uit. “Soms neemt een zaakwaarnemer zelf contact op met ons en clubs in de omgeving om een speler aan te bieden”, begint hij. “Het kan ook zijn dat wij zelf in contact met een speler komen en die blijkt dan een zaakwaarnemer te hebben waarnaar we doorverwezen worden. We hebben ook weleens een gesprek met een speler gehad en dan kwam er ineens halverwege een zaakwaarnemer aanzetten.”

Kantelpunt

Het is volgens Van den Eijnden lang niet altijd zo geweest. Kantelpunt was volgens hem de invoering van de tweede divisie, in 2016. Dat platform was niet alleen populair voor een televisiezender als Fox Sports, maar ook voor sponsoren en spelersagenten. “Het contact dat ik vanaf toen met zaakwaarnemers heb gehad, is enorm toegenomen.”
Kijk even puur naar de getallen. Het aantal zaakwaarnemers groeide volgens cijfers van de KNVB van 150 in 2015 naar bijna 500 nu. Er zijn op dit moment meer spelersagenten actief in Nederland dan dat er voetballers in de eredivisie onder contract staan. Zelfs in enorme voetballanden als Duitsland en Frankrijk, met veel meer profniveaus, zijn er niet zoveel voetbalmakelaars als in Nederland.
Heel vreemd is dat niet, want sinds 2015 kan feitelijk iedereen spelersmakelaar worden. Een examen hoeft een zaakwaarnemer niet af te leggen. Met simpelweg een verklaring van goed gedrag en 544,50 euro inschrijfgeld per jaar kan je als ‘intermediair’ aan de slag. Het gevolg is dus een wildgroei aan spelersmakelaars.
Volgens KNVB-woordvoerder Daan Schippers is het eenvoudig gezegd ‘een kwestie van vraag en aanbod’. “Als spelers torenhoge salarissen vragen en zich bij laten staan door een intermediair, dan is het aan de club of zij hieraan willen voldoen. We zien al jaren een toenemende professionalisering in de top van het amateurvoetbal. Zo spelen er in de top van het amateurvoetbal verscheidene contractspelers. Dit betekent dat ook de regelgeving ten aanzien van contractspelers van toepassing is in het amateurvoetbal. Hetzelfde geldt voor de regels inzake (het gebruik maken van) intermediairs.” Ofwel: zolang alles volgens het boekje gaat, voorziet de voetbalbond geen problemen.
Als spelers torenhoge salarissen vragen en zich bij laten staan door een intermediair, dan is het aan de club of zij hieraan willen voldoen.
Daan Schippers (KNVB)
Maar wees nu eerlijk, wie heeft er nu geen oren naar om de nieuwe Mino Raiola of Rob Jansen te worden? Met een aardig netwerk, juridisch verstand en slimme onderhandelingstechnieken kom je in het voetbalwereldje een heel eind. In Rotterdam timmeren de vrienden Jean Michel Biharie en Santos aardig aan de weg met hun managementbureau Focus On Football B.V. Ze waren een tijdje in de leer bij André Wasiman, die in het verleden Royston Drenthe begeleidde, maar staan nu op eigen voeten.

