ARCHIEF RIJNMOND 27 dec 2020 - Opeenstapeling

Het vaccin gloort weliswaar aan de horizon. En in mijn hart vind ik al dat emotionele gedoe van mensen rond de beperkingen met de feestdagen behoorlijk pathetisch. Ik bedoel: is het nou zó vreselijk om het kerstmaal met allemaal familie één jaartje over te slaan? Of de Sinterklaasintocht? Of dat hersenloze geshop in de binnenstad? Of dat milieuvervuilende en oorverdovende geplof en geknal met de jaarwisseling?
Daarover klagen, is dat niet heel kinderlijk?
Is dat niet zoiets als het gedrein van een verwend kind dat geen tweede ijsje krijgt?

Dat dus allemaal.
En tóch werd ík van de week ook aangeraakt door de negatieve energie die rondwaart. Door het nieuws rond mutaties van het virus, de vraag of we er met die vaccins wel vanaf zijn, het sluiten van grenzen, het maar voort durende gepijpzeik over die Brexit waar populistische politici het Engelse volk in hebben gelogen, Trump die nog gauw even wat criminele handlangers laat vrijlaten in wat ooit een toonbeeld van de democratie heette te zijn, gifmoordenaar Putin die zich weer even meldt, toch ook het stilliggen van een groot deel van cultureel Nederland, geen uitjes naar musea, niet buiten de deur ergens een koppie thee kunnen gaan drinken, zo min mogelijk andere mensen zien, en dan nog als kers op de taart - wat zeg ik: als kers op de bedórven taart - het weer. Grauwe dagen van lage grijze luchten vol mist en regen. De kortste dagen van het jaar ook.

Ergens van de week voelde ik de opeenstapeling van dit alles, en las ik de bevestiging van iets dat ik al een tijdje dacht. Namelijk dat dit vrij slechte tijden zijn voor wie toch al een beetje wankel van geest is. Zo waarschuwt de GGZ Nederland voor de toename van angstgevoelens en depressiviteit onder jongeren, jongeren zo in de leeftijd van 18 tot 24 jaar. Een leeftijd waarop eenzaamheid en somberheid vrij makkelijk kunnen leiden tot zelfmoordgedachten.

Ik ken die leeftijd. Je ruikt weliswaar aan het volwassen leven, je blik rijkt verder dan voorheen, je durft van alles, maar je hebt nog onvoldoende oog voor de grijstinten waaruit een bestendig bestaan is opgetrokken. Je ziet de dingen al gauw te groot, te zwart-wit, te absoluut. En dan kun je rigoreuze stappen zetten.

Zo ben ik op mijn 25e door eigen toedoen in het ziekenhuis beland.
En de zoon van mijn vrouw is niet ouder geworden dan 23.

Iets daarvan trilde van de week mee toen ik het bericht las van een beloftevolle zanger uit Schiedam die op zijn 24e uit het leven is gestapt. Ik weet helemaal niet wat de achtergrond is van zijn ingrijpende daad, ik kende hem ook helemaal niet, ik zie wel dat zijn overlijden veel mensen heeft geraakt. Voor het café in Schiedam waar hij werkte is van de week een bloemenzee ontstaan.

Mede dankzij medicatie en dankzij een daglichtlamp tegen winterdepressie zal ik zélf niet meer zo snel dat pad opgaan, denk ik. Ja, en ook dankzij de genoemde grijstinten, dankzij een zeker relativeringsvermogen dat met de jaren is gekomen. Je weet dat zo’n hopeloos gevoel van slecht in je vel zitten altijd maar tijdelijk is. Het gaat wel weer over. Net als die corona, en alle maatregelen eromheen.

Van de week heb ik ondanks mijn onbehaaglijke gevoel ook gewoon een nieuwe gitaar besteld. Vooruit kijken. Nieuwe dingen ondernemen. Dat is altijd goed.

Op de dag dat die gitaar werd bezorgd, las ik nog wat meer over die overleden zanger uit Schiedam. Niet op de site van Rijnmond. Rijnmond heeft er bewust geen aandacht aan besteed, vanuit een soort journalistieke code rond zelfmoord. Je wilt anderen niet op een idee brengen. Hopelijk werkt de aandacht die ik er hier aan besteed anders.

Dat allerlei andere media wél hebben uitgepakt met de dood van die jongen, snap ik ergens ook wel weer. Hij heeft ooit meegedaan aan The Voice.

Ik keek nog eens goed naar zijn naam en dacht aan Schiedam, waar ik zelf als jongen een jaar of acht heb gewoond. Een geweldige gitarist was ik toen ook al niet, maar ik heb aan één jongen uit de buurt toch een paar gitaarlessen gegeven. Mijn enige leerling ooit. Aardige gozer. En misschien wel gedrevener dan ikzelf.

Ik las verder.
Zag de naam van de vader van die overleden zanger.
Waar ik al voor vreesde: die vader was mijn ‘leerling’ van lang geleden.

Hij heeft de hele kerst in mijn hoofd gezeten.

SPEELLIJST

DE TUNE
1. Ik mis je - John Verkroost

2. You’ll never walk alone - Lee Towers

KERST
3. Kerstpakket - Sophie Reekers
4. Een mooie kerst - Ivo Stuivenberg
5. Omstreeks kerst - Jaap van de Merwe
6. Met kerst denk ik alleen aan vreten - Chris Poldervaart
7. Weg met de kerst - De Flamingo’s
8. Retro schuur - Chris Poldervaart
9. Oh Holy Night - The Wanderers
10. White X-mas - Joris Lutz & Iwan de Reus
11. Kerstverhaal - Jochem Myjer

12. Maradonna - Hans den Outer
13. Fout, fout, fout - Arie van der Krogt