Sanders Gerse Gasten: een terugblik op een half jaar mooie verhalen

In een compilatie van 53 minuten zie je in vogelvlucht hoe het eerste seizoen van Sanders Gerse Gasten er uit zag. Van John de Wolf tot Shirma Rouse, van Astrid Kerssenboom tot Hugo de Jonge en van Diederik Gommers tot Jan Versteegh... In totaal stapten bijna 20 bekende Nederlanders bij Sander in en ze deden allemaal openhartig hun verhaal.

De huidige minister van Volksgezondheid, Welzijn en Sport is geboren in Zeeland. In 1996 verhuisde hij als 'dorps jongetje' naar de Maasstad. Hij neemt presentator Sander de Kramer mee naar zijn studentenhuis van weleer, in de Rotterdamse Millinxbuurt. Een koopje, weet hij nog, waar zijn vader mee op de proppen kwam. En dat had een reden.

"Ik kon dit huis voor een prikkie huren. Uit mijn hoofd gezegd 300 gulden per maand, wat ik van mijn studiefinanciering kon betalen. Maar ik kwam er al snel achter waaróm dit huis zo goedkoop was. De Millinxbuurt was in die tijd een beroerde wijk. Er gebeurde alles wat God verboden heeft. Drugsgebruik, geweld, criminaliteit... ik keek hier mijn ogen uit. We zijn veel verhuisd vroeger, maar we hebben altijd in een dorp gewoond. Ik vond het als student wel spannend om hier te wonen."

In die buurt werd hij later leraar, op basisschool De Akker. "Daar had ik te maken met kinderen die in hun jonge leven van huis uit al van alles hadden meegekregen, waarvan ik ze had gegund dat ze dat niet mee hoeven te krijgen. Denk aan armoede, huiselijk geweld en achterstanden. Voor hen was school een veilige haven. Op school bouwden ze aan hun toekomst. Als leraar was het ongelooflijk mooi om een rol van betekenis te spelen in de levens van deze kinderen. Om het verschil te mogen maken."

In die periode werd hij verliefd op het onderwijs, maar bovenal op Rotterdam. "Hier is het enorme geloof dat de toekomst beter wordt dan hoe het gisteren was. Daardoor komen dingen tot stand, die je niet voor mogelijk houdt. Dat is het mooie van Rotterdam. Hier kan alles."

Als minister van Volksgezondheid en het vaste gezicht naast Rutte tijdens de persconferenties over de corona, krijgt hij niet alleen maar complimenten. Hij en zijn familie worden ook bedreigd. "Ik kan niet zeggen dat het me helemaal Siberisch laat. Leuk is anders", zegt hij over de negatieve reacties. "Maar aan de andere kant laat ik mij er in mijn werk niet door beïnvloeden. Dit virus is niet alleen ziekmakend, maar ook polariserend. Ik zie de heftige reacties als uiting van onmacht en frustratie."Lees meer: Hugo de Jonge krijgt bedreigingen én lieve kaartjes: ‘Ik sta liever in de storm dan uit de wind’

Presentator Jan Versteegh mag op tv dan overkomen als de vrolijke getapte jongen, maar in zijn jeugd was dat een heel ander verhaal. De geboren Rotterdammer had tot zijn zestiende geen vrienden en werd flink gepest.

"Heel veel mensen zeggen dat je puberteit de mooiste tijd is die er is, maar ik vond het de meest verschrikkelijke tijd die er is. Ik zat onder de puistjes, was alleen en werd veel gepest" vervolgt Versteegh. "Tot mijn zestiende had ik geen vrienden. Ik was eenzaam en hoorde nergens bij. Het was echt een klote tijd."

Volgens hem is dat gepest ook zijn redding geweest en heeft ertoe geleid dat hij nu een bekende Nederlander is geworden. "Als je niet knap bent, klein van stuk en niet populair bent, dan word je mondig. Je gaat compenseren."Lees meer: Jan Versteegh is Sanders eerste Gerse Gast: 'Ik werd gepest, was alleen en hoorde nergens bij'

Als jonge twintiger emigreerde zangeres Shirma naar Nederland om scheikunde te gaan studeren aan de universiteit van Leiden. In het begin kon ze maar moeilijk aarden. "In Sint Eustatius groet iedereen elkaar op straat. Dat deed ik hier dus ook. Dan zei ik 'hallo', maar niemand groette terug. Dat vond ik zo raar. Ik dacht: wat is er met iedereen hier aan de hand? Mensen zijn hier veel meer in zichzelf gekeerd."

