Tien jaar na PSV-Feyenoord (10-0): 'Het medelijden met je cluppie, dat was het ergste die middag'

24 oktober 2010 zal bij weinig Feyenoorders warme gevoelens oproepen. Het is de zondag van de 10-0 nederlaag, in Eindhoven tegen PSV. Het is nog altijd de grootste nederlaag in de clubhistorie van de Rotterdammers. Een nederlaag die tien jaar later nog steeds pijn doet op Zuid, blijkt als we praten met een aantal hoofdrolspelers van toen.

Ook Ruben Schaken, destijds al na ruim een halfuur gewisseld vanwege de rode kaart voor Kelvin Leerdam, gaat liever niet terug naar die ene dag in Eindhoven. "Die nederlaag heb ik juist weggestopt, je bent 'm nu eigenlijk weer naar boven aan het halen en daar ben ik niet zo blij mee", vertelt hij met een lach. Het klinkt als de lach van een boer met kiespijn.

Tim de Cler wil er wél over praten. Hij maakte in Eindhoven de negentig minuten vol als linksback, en zag nota bene PSV-aanvaller Jeremain Lens voor zijn neus de 10-0 binnen glijden. "Ik denk er eigenlijk nooit aan terug", vertelt De Cler over tien jaar geleden. "Alles wat mis kon gaan, ging mis. Ik kan er nog wel honderd dingen over zeggen, maar volgens mij heb ik nog steeds dezelfde mening als toen direct na de wedstrijd."

"Ongelooflijk hoe dit kon gebeuren. Alle kansen gingen er ook echt in toen. Alles zat tegen met tien man. Alles ging fout. Los zand. Ik kan er heel veel analyses op loslaten, maar de ene na de andere goal viel en er was geen houden meer aan. Ongelooflijk, maar waar. Je wil er niet echt aan herinnerd worden. Voor een club als Feyenoord is het natuurlijk heel bijzonder, in negatieve zin."

Voor Rotterdammer Orlando Engelaar is praten over exact tien jaar geleden een stuk makkelijker. Hij doorliep de hele jeugdopleiding van Feyenoord, maar droeg op 24 oktober 2010 de aanvoerdersband van PSV.

Engelaar: "Er gaat niet meteen een belletje rinkelen. Het is dat jij het nu zegt, anders had ik niet eens meer geweten welke dag het was. Je wint met 10-0. Dat is mooi, maar als we met 5-0 hadden gewonnen had het ook een fantastische dag geweest en hadden we net zoveel punten gekregen. Natuurlijk was het bijzonder, maar groter dan dat moet je het ook niet maken vind ik."

"Het is natuurlijk wel zo dat ik een geschiedenis heb bij Feyenoord, maar dat was tegen die tijd al zo lang geleden dat je daar niet echt meer mee bezig bent", vervolgt Engelaar. "Maar na de wedstrijd wel hoor... bijna al m'n vrienden en familie zijn diehard Feyenoorders, die hebben denk ik een paar weken niet met me gesproken."

Engelaar herinnert zich de destijds bijzonder jonge ploeg van Feyenoord nog goed. Met destijds piepjonge talenten als Georginio Wijnaldum, Luc Castaignos, Stefan de Vrij en Bruno Martins Indi komt het gemiddelde van alle Feyenoorders die tijdens de wedstrijd tegen PSV in actie komen niet verder dan een ruime 23,5 jaar.

"Ik denk dat Feyenoord in een zware fase zat, met een hele jonge talentvolle ploeg", vertelt Engelaar. "Nog niet klaar voor het echte mannenvoetbal, bleek toen wel. Ik vond het wel sneu, ventjes van 18-19 jaar liepen met tranen in hun ogen over het veld. Uiteindelijk voetbal je om te winnen, ik ben ook echt wel heel blij met die overwinning, maar voetbal is ook sportiviteit. Als je geniet van ventjes van 18-19 jaar met tranen in hun ogen ben je volgens mij niet helemaal lekker. Ik vond dat sneu voor Feyenoord en voor de supporters. Ik ben daar opgegroeid dus weet hoe het leeft bij die mensen."

Het medelijden. Dat is juist wat zoveel pijn doet bij Feyenoord-supporter Eric van Dorp. Hij is destijds de voorzitter van de Feyenoord Supporters Vereniging en is op uitnodiging van PSV op 24 oktober 2010 aanwezig in het Philips Stadion. "Ik zat tussen de PSV-supporters, op een plek waarvan iedereen wist: daar komen de genodigden van Feyenoord. Dan zit je daar niet echt op je gemak bij die nederlaag."

"We gingen na afloop gewoon naar het supportershome van PSV toe", vervolgt Van Dorp. "Toen kwam de ergste opmerking die je dan kan krijgen. Niet iedereen die gaat staan uitlachen, maar ze vonden het zielig. Als ik aan één ding een verschrikkelijke bloedhekel heb, is dat mensen het zielig gaan vinden. Dat was het ergste van die middag: dat ze medelijden hadden met je cluppie."

Van Dorp herinnert zich PSV-Feyenoord nog goed, vanaf de tribune in het Philips Stadion. "Het was een hele naïeve wedstrijd. Je staat al 4-0 achter met een man minder, maar dan ga je nog naar voren rennen om 4-4 te maken. Dat lukt alleen Sparta denk ik, maar ons niet. Als je had gezegd: dit is het, we houden het bij 4-0, dan had niemand het meer over die wedstrijd gehad."Lees meer: 'Feyenoord doe mij dit nooit meer aan'

"Maar ze bleven als een stel kippen zonder kop naar voren rennen. Dan word je op een gegeven moment wel heel klein als iedereen 'tien, tien, tien' gaat zitten roepen. Maar ik heb één principe: ik blijf altijd zitten."