Talent

Zij hebben behoorlijk wat profspelers in hun stal, maar begeleiden ook amateurs. “Er loopt in het amateurvoetbal genoeg talent rond, zegt Biharie, eigenaar van het bedrijf. “Maar ik hoef ook niet uit te leggen dat er genoeg alcohol bij de amateurclubs vloeit en de trainingsintensiteit minder hoog is dan bij de profs, dus begeleiding is nu eenmaal nodig. Stel dat je zestien bent en je traint twee keer in de week. Dan kan je niet zomaar de stap maken naar een betaald voetbalclub. Wij willen daarbij helpen.”
De drie zaakwaarnemers hielpen niet lang geleden Abdulsahmed Abdullahi met een stap naar het profvoetbal. Deze zomer begeleidden ze Barendrecht-speler Qrushinco Rosina vanuit de eerste klasse naar het divisievoetbal. Maar de meest opmerkelijke transfer was een paar weken terug, toen het drietal het voor elkaar kreeg om Joshua Kozuh - die kort bij Barendrecht speelde - naar Gibraltar te brengen.
Het valt en staat allemaal met netwerk, legt Biharie uit. Via FC Twente leerde hij oud-voetballer Bennie Brienkman kennen. Hij is de eigenaar van Glacis United, dat uitkomt in de eredivisie van het nietige Gibraltar. “Wij hoorden dat die club op zoek was naar talenten uit Nederland, om hun carrière daar nieuw leven in te blazen. Joshua is daar met een aantal andere jongens, onder andere vanuit Jong FC Twente en uit de tweede divisie, op proef gegaan. Dat heeft een contract opgeleverd.”
Hij krijgt nu een appartement, een auto en leidt het leven van een filmster op slechts een uurtje rijden van de Spaanse badplaats Malaga. Biharie: “Maar het is niet alsof ze niks doen. Ze trainen acht keer per week. De kampioen van Gibraltar speelt voorronde Champions League en de nummers twee en drie voorronde Europa League. En vergeet niet dat de Spaanse clubs daar op de tribune zitten. Volgens Bennie wemelt het er van de scouts.”
Vergeet niet dat de Spaanse clubs daar in Gibraltar op de tribune zitten. Het wemelt er van de scouts
Jean Michel Biharie (zaakwaarnemer)
En zo volgt er dus een buitenlands avontuur met perspectief voor een voetballer die misschien wel genoemd was om zijn profcarrière op te geven voor een bestaan als amateur. Dat is volgens Santos de grootste voldoening die hij en z’n kompanen van hun job als zaakwaarnemer kunnen krijgen. “Wij helpen iemand die de dromen en kwaliteiten heeft om prof te worden, maar op een dood spoor zat. Een carrière laten opbloeien is prachtig.”

Graaiers

Het beeld van zaakwaarnemers is vaak dat het graaiers zijn. Maar voor de drie Rotterdammers staat geld verdienen helemaal niet centraal. Ze geven bijvoorbeeld aan dat ze niet bij amateurclubs om tafel gaan om de jackpot te eisen. En ze knijpen de spelers die ze begeleiden niet leeg. “Wij hebben liever niks en dat de spelers een leuke verdienste hebben, dan dat wij wat van ze gaan afsnoepen”, klinkt het. ”Mocht het dan uiteindelijk allemaal goed gaan, dan wordt het voor ons ook lucratief. Nu is het nog zaaien, straks is het oogsten.”
Niet iedere voetballiefhebber zal begrijpen waarom een amateurvoetballer in zee gaat met een zaakwaarnemer. Maar vaak is het toch logisch te verklaren. Af en toe stapt een zaakwaarnemer na een wedstrijd of training op een amateurvoetballer af vanwege diens opvallende kwaliteiten. Maar in veel gevallen gaat het om voetballers die bij een profclub zijn afgevallen en simpelweg hun zaakwaarnemer aan hun zijde hebben gehouden.
Dat laatste geldt voor Youri de Winter, tegenwoordig actief in de tweede divisie bij Excelsior Maassluis. De 22-jarige aanvaller wordt bijgestaan door een zaakwaarnemer en legt maar wat graag uit waarom. “Hij kan interesse opwekken bij clubs die jou nog niet kennen”, verklaart hij. “Stel dat je een zaakwaarnemer hebt die goede contacten in het buitenland heeft, vergroot dat absoluut je opties. Hij verstuurt als het ware jouw voetbal-cv, met clips van hoogtepunten.”
Zo ontmoette hij vorig seizoen een Griekse spelersmakelaar. Drie keer raden wat er toen gebeurde. Inderdaad, hij belandde in het land van Athene, tzatziki en gyros, bij AOK Kerkyra, dat uitkomt op het tweede Griekse profniveau. “Dat was inderdaad het werk van de zaakwaarnemer, hij heeft me daar voorgelegd. Ik kwam uiteindelijk eind januari terecht op Corfu, waar die club speelt. Het duurde minder dan twee maanden, vanwege corona.”
Youri de Winter in Griekse dienst
Misschien, geeft De Winter toe, had hij dat zelf via LinkedIn kunnen regelen. “Dat gaat tegenwoordig ook. Maar de rol van een zaakwaarnemer gaat in mijn ogen verder dan alleen maar een goede club voor je vinden. Die probeert je natuurlijk ook te begeleiden. Veel zaakwaarnemers zijn zelf voetballer geweest. Je kan samen kijken naar ontwikkelingspunten en kan een carrièreplanning maken, met doelstellingen voor komend seizoen of de volgende vijf jaar.”
Maar toch, kan dat niet gewoon met een betrokken familielid of een vriend die wat tijd over heeft? Volgens De Winter niet. “Ik denk dat dat lastiger is voor een ouder of vriend. Die weten niet wat er in dat soms complexe voetbalwereldje komt kijken. Een zaakwaarnemer kijkt er met meer verstand naar. Voetbal kan mentaal af en toe best uitputtend zijn. Dat de zaakwaarnemer de randzaken voor je regelt en jij je nergens anders dan om het voetbal hoeft druk te maken, is enorm fijn.”
Voetbal kan mentaal af en toe best uitputtend zijn. Dat de zaakwaarnemer de randzaken voor je regelt en jij je nergens anders dan om het voetbal hoeft druk te maken, is enorm fijn.
Youri de Winter (voetballer Excelsior Maassluis)
De vraag is natuurlijk in hoeverre je de tweede en derde divisie, waar Excelsior Maassluis, ASWH en Barendrecht uitkomen, nog amateurvoetbal kan noemen. De verhalen over duizelingwekkende vergoedingen, spelers met auto’s van de club en gesponsorde appartementje worden, zijn niet van de lucht.

