Marcel Labrie onthult levensgroot kunstwerk van Jules Deelder

Tegen presentator Sander de Kramer vertelt de Rotterdamse graffiti-artist dat hij supertrots is op het imposante kunstwerk. "Jules is een Rotterdamse legende. Een icoon. Ik wilde hem dolgraag eren met een prachtige muurschildering. Toen ik toestemming kreeg van de familie om Jules te portretteren, was ik daarom supertrots. Ik heb er extra mijn best op gedaan. En ik moet zeggen: hij is heel goed gelukt. Ik ben er bijzonder blij mee!"

Labrie, die een speciale band had met de overleden nachtburgemeester, legt in het Rijnmond-programma de laatste hand aan het kunstwerk. "Ik heb Jules persoonlijk gekend. We hebben eens samen op het podium gestaan. Hij draaide muziek en ik maakte er live een kunstwerk bij. Die avond zijn we samen op stap geweest. Het werd een nacht om nooit te vergeten. Wauw, wat was ik onder de indruk van die man. Het is een voorrecht om hem gekend te hebben."

Marcel Labrie, die ook de skyline van Rotterdam op de stokoude Seat Panda van Sander de Kramer heeft geschilderd, moet lachen als de presentator met het wagentje komt aan pruttelen. "Het mooie is: dit was mijn allereerste autootje. Gekocht van mijn krantenwijk. Daarom vond ik het zo leuk om hem te spuiten. Dit is voor mij nostalgie."

Staand aan de Rottekade, waar Labrie opgroeide en nog altijd woont, vertelt de beroemde kunstenaar dat het schilderen er al vroeg bij hem in zat. "Al zo jong als dat ik een potlood kon vasthouden, tekende ik figuren uit de Donald Duck na. Daar kon ik uren zoet mee zijn. Later ben ik schilderijen gaan maken. Die heb ik ooit mogen ophangen bij een winkel waar ik werkte. En tot mijn grote verbazing kwamen er mensen naar me toe die vroegen of ze te koop waren. Mensen wilden geld betalen voor mijn kunst. Dat was echt een openbaring. Ik vond het bizar en eigenlijk nog steeds..."

Al jaren is Labrie één van de succesvolste kunstenaars van Nederland. Regelmatig wordt hij gevraagd om mensen te portretteren. "Na de vliegramp met de MH17 kreeg ik de opdracht om iemand te schilderen die bij de ramp is omgekomen. Dat is heel heftig. Ik heb dagenlang een leeg doek gehad. Juist omdat er zoveel emotie bij komt kijken. Ik weet hoe belangrijk zo'n doek is voor de nabestaanden. Maar toen ik het eenmaal af had en ik hun tranen van emotie zag - zo blij waren ze met het eindresultaat - gaf dat zo’n voldaan gevoel. Mensen halen troost uit het portret dat ik heb gemaakt. Dat is het mooiste dat er is."

Ook maakte Labrie, in opdracht van Giovanni van Bronckhorst, een portret van de Feyenoorder met de kampioensschaal. "Hij keek ernaar en zei dat hij het zo knap vond dat ik hem levensecht had geschilderd. Toen zei ik terug dat ík het knap vind dat hij van dertig meter afstand tegen Uruguay de bal in de kruising schoot. Gio liet even een stilte vallen en antwoordde vervolgens poederdroog: 35 meter!"

In Sanders Gerse Gasten neemt Labrie presentator De Kramer mee naar het Sint Franciscus Ziekenhuis. Een belangrijke plek voor de kunstenaar. "Een paar jaar geleden werd mijn dochter Sanne heel ziek. Ze konden eerst maar niet vinden wat ze had. Heel angstig. Hier zijn ze er uiteindelijk achter gekomen dat Sanne diabetes type 1 heeft. De ernstigste vorm, dus. Dat is wel echt een kantelpunt in mijn leven geweest. Toen ik de arts het vertelde, ging ik kapot. Het is het ergste wat er is: horen dat je kind chronisch ziek is."

"De ziekte beheerst voor een groot deel het leven van ons gezin. Sanne moet tien tot vijftien keer per dag in haar vinger prikken. Ze moet altijd opletten wat ze wél en wat ze níét eet. Maar het is zo’n kanjer. Ze doet het geweldig. Zoals ze in het leven staat... geweldig gewoon. Ze is echt mijn held. Speciaal voor Sanne heb ik deze tatoeage op mijn arm laten zetten. Een anker, dat voor hoop staat, met daarin de letter S van Sanne. Onderaan heb ik een druppeltje bloed laten zetten voor het prikken in haar vinger dat ze elke dag moet doen. De tatoeage is een ode aan Sanne. Het geeft me kracht. Net als een kunstwerk."