De Cler, met zijn destijds 31 jaar een van de weinige spelers met ervaring bij Feyenoord, herkent de woorden van Van Dorp. "Het was niet meer coachbaar, vanaf de kant en in het veld niet. We waren een hele jonge groep en stonden niet als team. De een wilde nog naar voren om een doelpunt te maken, de ander wilde verdedigen, alles lag open."

"Normaal gesproken moet je als je 4-0 of 5-0 achterstaat bij PSV met z'n allen in de eigen zestien gaan staan en klaar. Maar bij ons wilde een aantal spelers nog voor een doelpunt gaan. Ik geloof dat we nog drie of vier counters om de oren kregen, dat is best bizar als je al 4-0 achterstaat uit bij PSV. Dat heeft met ervaring te maken. Dat was toen iets wat we niet hadden, daarom is het zo erg misgegaan."

Jan Dirk Stouten deed namens Rijnmond jarenlang verslag van wedstrijden van Feyenoord, en was de bewuste 24 oktober ook aanwezig in het Philips Stadion. "Het was in dat jaar helemaal niet zo gek dat je weleens verloor", begint Stouten. "Bij rust was het maar 2-0, maar in de tweede helft gingen al die jonge jongens nog steeds op jacht naar een goal. Zelfs bij 8-0 bleven ze als een kip zonder kop naar voren lopen. Er hangt na een nederlaag altijd wel een nare sfeer in de kleedkamer, met vooral stilte. Maar dit was de overtreffende trap daarvan. Heel apart, een hele gekke middag."

Voelde Stouten die middag dat het weleens de laatste wedstrijd van Mario Been als trainer van Feyenoord had kunnen zijn? "Ja, zeker weten. Wij (Rijnmond, red.) waren nooit de allereerste die hem te spreken kregen, maar in mijn beleving was hij bij mij het meest open van alle media. Ik denk dat hij bij mij voor het eerst vertelde dat hij zijn positie ter discussie had gesteld in de kleedkamer. Toen stonden er wel vijftig journalisten in mijn nek te hijgen. Mario heeft het er echt nog steeds lastig mee, het is een litteken dat nooit geheeld is. Hij vindt het heel erg, dat hij toen trainer was."

Maar Been, overladen met steun vanuit Het Legioen, bleef de trainer van Feyenoord. Drie dagen later speelden de Rotterdammers op woensdagavond in een uitverkochte Kuip tegen VVV. "Er zijn heel wat mensen die maandagochtend stilletjes door de zij-ingang naar hun werk gingen", vertelt Van Dorp. "Daar was ik er één van. Maar de reactie drie dagen later zegt veel meer over de club. Zoiets ontstaat gewoon, dat zit in de mensen zelf. Het is zoals Gerard Cox ooit omschreef: Feyenoord-supporter ben je niet voor je lol."

Stouten vult aan: "Die wedstrijd tegen VVV was heel bijzonder. Echt bizar dat de Kuip toen weer vol zat. Dat is het bijzondere aan die club. Die woensdagavond had VVV nooit kunnen winnen, uitgesloten."

Feyenoord won uiteindelijk met 3-0 van de ploeg uit Venlo, door twee doelpunten van Wijnaldum en eentje van André Bahia. De Cler stond net als tegen PSV negentig minuten op het veld. "Gelukkig wonnen we tegen VVV overtuigend. Het zegt ook wel wat dat de Kuip toen vol zat. Ja, dat maakte meer indruk dan de 10-0 nederlaag. Dat je op zoveel steun kon rekenen een aantal dagen later. Maar dan moet je het alsnog zelf doen, want als je die niet wint was de hel helemaal losgebarsten."

Later dat seizoen ging ook PSV er aan in de Kuip. "100 procent door revanchegevoelens, die nederlaag heeft PSV achteraf gezien het kampioenschap gekost", meent Stouten. De Eindhovenaren moesten uiteindelijk, mede door de 3-1 nederlaag in de Kuip, de titel aan Ajax laten.

Het contrast in beide confrontaties tussen Feyenoord en PSV in het seizoen 2010-2011 verbeeld zich misschien wel het best in Orlando Engelaar. In Eindhoven nog de 8-0 binnen koppend, in de Kuip er kort na rust met rood vanaf. "Uiteindelijk had iedereen bij PSV destijds het gevoel: het was maar een wedstrijd", besluit Engelaar over de monsterscore in Eindhoven. "We hadden dat seizoen kampioen moeten worden. Iedereen had die 10-0 zo ingeruild voor een 3-0 zege of misschien zelfs een verlies die dag, als we aan het einde van het jaar kampioen waren geworden. Dat is wat veel zwaarder weegt. Een titel blijft mij veel meer bij dan een 10-0."

Feyenoord eindigt in het seizoen 2010-2011 uiteindelijk op een tiende plaats. Trainer Mario Been vertrekt in juli 2011, in aanloop naar het nieuwe seizoen, bij Feyenoord. Dertien van de achttien spelers zeggen in een stemming het vertrouwen op in de oefenmeester. Ronald Koeman volgt Been op.

Het laatste, relativerende woord in dit verhaal is voor supporter Van Dorp. "Uiteindelijk raken nederlagen tegen Ajax me harder dan tegen PSV. Heel simpel: ik verlies liever met 10-0 van PSV dan met 2-0 van Ajax. Daar ben ik echt schijtziek van. Als die wedstrijd in Amsterdam was geweest had iedereen twee maanden binnen gebleven denk ik."