Dana en Marcel bezochten dochter in Liverpool en kunnen dit jaar niet terug naar hun jongste: 'Thuis wacht een meisje van 10 dat haar moeder mist'

"We hebben zo'n klotejaar, alsof we overal voor gestraft worden", vertelt Dana vanuit Liverpool. Zij en haar man Marcel belandden afgelopen zomer in voor ouders de grootst mogelijk denkbare nachtmerrie. Hun dochtertje Soraya, op dat moment 13 jaar, overlijdt op 30 augustus aan de gevolgen van hersenstamkanker. Een groot verlies voor het gezin met in totaal zes kinderen. Ook voor oudste dochter Jennifer (26), die in Liverpool woont sinds ze daar de liefde vond. "Jennifer kon een week voor het overlijden van Soraya nog eventjes naar haar zusje komen", vertelt moeder Dana. "Twee weken later is ze terug gevlogen naar Liverpool."

Terug in Engeland gaat het niet goed met Jennifer. "Haar familie waar ze haar verdriet mee kan delen woont in Nederland. Ze kon haar verdriet niet goed kwijt. Daarom voelden wij ons genoodzaakt om op het laatste moment naar haar toe te gaan. Jennifer heeft haar ouders nodig. Of dat nou essentieel is of niet, voor ons is het essentieel. Het is een kind van ons dat hulp nodig heeft en haar zusje mist."

Vanwege de coronamaatregelen wilden Dana en Marcel in eerste instantie niet naar Engeland reizen, maar door de schrijnende situatie van hun oudste dochter stapten ze afgelopen vrijdag toch in het vliegtuig. "Ik heb vorige week het RIVM gebeld om het verhaal uit te leggen en te vragen of we naar Liverpool konden gaan", vertelt Dana.

"Als we een PCR-test van tachtig euro per persoon zouden doen zou het geen probleem zijn om van vrijdag tot en met zondag naar Engeland te gaan. We hadden een garantie om terug te kunnen, zolang we maar direct naar het huis van onze dochter zouden gaan en daar verder binnen zouden blijven."

En zo geschiedde. Maar zondagochtend, op de dag van hun geplande vertrek, krijgt Marcel een mailtje van easyJet. Alle vluchten naar Nederland zijn geannuleerd, vanwege de uitbraak van de nieuwe, meer besmettelijke variant van het coronavirus in Engeland. "Toen heeft Jennifer hier tickets geboekt via Ryanair om van Manchester naar Eindhoven te vliegen", vervolgt Dana.

"Twee uur later kwam ook daarvan het bericht dat het niet door zou gaan. Toen hadden we een optie om vanuit Hull met de boot naar huis te gaan. Maar nadat we met de trein bij de ferry aankwamen stond de schipper ons eigenlijk al op te wachten. We zagen ook veel huilende Nederlanders, in totale paniek. De ferry mocht ons niet meenemen. De schipper snapte het zelf ook niet, hij had geen officiële melding van de overheid gekregen. Er was zelfs al een boot van Newcastle naar IJmuiden halverwege omgedraaid."Lees meer: VK in quarantaine: reizen naar Hoek van Holland met ferry onmogelijk voor particulieren, Kanaaltunnel ook dicht

"Toen stonden we daar, ergens afgelegen in het donker, met niemand die je helpt. EasyJet, de ambassade en ook het ministerie van Buitenlandse Zaken waren allemaal niet te bereiken. Veel mensen waren overstuur en barstten in huilen uit, je weet gewoon niet wat je moet doen en voelt je verloren. Toen moesten al die Nederlanders een taxi terug nemen. Met z'n allen naar het treinstation. Toen hebben wij maar de trein terug genomen naar Liverpool, weer honderd euro per persoon. Daar aangekomen zijn we hotels gaan bellen of er nog ergens plek was. Maar met ons waren er natuurlijk heel veel andere Nederlanders die een plekje moesten vinden."

Uiteindelijk gaan Dana en Marcel maar weer terug naar hun dochter Jennifer. Allesbehalve ideaal, want Jennifer heeft een klein huisje en ook nog eens een kindje van zo'n vijf maanden oud. Ze doen een nieuw poging om de overheidsinstanties te bereiken.

"Vandaag zijn we weer de ambassade en het ministerie van Buitenlandse Zaken gaan bellen en die zeggen allebei: 'sorry, maar we kunnen op dit moment niets voor jullie betekenen. Zoek een veilig onderkomen.' Maar wat nou als je daar de financiële middelen niet voor hebt? Wij hebben die wel, maar ik heb zondagavond bij de boot genoeg mensen gezien die die middelen niet hebben. We moeten het maar uitzoeken. En dat in ieder geval tot 1 januari, maar we moeten er al vanuit gaan dat het langer gaat duren."

De honderden euro's aan vlieg- trein en boottickets zijn Dana en Marcel voorlopig allemaal kwijt. "Wij kunnen dat nog wel betalen, maar ik heb mensen zien hyperventileren omdat ze niet wisten hoe ze dit moesten doen. En wij houden dit ook niet heel lang vol. Dat er gewoon geen communicatie is vind ik het verdrietigste van alles. Je staat buiten met je koffer en je kan geen kant op. Je hebt een beetje het gevoel dat je in oorlogsgebied zit en Nederland je in de steek laat. Ik heb gisteren zo moeten huilen, het was echt verschrikkelijk."

Nu Dana en Marcel in ieder geval tot 1 januari vast zitten in Engeland zullen ze de kerstdagen niet in Nederland door kunnen brengen. De eerste kerst zonder hun afgelopen zomer overleden dochtertje Soraya. En dat terwijl hun vier andere kinderen gewoon in Nederland zijn. Zo ook jongste dochter Romé (10), die bij familie logeert.

"We willen naar huis omdat we thuis een meisje van 10 hebben zitten die haar moeder heel erg mist. We zouden maar een paar dagen weg zijn. Nu ziet ze kerst en oud en nieuw met ons aan zich voorbij gaan, daar voelen mijn man en ik ons nog het meest schuldig over", vertelt Dana.

Tot overmaat van ramp werkt Dana ook nog eens in het Erasmus MC, als verpleegkundige op de ontzettend drukke covid-afdeling. Dana: "En Marcel heeft een timmermansbedrijf en een bedrijf in rolluiken, dat ligt nu allebei stil." Ook heeft het stel samen een zonnestudio in Spijkenisse, maar die was vanwege de coronamaatregelen al dicht.

"Nu houden we het nog wel eventjes vol, maar de potjes raken een keer leeg. Ik heb straks misschien ook wel een probleem met mijn werk, die rekenen vanaf 4 januari gewoon weer op mij op de corona-afdeling. Je kan gewoon geen kant op, en dat in ieder geval tot 1 januari hé? Haal ons hier weg..."

Lees meer: Onzekere chauffeurs willen met kerst thuis zijn: 'Ik ga echt niet meer naar Engeland'