Semiprofessioneel

Ook Rob van den Eijden ziet om zich heen dat de centen in de top van het amateurvoetbal wel heel makkelijk rollen. “Ja, je kan het semiprofessioneel voetbal noemen omdat spelers met contracten lopen. En wanneer je ziet dat een speler een amateurclub verkiest boven een club in de eerste divisie, kan je daar natuurlijk ook je vraagtekens bij zetten.”
Ook De Winter ziet zichzelf, ondanks het niveau waarop hij uitkomt, niet als amateurvoetballer. “Ik leef als een profvoetballer die tijdelijk bij een amateurclub speelt, train zes keer extra in de week voor mezelf. Van het geld dat ik verdien, zou ik rond kunnen komen. Dus dit is eigenlijk semiprof-voetbal. Ik kan me voorstellen dat het voor veel amateurclubs wennen is.”
In de Cor Potcast, gepresenteerd door profvoetballers Bart Vriends (Sparta), Thomas Verhaar en Maarten de Fockert (beiden Excelsior) werd het onderwerp ‘zaakwaarnemers’ onlangs besproken. Het ging er over spelers die geronseld worden met PlayStations en over de commissie die zij moeten afstaan. Over het algemeen wordt tussen de vijf en tien procent van het salaris van een speler aan de zaakwaarnemer overgemaakt, vertelden zij. Dat percentage wordt onderschreven door De Winter.
Maar hij gelooft niet dat ook amateurvoetballers een percentage van hun contractje afstaan aan spelersagenten, hooguit op incidentele basis. “Als een zaakwaarnemer met een amateurvoetballer aan de slag gaat, hoopt hij dat 'ie hem naar het profvoetbal kan brengen om er dan op een later moment wat aan te verdienen. Dat is de indruk die ik krijg wanneer ik in het voetbalwereldje een beetje om me heen kijk.”
Kansloos zijn zaakwaarnemers bij Barendrecht, volgens Van den Eijnden, wanneer ze zo’n commissie eisen. “Als een speler dat wilt, moet hij dat zelf maar betalen van die vergoeding die hij krijgt. Dat is dan niet onze zorg. Het wordt regelmatig gevraagd, maar er zitten gelukkig ook zaakwaarnemers tussen die wel naar de ontwikkeling van een speler kijken. Die het dan belangrijk vinden om een speler eerst te stallen bij een club als Barendrecht.”
Is het de toekomst, dat over een paar jaar een groot deel van de voetballers in de amateurtop met een zaakwaarnemer paradeert? Clubs huiveren, want zij moeten steeds vaker het onderste uit de kan halen om een speler aan te trekken of te behouden. Maar voor amateurvoetballers zijn er weinig grenzen meer. Zelfs na een flutseizoen hoeft de zaakwaarnemer alleen maar een clip met hoogtepunten naar het buitenland te sturen. The sky is the limit.

💬 WhatsApp ons!
Heb jij een tip voor de redactie? Stuur ons een bericht, foto of filmpje via WhatsApp ons of Mail: nieuws@rijnmond.nl