Moeder worden tijdens de lockdown: 'Het is heel eenzaam'

Het was 1 april, Nederland zat net in de intelligente lockdown en ziekenhuizen hadden hun handen vol aan de eerste golf coronapatiënten. Voor Charlotte was het de dag van de geboorte van haar tweede zoon, Thomas. Maar de bevalling was door de situatie in de ziekenhuizen heel anders bij de geboorte van haar eerste zoon, Daniël.

"We kwamen aan bij het IJsselland Ziekenhuis en dan moest je eerst langs de triage. Dan sta je daar met weeën en weet ik hoeveel centimeter ontsluiting te antwoorden dat je geen koorts hebt en geen klachten", legt Charlotte uit, die op dat moment alleen maar aan de bevalling kon denken. "Uiteindelijk mocht mijn moeder ook niet mee naar binnen, omdat we anders met teveel waren. Dat vond ik wel echt heel vervelend, want zij was er ook bij toen mijn eerste zoon werd geboren."

Een paar uur na aankomst zat Charlotte alweer in de auto naar huis, want een langer verblijf in het ziekenhuis was niet mogelijk. Eenmaal thuis is ook echt kraambezoek niet mogelijk. "Je laat mensen buiten bij het raam kijken, maar het voelt toch heel afstandelijk. Je wilt knuffelen, jouw baby laten zien en aan vrienden en familie geven zodat ze hem beet kunnen houden. Je moet het denk ik hebben ervaren om te weten hoe het voelt in zo'n situatie en dat is heel eenzaam."

Verloskundige Simone Valk herkent het verhaal van Charlotte en komt het sinds de uitbraak van de coronacrisis vaak tegen. "Aan de ene kant geeft het wat rust voor moeders, maar je hoort toch vooral dat veel jonge moeders het als een eenzame periode zien", zegt Valk. "Daarbij komt ook dat je minder makkelijk hulp kan vragen en krijgen. Soms heb je ook te maken met moeders die de taal niet machtig zijn en voor wie telefonisch hulp inschakelen lastig is."

"Neemt niet weg dat veel van deze moeders het uiteindelijk goed maken", zegt Valk, die daarmee onder andere doelt op Charlotte. Zij kan er ondanks alles inmiddels met een lach op haar gezicht over vertellen. "Maar er zit bij veel moeders denk ik veel verborgen leed achter door het isolement waar ze in terechtkomen," zegt Valk.

Inmiddels is baby Thomas zes maanden oud. Nog steeds vindt Charlotte het jammer dat de situatie niet als vanouds is. "Hij begint nu te kruipen en dan zou het toch leuk zijn als je zijn groei kan delen met familie bij een verjaardag en mensen met hem kunnen spelen en knuffelen", aldus Charlotte, die vertelt dat het bij haar wel scheelde dat ze al een kind had. "Als je eerste bevalling onder deze omstandigheden plaatsvindt, dan is het denk ik nog zwaarder. Want bij mijn eerste bevalling had ik ook veel meer hulp nodig omdat alles nieuw en onbekend was."

Wat voor Charlotte uiteindelijk wel hielp was het vinden van lotgenoten. En hoewel het (video)bellen niet helemaal haar voorkeur geniet, heeft ze veel steun gevonden op een Instagram-pagina die bedoeld is voor vrouwen die moeder zijn geworden in de lockdown. "Deze groep heet Postpartum Lockdown en daar heb ik wel veel aan gehad. Dat je jouw verhaal kwijt kunt aan mensen die hetzelfde hebben doorgemaakt. Het blijft namelijk toch iets unieks, ik kan het wel tegen mijn partner of jou als verslaggever vertellen, maar je weet alleen hoe het voelt als je dit zelf als moeder hebt meegemaakt."