Drie jaar nadat de zaak om de insulinemoorden begon: 'Ik voelde de rillingen over m'n rug lopen'

"Ik kan het me als de dag van gisteren herinneren", vertelt De Ruijter over 9 november 2017. "Ik kreeg het bericht dat een directie van een zorginstelling in Puttershoek zich tot de politie had gewend, met een vermoeden dat een van hun verzorgenden betrokken was bij de onwelwording van een bewoonster en het overlijden van een tweede. Ik werd gebeld en ben direct met spoed in de auto gestapt naar de politie."

"Ik belde in de auto met een collega die veel over insuline weet. Toen zei zij tegen mij: dat is de zaak die ik hier voor me heb liggen. Dat kan niet dacht ik, dit is een nieuwe zaak. Maar ik vroeg toch door want het leek er verdacht veel op. Toen ik haar vroeg naar de naam die in haar dossier stond noemde ze Rahiied A.. Ik voelde de rillingen over m'n rug lopen. Dezelfde handelswijze, dezelfde verzorgende, maar in een ander verzorgingstehuis en in een andere periode. Ik zei tegen haar: pak je spullen en je dossier en kom naar de politie toe."

"Toen werd het strafrechtelijk onderzoek gestart", vervolgt De Ruijter, die als medisch officier zaken waarin een vermoeden is van strafbaar handelen van een zorgverlener in de zorg behandelt. "Je formeert een groot politieteam, waarmee je gaat onderzoeken. Dat richtte zich in eerste instantie op de eerste twee zaken, daar hadden we veel bewijsmiddelen. Nadat hij is aangehouden zijn ook andere zorginstellingen waar hij had gewerkt of stage had gelopen benaderd en dat leidde tot meer meldingen van verdachte onwelwordingen. Uiteindelijk zijn we met elf insulinezaken naar de zitting gegaan, vier met een dodelijke afloop."

"We hadden hier te maken met mensen waar onverklaarbaar extreem lage bloedsuikerwaardes gezien waren. Daar was het vermoeden dat zij opzettelijk, onterecht insuline ingespoten hadden gekregen. Om dat te bewijzen, hebben we alle medische dossiers moeten vorderen. Daaruit moest blijken dat die extreem lage bloedsuikerwaardes niet door iets anders werden veroorzaakt. Het lichaam kan ook insuline aanmaken, dat moest worden uitgesloten in alle gevallen."

"Daar hebben we het Nederlands Forensisch Instituut voor ingeschakeld, die hebben zich door duizenden pagina's medische dossiers heen geworsteld. We hebben ook alle roosters moeten inschakelen om vast te stellen dat steeds diezelfde verzorger aan het werk was bij een onwelwording. En we hebben in drie zaken mensen op moeten graven, om aan te kunnen tonen dat de insuline in het bloed zat."

Maar hoe lang blijft insuline dan in het bloed zitten? Had opgraven wel zin? "Dat wisten wij ook niet, dus moesten we dat overleggen met deskundigen", vervolgt De Ruijter. "Uiteindelijk bleek er een kans dat er bij het opgraven nog insuline in het bloed zou zitten, en dat is inderdaad gebleken. Bij één van de drie opgravingen werd er nog insuline in het lichaam aangetroffen."

Uiteindelijk werd Rahiied A. veroordeeld tot twintig jaar cel en tbs met dwangverpleging. De Ruijter, die zelf niet bij de uitspraak aanwezig was, vond dat een goed vonnis. "Dat was ook wat wij hebben gevraagd. Daarbij nog een beroepsverbod van 25 jaar, daarmee is hopelijk voorkomen dat deze man nog meer mensen dood maakt."Lees meer: Rahiied A. niet in hoger beroep tegen uitspraak insulinemoorden