'Het is geen prettig gevoel als je voor alles hulp moet vragen'

Nath Rambhadjan lag door het coronavirus 54 dagen aan de beademing. Daarop volgde een intensieve interne revalidatieperiode. Eenmaal thuis staat de agenda vol afspraken. Minimaal twee tot drie keer in de week naar het ziekenhuis, twee keer in de week naar de fysio. Het is plannen geblazen.

"Iemand moet met hem meegaan. Je kunt niet zeggen: ga maar alleen", zegt Malti.
"Om de rollator in en uit te laden en iemand naast je te hebben tijdens het lopen", vult Nath aan. "Je hebt toch hulp nodig."

Het leven is niet meer zoals vóór corona. Toen riep Nath dat hij even boven ging douchen en ging Malti met haar eigen bezigheden verder. Nu zijn haar oren gespitst vanaf het moment dat Nath naar boven loopt en weet zij dat ze snel nodig is om te helpen. "Ik ben blij dat ze nog alles voor mij doet", zegt Nath.
Malti steunt haar man liefdevol. Tijdens zijn ziekenhuisopname heeft ze het erg zwaar gehad. Het was onzeker of Nath het virus zou overleven. Lees meer: 'Mam, je moet ophouden zoveel te bidden, anders draai je door'

Haar opmerking is realistisch. Zeker geen klaagzang. "Je bent constant samen met elkaar thuis. Als hij naar boven gaat, ga je ook even mee kijken. Je blijft bij hem in de buurt", vertelt Malti.

Nath weet dat zijn vrouw hem altijd zal helpen, maar de verandering is lastig. "Ik voel me zo schuldig. Waarom ben ik niet meer degene die ik vroeger was? Nu ben ik zo afhankelijk van iedereen. Het is helemaal geen prettig gevoel dat je voor alles hulp moet vragen", zegt Nath.

De zware en onzekere ziekenhuisperiode heeft sporen nagelaten. "Ik weet soms ook niet waar ik bang voor ben, maar het zit nog zo in je lijf verankerd", vertelt Malti. "Ons leven is in één klap veranderd, je hebt het niet in de hand. Ik heb nog sterk de angst dat er plotseling weer iets kan gebeuren."

Een paar maanden geleden lag Malti nog alleen in bed met de telefoon naast zich. Angstig voor dat ene telefoontje uit het ziekenhuis dat haar man het niet zou overleven. Doorslapen doet zij nog steeds niet. Maar deze constatering eindigt met een glimlach van Malti: "Maar Nath slaapt diep. Dan kijk ik zo en denk ik: hij ligt er. Hij is er."