Ernstig zieke Brian dolgelukkig met gewonnen kerstboom: 'Dit had ik nooit zelf kunnen betalen'

Voor het tweede jaar op rij gaf Rijnmond met behulp van Hornbach liefst twintig kerstbomen inclusief versiering weg. Wij stelden de vraag 'Wie gun jij een kerstboom' en een van de reacties kwam van Sonja Kuipers. Zij gunde haar vriend Brian een extraatje na een turbulente periode.

Als Brian halverwege de ochtend bezoek krijgt van Sonja en een cameraploeg van Rijnmond vraagt hij verbouwereerd, waar hij dit bezoek aan te danken heeft. Sonja lacht: "Weet je nog dat we laatst die reclame zagen bij Rijnmond? Over wie je een kerstboom gunt. Hier staan we dan."

Nadat poes Bobbie ruimte heeft gemaakt voor de kerstboom begint het optuigen. Aan Brian is weinig te merken dat hij uitgezaaide darmkanker heeft. Hij helpt met het vastmaken van de boom en rolt de verlichting uit. "Je bent pas echt ziek als je niks meer doet. Dan ga je je pas slecht voelen."

Als verslaggever Frank Stout vraagt of dit niet teveel is voor Brian, is hij duidelijk. "In principe voel ik mij iedere dag rot. Al valt het vandaag mee. Ze zijn bezig met een levensverlengende behandeling. Ze dachten eerst dat ik geperforeerde longen had. Daarna dachten ze dat m'n darmen verkeerd door mijn lichaam zaten, dus hebben ze een drain aangebracht. Niet ongevaarlijk. Nu is het wachten totdat dat is verholpen en ik weer chemokuren mag krijgen. De artsen verwachtten dat ik nog tweeënhalf jaar te leven had. En dat is al drie jaar geleden. Ik zit dus in de verlenging."

In de jaren zeventig verhuisde Brian van Curaçao naar Nederland. Er volgde een hectische periode, waarin hij verslaafd raakte. "Ken je Perron Nul nog? Dat was mijn huis." Sinds 1987 diende het terrein naast het Centraal Station in Rotterdam als verblijfplaats voor heroïneverslaafden. Brian was er één van. Ook aan cocaïne was hij verslaafd.

Op de tafel in de woonkamer ligt een boek. 'De andere wereld - verliefd, verslaafd verloren?' heet het, geschreven door vriendin Sonja. Hierin beschrijft zij het levensverhaal van haar geliefde. Veel verslaafden bezwijken onder groepsdruk. Voor Brian gold dit niet.

"Ik blowde samen met een andere jongen. Hij rookte de eerste helft, waar hij heroïne aan toevoegde. Ik rookte de tweede helft op, in de veronderstelling dat er niets extra's bij zat. Ik besefte niet dat de olie naar de onderkant was gegaan. Na een tijd ging ik op vakantie en ik voelde mij al snel zo rot. Toen ik een haaltje kreeg van dat blowtje knapte ik direct op. Ik was verslaafd aan heroïne. Daar is mijn verslaving begonnen."

Brian verloor alles wat hij had, tot zijn eigenwaarde aan toe. Totdat hij in de Pauluskerk Sonja ontmoette. Met dank aan haar en haar ouders vond hij de weg naar boven. "Ik had mij geen betere vriendin en schoonouders kunnen wensen. Echt niet. Ik zeg dat niet vaak genoeg. Ik denk er ook niet aan om het te zeggen, want ik ben zo met mijzelf bezig. Het is een strijd, die je levert."

Voorzichtig zet Brian, die overigens niet ziek is geworden vanwege z'n verslaving, de piek op de boom. De bijgelovige Antilliaan is bang dat-ie kapot valt, want dat zou ongeluk brengen. Voldaan kijkt hij met Sonja naar z'n spiksplinternieuwe boom. "Bedankt schat. Ik ben er blij mee. Zelf had ik nooit zo'n boom kunnen aanschaffen."

Kerst vieren Brian en Sonja in elk geval samen, en hopelijk de jaren hierna ook nog.