Kamer steunt zeemanshuizen, maar minister negeert roep om geld

Minister Cora van Nieuwenhuizen doet liever eerst onderzoek naar de 'actuele behoeften' van de zeevarenden, in een snel tempo veranderende maritieme wereld. Ze stelt dat landen wel verplicht zijn om zeevarenden voorzieningen aan wal aan te bieden, maar dat ze die niet hoeven te financieren.

Dat zit Perfors helemaal niet lekker, want het water staat de zeemanshuizen aan de lippen.
Sinds corona mag het gros van de zeevarenden niet van boord, en missen de huizen dus bar- en winkelinkomsten. De inkomsten waren al niet best, sinds de landelijke subsidie voor zeemanswelzijn in 2005 is geschrapt.

Perfors is als predikant verbonden aan zeemanshuis The Bridge in Oostvoorne. De 'huiskamer' voor zeevarenden is gevestigd in de kelder van cultureel-centrum De Man en bevat een boekuitleen, kleine bar, twee computers en een voetbaltafel.

"Hier zorgen we dat de zeevarenden even de haven kunnen verlaten en zich kunnen vermaken", aldus vrijwilliger Marco. Hij is één van de 35 vrijwilligers bij The Bridge, die de zeevarenden met een busje ophalen bij de schepen verderop in de haven.

De regio Rotterdam heeft drie zeemanshuizen: naast Oostvoorne ook in Brielle en Schiedam. Ze krijgen steun van de kerken, stichtingen en het Rotterdam Port Welfare Committee. Maar een structurele bijdrage is hard nodig, aldus Perfors.

"Volkomen onzinnig", vindt ze het, dat de minister nu eerst nog een onderzoek wil doen naar het nut van het zeemanswelzijn. "Ze hoeft alleen een la open te trekken om eerdere nationale en internationale rapporten te kunnen lezen."

Maar ook de gemeenten en havenbedrijven zouden meer kunnen bijdragen aan voorzieningen voor zeevarenden. "Geef die zeevarenden wat ze verdienen."