Voor het eerst in bijna 70 jaar: géén oliebollen van Richard Visser op oudjaarsdag

"We zijn nog nooit gesloten geweest op oudjaarsdag", zegt een licht ontredderde Richard Visser. "In 1977 brandde de kraam af en toen stonden m'n ouders in het Hilton Hotel te bakken. Ik ben de eerste die zegt: Ik doe het niet. Ik kan de kwaliteit van de oliebollen en de veiligheid van de medewerkers gewoon niet garanderen."

Aan de oliebollen ligt het namelijk niet: het is de kraam die roet in het eten gooit. "Er is niet genoeg ruimte in de kraam om genoeg personeel in te kunnen zetten. We hebben een hele mooie pan staan, waar we heerlijke oliebollen mee kunnen bakken, maar met zo weinig mensen kunnen we 'm niet bedienen. Daar gaat het mis."

Op woensdag 30 december was dat nog net te bolwerken, vertelt Visser. "We zijn vanmorgen om 2:00 uur begonnen met oliebollen bakken, om het vandaag een beetje voor te blijven. We hebben het gered, maar het was héél druk vandaag. En morgen wordt het alleen maar drukker. Dat gaan we gewoon niet redden. We zitten aan de top en dat is voor morgen nog véél te weinig. Alsof je morgen aan de marathon gaat beginnen en je staat op slippers."

De afgelopen dagen heeft de oliebollenman zich suf zitten piekeren over hoe hij het wél kan bolwerken, maar een oplossing is er niet: "Ik heb van alles geprobeerd om het tóch voor elkaar te krijgen, maar ik kan op deze manier de kwaliteit van de bollen niet garanderen. Mensen die hier in de rij staan, moeten ook een goede oliebol krijgen. Dat gaat nu niet lukken."

En dus is de oliebollenkraam, die Richards opa in 1952 oprichtte, op oudjaarsdag gesloten. Richard weet ook niet helemaal wat hij ermee aanmoet: "Wat ik morgen ga doen? Ik weet het niet, echt niet. Goed uitrusten denk ik, en dan zijn we er op 1 januari weer. Maar het blijft raar."

Wie denkt nog even snel in te slaan, is hoogstwaarschijnlijk te laat. Rond 17:30 uur is het laatste beslag de pan in gegaan. "Ik denk dat we nog een uurtje open zijn, de appel beignets zijn al op."