Het hele dorp krijgt een brief op de mat: iedereen wordt onteigend, dit is het einde van Blankenburg

Van Oudheusden (76) is geboren in het dorpje Blankenburg op het eiland Rozenburg. Een dorp met zo’n 120 huizen en ongeveer 400 inwoners. Op 23 november 1960, precies zestig jaar geleden, krijgen de eigenaren van de huizen en boerderijen een brief: ze zullen worden onteigend. Blankenburg moet plaatsmaken voor de uitbreiding van de Rotterdamse haven.

"Het was eigenlijk geen verrassing", vertelt Van Oudheusden, terwijl we onder de snelweg door naar de andere kant van de A15 zijn gegaan. We staan nu op de plek waar hij is opgegroeid. "Het dorp was al opgegeven. Je richtte je erop dat je kon verhuizen."

Zestig jaar na die brief is er niets meer te zien van wat ooit Blankenburg was. Chemiefabriek Huntsman staat op de plek waar het dorpje lag en de havenspoorlijn en de A15 lopen over de locatie.

Na de Tweede Wereldoorlog breidt de Rotterdamse haven steeds meer uit naar het westen. Het eiland Rozenburg ontkomt er niet aan. De inwoners van Blankenburg zien de industrie steeds dichterbij komen. "Maar met die brief van 23 november 1960 werd het echt", blikt Van Oudheusden terug.

Hij omschrijft Blankenburg als een hechte gemeenschap. Een dorp met alle faciliteiten: "Drie bakkers, een café waar we ook feestjes hielden, een schoolgebouw, allerlei winkeltjes, een schoenmaker en een olieboer." Van Oudheusden heeft de laatste vijf jaar van Blankenburg veel gefotografeerd in het dorp. De foto’s zijn allemaal keurig ingeplakt in albums.

Bladerend langs de foto’s van de huizen en boerderijen doen we een stap terug in de tijd. We zijn even in het dorp dat niet meer bestaat. Op sommige foto’s is de oprukkende industrie in de verte al te zien.

In vijf jaar tijd is het hele dorp van de kaart geveegd. Dat ging niet gepaard met felle protesten of demonstratie. "Nou ja, er is wel eens een protestbordje opgehangen", herinnert Van Oudheusden zich. "Maar het was in feite zo dat iedereen er wel wat op vooruit ging."

Vijf jaar na de brief van 23 november 1960 verlaat het gezin Van Oudheusden als allerlaatste Blankenburg. Wim van Oudheusden weet het nog goed: "We verhuisden op vrijdag en zaterdag, op zondag zijn we nog terug geweest om foto’s te maken. Op maandag werd ons huis al afgebroken en deels afgebrand."

De meeste bewoners van Blankenburg zijn naar Rozenburg verhuisd. Ook Jaap Ouwendijk en René van den Beemt van de Historische Vereniging Oud Rozenburg zien de voordelen voor de oud-inwoners van Blankenburg: "Ze kregen een nieuw huis met een douche, een baan in de fabriek waar ze minder hard hoefden te werken dan op het land, ze gingen meer verdienen en kregen vaste werktijden."

Wim van Oudheusden kijkt met veel plezier terug op zijn jeugd in Blankenburg, waar hij naar hartenlust kon buitenspelen: "Het is misschien wel m’n mooiste herinnering dat ik als niet boerenkind in een boerderij kon spelen", besluit hij.