In het bijzondere gesprek met Sander de Kramer vertelt Shirma eerlijk over haar strijd tegen de kilo's. De Rotterdamse is in vijftien maanden tijd maar liefst zestig kilo afgevallen. "Het is ellende!", lacht ze in het programma. "Ik heb het bereikt met keihard trainen en gezond eten. Waarom ik wilde afvallen? Ik ben nu 40 geworden. Ik heb besloten meer tijd en aandacht aan mezelf te besteden. Na jaren van heel hard werken, is het nu Shirma-tijd. En afvallen hoort daarbij. Als het aan mij ligt, gaat er nog dertig kilo af."

Ook vertelt Shirma over de orkaan die in 1989 over haar geboorte-eiland Sint Eustatius raasde en haar familie dakloos maakte. Shirma was pas 9 jaar oud, maar de ramp is nooit meer van haar netvlies verdwenen.
"Ik lag op bed en hoorde heel veel herrie. Het was ontzettend angstig. Een moment later waren we alles kwijt. Echt alles! Ons huis werd door de orkaan. weggerukt. We zijn opgevangen in de kerk. Pas maanden later was ons huis weer opgebouwd." Lees meer: Openhartige Shirma Rouse werd dakloos door orkaan

Twaalf jaar geleden veranderde het leven van Herman met de geboorte van zijn zoontje Matz. "Dat was een complete verrassing. Volgens de dokters was het godsonmogelijk dat ik mezelf zou reproduceren. Ik bleek zogenoemd kokszaad te hebben. Dat is een kwaal die bij veel koks voorkomt, omdat wij in de keuken vroeger elke dag met onze edele delen ter hoogte van de warme oventjes stonden. Maar wonderwel bleek mijn vrouw Jacqueline op een dag zwanger."

De zwangerschap ging echter niet van een leien dakje. Tijdens de bevalling traden ernstige complicaties op. Een heel heftige bevalling volgde. "Het was kantje boord", vertelt Herman aan presentator Sander de Kramer bij het Sophia Kinderziekenhuis. "Ik ben echt bang geweest om Jacq te verliezen. Ze hebben onze zoon er letterlijk uit moeten trekken. Als ik daaraan terugdenk... Maar wat zijn we blij met Matz. Het is mijn grote vriend!" Lees meer: Herman den Blijker schraapte als kind kauwgom van straat om erbij te horen

De sympathieke sportman is bijzonder openhartig over de depressie waarmee hij een paar jaar geleden kampte. "Dat was een heel donkere periode. In twee jaar tijd verloor ik niet alleen mijn opa en oma, maar ook mijn nichtje van vier. Het dochtertje van mijn broer. Daar heb ik enorme tik van gekregen. Hoe ver mijn depressie ging? Ik vond letterlijk niks meer leuk. Ik weet nog dat ik op de snelweg reed en dacht: "Als ik mijn auto nu schuin zet, vind ik ook niet erg. Dat is heftig, ja. Vooral de dood van mijn nichtje kon ik niet accepteren. Ik vond het zo oneerlijk.
Dankzij een psychiater en door de juiste medicijnen ben ik uiteindelijk weer uit het dal gekomen," aldus Sluiter die benadrukt dat het nu heel goed met hem gaat.Lees meer: Sanders Gerse Gasten: Raemon Sluiter openhartig over zijn depressie

De presentatrice Astrid Kersseboom vertelt hoe ze als 5-jarig kind bijna verdronk in de sloot achter haar ouderlijk huis in Vlaardingen. "Ik was met vriendjes buiten aan het spelen, toen een moedereend met jonkies voorbij drentelde. Ik was nog maar een kleuter en wilde zo'n lief eendje pakken. Voor ik het wist kukelde ik voorover in het water."

Het scheelde heel weinig of de NOS-nieuwslezeres uit Vlaardingen had de hachelijke gebeurtenis niet overleefd. "Ik kwam nog één keer boven en hoorde mijn vriendjes uit pure paniek gillen. Toen ik weer kopje onder ging, kwam er een serene rust over me heen. Ik zag een heel mooi, geel licht. Ik was al bijna weg. Het was een heel bijzondere ervaring."

Uiteindelijk was het een passant die in het water sprong en Astrid redde. "Ik heb heel erg veel geluk gehad. Als die man niet had gereageerd op het gekrijs van mijn vriendjes, dan had ik het niet overleefd. Of het traumatisch was? Totaal niet. Door mijn bijna-verdrinking ben ik niet meer bang voor de dood. Heel lang is mijn lievelingskleur geel geweest."Lees meer: Astrid Kersseboom ontsnapte als 5-jarig meisje aan de verdrinkingsdood: 'Ik zag een heel mooi geel licht'

Ineens werd hij van ic-arts in het Erasmus MC in Rotterdam een bekende Nederlander. Diederik Gommers was dit jaar overal te horen en te zien, vanwege zijn kennis en kunde, maar ook vanwege zijn innemende eerlijkheid en de passie om tegen het coronavirus te vechten. In Sanders Gerse Gasten onthult Gommers aan Sander de Kramer waar zijn wens om arts te worden is begonnen.

