nieuws

'Neemt u maar vast afscheid': Ex-coronapatiënt lag een maand in coma en schrijft boek over herinneringen

Philip Reedijk met zijn boek 'Neemt u maar vast afscheid'
Philip Reedijk met zijn boek 'Neemt u maar vast afscheid'
De dagelijkse lijst met cijfers van coronapatiënten die op de intensive care belanden, is bijna een routinematige mededeling geworden. Maar het verhaal van Rotterdammer Philip Reedijk (57) geeft die cijfers een gezicht.
Philip lag gedurende de eerste coronagolf in maart 2020 op de ic van het Rotterdamse Erasmus MC. Hij werd vier weken lang kunstmatig in coma gehouden. De Rotterdammer had het zwaar. De toen 56-jarige sportte, was prima op gewicht, had nooit gerookt maar lag plotseling aan beschaafd piepende, zacht zoemende apparatuur. Volledig buiten bewustzijn.
"Ik heb er flarden van. Maar ook niet meer dan dat", zegt Philip nu. "Als je even wakker wordt, zie je een plafond, of een ingepakte verpleegkundige. Ik ben vier weken kwijt. Geen enkele tastbare herinnering, behalve dromen en hallucinaties."
Verhaal gaat verder onder de reportage

'Het leek een kwestie van uren te worden'

Vergis je niet, het is geen kinderspel op de COVID-19 afdeling van het Erasmus MC. Ook Philip ervoer dat in maart. Het ging zo slecht met hem dat er hard moest worden ingegrepen.
Internist en intensivist Ben van der Hoven stond als één van de behandelaars aan het bed van Philip. "Toen zag ik echt dat het een kwestie van uren ging worden. Als we de volgende ochtend zouden halen, hadden we mazzel", blikt Ben terug.
Philip haalde de volgende morgen.

'De grond zakte onder mijn voeten vandaan'

Van alle hectiek rond zijn bed heeft Philip Reedijk niets meegekregen. "Maanden daarna neem je het voor kennisgeving aan. Het is toch alsof het iemand anders is gebeurd, alsof je in een verkeerde film terecht bent gekomen."
Het besef dat hij door het oog van de naald is gekropen, kwam keihard binnen toen Philip hoorde dat de vrouw van een collega aan corona is overleden. Iemand van zijn leeftijd. "Tóén zakte de grond onder mijn voeten vandaan. Echt vreselijk vond ik dat... vreselijk!"
De kunstmatige coma hebben hun sporen nagelaten. Philip is nog steeds aan het opkrabbelen. Het kortetermijngeheugen rammelt, zijn conditie is nog niet op peil en wanneer hij praat, maakt hij korte zinnen. "Het slijt wel, het is beter dan een tijd geleden", zegt Philip. "In het begin had ik nóg minder lucht om te praten, maar het gaat de goede kant op, dat wel."
Lees verder onder de foto

'Neemt u maar vast afscheid'

Alle ervaringen zijn reden geweest om een boek te schrijven. Een boek vanuit de patiënt zelf dus, en dat maakt een verschil. Omdat Philip geen herinneringen heeft aan de weken waarin hij in coma lag, maakt hij in zijn boek gebruik van dagboekaantekeningen van zijn vrouw en kinderen (14, 16 en 18 jaar), sms-berichten van vrienden en berichten uit de familie-whatsappgroep.
In een periode van heftige emoties lukt het de ene familie beter dan de andere om ook nog een dagboek bij te houden, maar, zegt internist Ben van der Hoven: "Wij adviseren het de familie wel altijd. Dat is om dat zwarte gat te vullen, waar iedere comapatiënt mee te maken krijgt."
Lees verder onder de foto van Philip Reedijk en internist Ben van der Hoven

Nachtmerries, waanideeën en hallucinaties

De persoonlijke bijdrage van Philip aan zijn boek komt uit onverwachte hoek. Althans, voor een buitenstaander. Andere ex-coronapatiënten die op de ic hebben gelegen, weten waar hij het over heeft; nachtmerries, hallucinaties en waanvoorstellingen.
"Heel veel van die dromen hadden te maken met een soort loop waar je in zit, waar je niet uit kan. Steeds hetzelfde, steeds hetzelfde."
Tijdens zijn hallucinaties en waanvoorstellingen kwamen dingen terug. "En het was benauwd, het was warm, ik kon niet weg, ik zat vast", vertelt Philip. "Dat klopt ook wel, want als je in zo'n bed ligt, zit je vastgebonden. Het ís warm, dus je verwerkt dingen uit je omgeving."

'Je komt gewoon weer terug. Zorg er maar voor!'

De titel van zijn boek, Neemt u maar vast afscheid, is confronterend maar ook harde realiteit. Voordat Philip in coma werd gebracht, kregen hij en zijn vrouw dat te horen.
"Mijn vrouw was eigenlijk een beetje boos", weet Philip nog. "Ik begon allerlei zakelijke dingen te zeggen. Je moet die bellen, je moet dat regelen... En zij zei: ja, ho even, je gaat helemaal niet weg, je komt gewoon weer terug. Je zorgt er maar voor!"

Donker, licht en lucht.

Philip heeft het boek over zijn verblijf op de ic en de tijd daarna verdeeld over drie perioden. Donker, licht en lucht. Hij leest een fragment voor uit het moment dat hij wakker is uit coma en voor het eerst weer onder de douche zit.
'Wat een hemels gevoel, dat warme water langs mijn lichaam en in mijn gezicht. Ongelooflijk, wat heb ik dat gemist. En wat had ik daar behoefte aan, op al die droge, benauwde plekken waar ik was geweest. Water! Het geeft me het gevoel dat ik echt nog leef. Gelukzalig zit ik daar op m'n stoeltje met de douchekop in mijn hand voor me uit te staren. Ik hoef even helemaal niets meer. En dan komen de tranen.' [fragment uit 'Neemt u maar vast afscheid']

💬 WhatsApp ons!
Heb jij een tip voor de redactie? Stuur ons een bericht, foto of filmpje via WhatsApp ons of Mail: nieuws@rijnmond.nl