Gommers is opgegroeid in Brabant en verhuisde naar Rotterdam toen hij ging studeren. Hij neemt presentator Sander de Kramer mee naar zijn studentenhuis aan de Mathenesserlaan.

"Toen ik begon, was het nog niet zoals nu. Je moest flinke afstanden afleggen om van kroeg naar kroeg te gaan en we hadden geen telefoons om af te spreken. We eindigden dan in Het Witte Huis, want dat was altijd open. Daar kwam je elkaar uiteindelijk toch wel weer tegen."
"De mooiste tijd van mijn leven", noemt Gommers zijn studententijd. "Ik woonde samen met vrienden in een prachtig herenhuis. In de achtertuin hadden we een ontzettend smerige vijver. Wie afstudeerde, werd in de vijver gesmeten."

Zijn komst naar Rotterdam destijds heeft hem naar eigen zeggen positief veranderd. "Het is hier echt 'schouders eronder en gaan'. Ik houd van deze stad. Hier ben ik een echte doorzetter geworden. Ik heb geleerd om nooit op te geven."

Dat karakter helpt hem nu in de strijd tegen corona. "Deze periode is af en toe best spannend. Maar dan heb ik wel zoiets van: 'Het maakt me niet uit hoe, maar we gáán het met elkaar oplossen. Dat is wel in deze stad ontstaan. Zeker als je van Feyenoord houdt, zit het wel eens tegen. Het heeft mij wel energie gegeven om niet bij de pakken neer te gaan zitten."Lees meer: Diederik Gommers over zijn liefde voor de stad Rotterdam, het Erasmus MC en Feyenoord: 'Hier heb ik geleerd om nooit op te geven'

Richard Groenendijk treedt het liefst op in Rotterdam, in het Oude Luxor Theater om specifiek te zijn. In de achtste aflevering van Sanders Gerse Gasten is de cabaretier uit Dirksland duidelijk: "Als ik moet kiezen tussen Carré en Luxor, kies ik voor het Luxor."

"Het is de mooiste tent van Rotterdam", vervolgt Groenendijk in gesprek met Sander de Kramer. "En wat zou ik hier weer graag voor een volle zaal staan. Dat bedoel ik niet economisch, want financieel zing ik deze coronaperiode wel uit. Het gaat om het gevoel, want nu zitten er daar twee en daar zitten er twee en daar zitten wat mensen", zegt hij al wijzend naar de stoelen in de zaal. "Met een vleugel en een aantal mooie liedjes is dat best te doen. Maar in mijn shows gaan we er vol voor met z'n allen."Lees meer: Richard Groenendijk in Sanders Gerse Gasten: 'Als ik moet kiezen tussen Carré en Luxor, kies ik voor Luxor'

Staand voor zijn ouderlijk huis vertelt een emotionele De Wolf over zijn moeder die aan de ziekte van Alzheimer lijdt, en naar een verzorgingstehuis moest verhuizen. "Dat was een vreselijk moeilijke beslissing. In het verzorgingstehuis vroeg mijn moeder nog aan me of ik haar alsjeblieft terug naar huis wilde brengen. Mijn hart brak. Maar ze kon echt niet meer zelfstandig wonen. Dat ging gewoon niet meer. Dus ik schudde mijn hoofd. Hoe moeilijk dat ook was. Uiteindelijk bleek het wel de goede beslissing, want nu ze mensen om haar heen heeft, is ze enorm opgefleurd." Lees meer: Vader van John de Wolf was zijn grootste fan: 'Mijn laatste voetbalschoenen zijn mee zijn kist in gegaan'

Dave von Raven van The Kik vertelt dat hij als 11-jarig jongetje als straatpianist in winkelcentrum Oosterhof begon. Het langslopende publiek vond het zo aandoenlijk, dat kleine ventje achter het instrument, dat Dave aan het einde van de dag 500 gulden aan muntgeld in zijn hoed vond. "Mijn grootste wens was om ooit een draaiorgel te hebben. En daar staat-ie", zegt hij wijzend naar het enorme instrument in zijn huis.
Ook neemt de muzikant Sander mee naar zijn huis in Ooltgensplaat, waar hij in zijn garage de kleinste kroeg van Nederland heeft.Lees meer: Dave von Raven verdiende als 11-jarige straatmuzikant 500 gulden per dag